Książka Barbary Sinatry to jednocześnie wspomnienie wielkiego piosenkarza i ukochanego męża,jak i autobiografia autorki będąca swoistą realizacją amerykańskiego snu,w którym to biedna dziewczyna znikąd,dzięki urodzie,własnym ambicjom i determinacji osiąga to,o czym mogą tylko pomarzyć miliony.

Frank Sinatra nie był mężczyzną,którego pokochała od pierwszego wejrzenia.Upłynęło dużo czasu,kilka związków i romansów z innymi, zanim oboje zrozumieli,że są dla siebie stworzeni.Nie obyło się wówczas bez skandalu(Barbara była wtedy żoną jednego z braci Marx),jednak ich uczucie było na tyle silne,że godnie znieśli wszystkie upokorzenia,odrzucenie środowiska i ten okres chyba najsilniej scementował ich związek zakończony po dwu latach małżeństwem trwającym aż do śmierci piosenkarza.

Jakie było życie u boku Franka Sinatry?Bez wątpienia fascynujące i niebanalne,dające możliwość poznania najważniejszych osobistości tego świata czy jego najpiękniejszych miejsc,życie beztroskie,romantyczne,bez ograniczeń(autorka wielokrotnie mówi o hojności swego męża),ale też nie zawsze łatwe,bo piosenkarz słynął z trudnej,kapryśnej i wybuchowej osobowości.

Pani Barbara ze swadą i dużym dystansem przedstawia wydarzenia ze wspólnego życia.To opisy tras koncertowych,przyjęć,spotkań towarzyskich i tych na "najwyższym szczeblu" z królami,szejkami,politykami, historii rodzinnych,działalności charytatywnej małżonków.Są one ciekawe,zabawne,niektóre szokujące,ale muszę przyznać,że trochę męczące było dla mnie wymienianie niezliczonej ilości nazwisk przyjaciół, ludzi bliskich lub związanych z show-biznesem,którzy nie są powszechnie znani.To utrudnia lekturę,gdyż czytelnik gubi się w gąszczu nazwisk.

Mam też takie wrażenie,że książka nie jest do końca obiektywna.Pokazuje tę lepszą część Franka Sinatry,oddanego przyjaciela,filantropa,człowieka o niemalże gołębim sercu,który wyciągał pomocną dłoń do każdej skrzywdzonej istoty.Wiem,trudno oczekiwać,by kochająca żona "obsmarowała" piosenkarza,ale nie ukrywam,miałam momentami takie odczucia,że jest za słodko.

Są takie fragmenty w tej biografii,które wyzwalają w czytelniku duże emocje.Jednym z nich jest opis koncertu Franka Sinatry w Rio de Janeiro,gdzie wzruszenie na widok tysięcy fanów skandujących tekst jego piosenki odebrało mu na chwilę głos.
Duże wrażenie zrobiła także na mnie mowa Bono na cześć Franka Sinatry,którą wokalista wygłosił podczas wręczania mu nagrody Grammy Legend Award.To naprawdę piękna charakterystyka jednego z najwybitniejszych światowych piosenkarzy.




* Bardzo dziękuję wydawnictwu PASCAL za umożliwienie mi przeczytania książki na miesiąc przed premierą.

Książka Barbary Sinatry to jednocześnie wspomnienie wielkiego piosenkarza i ukochanego męża,jak i autobiografia autorki będąca swoistą realizacją amerykańskiego snu,w którym to biedna dziewczyna znikąd,dzięki urodzie,własnym ambicjom i determinacji osiąga to,o czym mogą tylko pomarzyć miliony.

Frank Sinatra nie był mężczyzną,którego pokochała od pierwszego...