Nieraz już przekonałam się, jak niezwykłe bywają książki wydane przez wydawnictwo Dwie Siostry. Przy zaśmiecaniu rynku przez różowe książeczki, disneyowskie wersje powielające bajkowe historie, tanie i cienkie wydania bez ambicji i polotu – na takim tle publikacje od Dwóch Sióstr stają się sztuką.

„Oto jest Londyn” to druga część z serii albumów o miastach świata. Albmy te przeznaczone są dla dzieci, by przybliżyć im stolice i ich kulturę. Obecnie dzieci dużo podróżują. Być może akurat stolice nie są pierwszymi punktami na liście ich wyjazdów, gdyż z powodzeniem wyprzedzają je nadmorskie kurorty, górskie miasteczka, a nawet zabite deskami wsie. To jednak dla nowoczesnych, podróżujących malców świat wydaje się już zdecydowanie nie taki duży, a Paryż czy Londyn w zupełności w zasięgu ręki.

Z córką wspólnie w Londynie jeszcze nie byłyśmy, choć po lekturze na pewno wpisała go na swoją „must see” listę. Góruje na niej póki co zdecydowanie Paryż i Nowy Jork, ale to głównie ze względu na lokalizację dwóch części Smerfów. Londyn nie był jednak jednak zupełnie nieznany. Już wcześniej obraz stolicy Anglii były oglądane bajkach i książkach. Głównie ikoną był bijący głośno Big Ben, ale i więcej powoli wpisuje się do jej pamięci.

W drugiej z serii książce Miroslav Sasek podchodzi do stolicy Anglii dość stereotypowo, ale tym samym bardzo zabawnie. To czeski humor prezentujący humor angielski. Tekst idealnie jest ilustrowany przez genialne wręcz rysunki Saski. Rozpoczyna się turnerowską wizją Tamizy, którą symbolizuje mgła. Potem przedzieramy się przez nią, poprzez impresjonistyczny kropkowany pejzaż. Osobiście uwielbiam przedstawionych w tym albumie tyczkowatych Anglików, policjantów, strażników i flegmatycznych bankowców z City. W książce jest wszystko: Buckingham Palace, Hyde Park, metro, przedmieścia, bazary, autobusy i wszystko, co szanujący się turysta odwiedza po przybyciu do Londynu. Jest też oczywiście deszcz i parasol.

Książka powstała ponad 50 lat temu i widać w niej nieaktualny obraz miasta. Na ostatniej stronie spisano wszystkie nieścisłości, jak liczba urzędników w City, przekształcenie budynków na potrzeby centrów handlowych czy zastąpienie bileterów w metrze automatami. Nie mają te informacje jednak wielkiego znaczenia dla walorów książki, w żadnym razie nie przeszkadzają w jej odbiorze i wyniesionej wiedzy o mieście. Książka jednak jest zdecydowanie przeładowana, w moim odczuciu zbyt trudna jak na proponowany wiek 4+. Przez miasto przebiega się jak strzała – jak mój ojciec próbujący w jeden dzień być w każdym ważnym miejscu stolicy. Dlatego po pierwszej lekturze nie zrobi ona na dziecku tak wielkiego wrażenia. To lektura, do której trzeba wracać. Zachwyca przy pierwszym wdechu pewnie bardziej rodzica niż dziecko, ale na pewno pozostawiająca po sobie duże wrażenia i spełniająca swoją funkcję. Ja czekam na kolejne stolice.

​Monika Samitowska-Adamczyk