Co bardzo możliwe - prawdopodobnie dzięki temu, że od lektury "Onyxu" minął mi rok - "Opal" zrobił na mnie duże wrażenie. "Obsydian" był takim lekkim wprowadzeniem do całej serii, "Onyx" rozwinięciem i skomplikowaniem dosłownie wszystkich wydarzeń, a "Opal" to już zbieranina konsekwencji. Bodajże w amerykańskim wydaniu książek istnieje podział na "Przyczyny" - dwie pierwsze części i "Skutki" - dwie kolejne części. Aż strach pytać o czym będzie piąta. :)

Tak wyrysowana granica między czterema częściami serii "Lux" ma swój byt i świetnie opisuje historię opowiadaną przez Armentrout. I, chociaż martwiłam się trochę o "Opal", po tym, jaki niesmak zostawił po sobie mi "Onyx", muszę przyznać, że była to bardzo przyjemna książka. Z jednej strony takie wprowadzenie do bagna, przed którym stanęli bohaterowie, bez możliwości odwrotu i nieprzejścia przez nie, a z drugiej też zawrócenie ze ścieżki wzajemnej wrogości Daemona i Kat do czegoś... zupełnie innego. :)

No i ta końcówka... Gdybym nie miała przy sobie już przygotowanego "Origin" to najpierw zaciukałabym autorkę, a potem samą siebie za to, że zabiłam jedyną osobę, która mogła popchnąć tę historię dalej. ^^

A poza tym - nie wiem, jak nie mogłam wspomnieć o tym przy dwóch poprzednich opiniach - bardzo podoba mi się fakt, że Kat to taka swoja dziewczyna, która czyta książki, ma bloga o książkach(!) i taką fiksację do tego wszystkiego, jak cóż... no ja. :) +10 punktów dla Jenn, niech dziewczyna wie, że książki z nerdami w roli głównej, to dobre książki. xD

Co bardzo możliwe - prawdopodobnie dzięki temu, że od lektury "Onyxu" minął mi rok - "Opal" zrobił na mnie duże wrażenie. "Obsydian" był takim lekkim wprowadzeniem do całej serii, "Onyx" rozwinięciem i skomplikowaniem dosłownie wszystkich wydarzeń, a "Opal" to już zbieranina konsekwencji. Bodajże w amerykańskim wydaniu książek istnieje podział na "Przyczyny" - dwie...