Książek o II wojnie światowej jest całe mnóstwo, większość z nich, tak jak ta pozycja, poświęcona jest pewnie walkom na froncie wschodnim.
Tutaj wojna przedstawiona jest bardziej z perspektywy codziennej żołnierskiej rzeczywistości. Podążamy z żołnierzami radzieckimi przez kolejne etapu zmagań z nazizmem. Czegoś mi jednak brakuje – myślę, że oryginalności w opisywaniu wydarzeń. Książka powtarza to co inni opisali, raz lepie raz gorzej. Jeszcze jedna rzecz mnie uderzyła – gloryfikacja niezwyciężonej Czerwonej Armii. Ujęcie jest jednowymiarowe. Podły nazizm i słuszna walka radzieckich żołnierzy. O ile pierwszy człon jest prawdziwy to drugi już nie do końca. Bo wyzwolenie oznaczało w przypadku czerwonoarmistów prawie zniewolenie tych co wyzwolono. Paradoks którego w tej książce zabrakło, a on stanowi w zasadzie o istocie frontu wschodniego, obok oczywiście brutalności i bezwzględności wojny jaka tam się toczyła.
Książka zasługuje na 7.

Książek o II wojnie światowej jest całe mnóstwo, większość z nich, tak jak ta pozycja, poświęcona jest pewnie walkom na froncie wschodnim.
Tutaj wojna przedstawiona jest bardziej z perspektywy codziennej żołnierskiej rzeczywistości. Podążamy z żołnierzami radzieckimi przez kolejne etapu zmagań z nazizmem. Czegoś mi jednak brakuje – myślę, że oryginalności w opisywaniu...

Znacie termin "pożyteczny idiota"? To własnie Michael Jones, autor niniejszej książki. Między mnóstwo faktów, prawdziwych relacji, wtyka półprawdy i zwykłe kłamstwa w celu gloryfikowania Armii Czerwonej, która "uratowała świat".
To kompletnie nie tak! Poczynając od liczby poległych Rosjan (z którą rozprawił się m.in. Sołonin),poprzez bagatelizowanie powszechnego pijaństwa, zwykłej głupoty, szafowania życiem zwykłych żołnierzy po marginalizowanie gwałtów ("to tylko 10-15% sowieckich żołnierzy") i zbrodni.
Już rozpoczęcie tej ksiązki od Stalingradu, z pominięciem całej zwycięskiej kampanii Wehrmachtu z lat 1941-42, pachnie komunistycznym łgarstwem. Jak najliczniejsza armia na świecie, z najnowocześniejszym sprzętem, posypała się jak domek z kart? Dlaczego ludność państw bałtyckich "sprzyjała nazistom"?
Odpowiem - życie w komuniźmie jawiło się i zwykłym żołnierzom, jak i zniewolonym obywatelom innych krajów, wielekroć gorsze niż nazizm.
Dlaczego Stalin zlekceważył Auschwitz? Bo ten go w ogóle nie zdziwił - takich obozów miał na pęczki we własnym kraju. Był tylko bardziej oszczędny - zamiast gazu i pocisków używał głodu i zimna.
Co stało się po wojnie z obozem koncentracyjnym w Łambinowicach? Nic. Istniał dalej, tylko przetrzymywano w nim Ślązaków i wrogów Stalina.
Dlaczego sowieckich żołnierzy opanował szał niszczenia na "wyzwalanych terenach"? Bo okazało się, że ci rzekomo "wykorzystywani i uciskani" przez polskich czy niemieckich panów zwykli ludzie żyją na poziomie, o którym się Rosjanom nie śniło.
Do tego - dla autora Polska zaczyna się w Chełmie (o kresach wschodnich nie słyszał),a Hindenburg (czyli Zabrze) to niemieckie miasto.
I tak dalej, i tak dalej...
Warto przeczytać tę książkę dla relacji zwiadowcy Kowalowa, zawartej w epilogu. O tym, że musiał zabijać własne źródła informacji - staruszków, kobiety i dzieci. Zwykłych, pomocnych Rosjan. Żadna inna armia świata nie była do tego zdolna.
A na zakończenie powiem - Rosjanie wycierpieli wiele, bardzo wiele. Mnóstwo z nich oddało życie podczas II wojny światowej. Ale trzeba wyraźnie powiedzieć - nic z tego by się nie stało, gdyby jeden zbrodniarz opętany wizją zawładnięcia nad światem, nie popchnął drugiego do rozpętania tej wojny. I o tym Rosjanie powinni pamiętać - że wszystkie swe wojenne cierpienia zawdzięczają Stalinowi!!!

Znacie termin "pożyteczny idiota"? To własnie Michael Jones, autor niniejszej książki. Między mnóstwo faktów, prawdziwych relacji, wtyka półprawdy i zwykłe kłamstwa w celu gloryfikowania Armii Czerwonej, która "uratowała świat".
To kompletnie nie tak! Poczynając od liczby poległych Rosjan (z którą rozprawił się m.in. Sołonin),poprzez bagatelizowanie powszechnego pijaństwa,...

Książka dobra, nie jest to wybitna pozycja, streszczenie walk na froncie wschodnim, wyróżnia się kilkoma rozdziałami gdzie są poruszane tematy nie zawsze dokładnie opisane w innych pozycjach.

Książka dobra, nie jest to wybitna pozycja, streszczenie walk na froncie wschodnim, wyróżnia się kilkoma rozdziałami gdzie są poruszane tematy nie zawsze dokładnie opisane w innych pozycjach.

Świetna książka oddająca wojenne realia widziane oczami przeciętnych osób. Historie niektórych ludzi mnie zszokowały i powiem szczerze, że po takich przeżyciach najprawdopodobniej zmieniłbym się w bestię i po wejściu na teren wroga robiłbym dokładnie to samo, co robili niektórzy żołnierze Armii Czerwonej. Niby nie powinno się usprawiedliwiać przemocy, ale po takich traumatycznych przeżyciach jestem w stanie zrozumieć ich źródło.

Świetna książka oddająca wojenne realia widziane oczami przeciętnych osób. Historie niektórych ludzi mnie zszokowały i powiem szczerze, że po takich przeżyciach najprawdopodobniej zmieniłbym się w bestię i po wejściu na teren wroga robiłbym dokładnie to samo, co robili niektórzy żołnierze Armii Czerwonej. Niby nie powinno się usprawiedliwiać przemocy, ale po takich...

Wiązałem nadzieje z tą książką, ale wyszło średnio. Przeczytałem wcześniej "Sołdata" Nikołaja Nikulina, którego chłonąłem z wypiekami na twarzy, ważąc każde jego zdanie, bo w prawie każdym miał coś ważnego do powiedzenia. Tutaj cytaty różnych żołnierzy są takie bezpłciowe jakieś, formalne, zazwyczaj same farmazony nic nie wnoszące, ani merytorycznego, ani emocjonalnego. Czasem rzadko się zdarzał jakiś cenny cytat. Całość jest dodatkowo strasznie rozmyta i chaotycznie lub ogólnikowo przedstawiona. Jedyne fragmenty, które poszerzyły moją wiedze to te o obozach pułapkach oraz o zdobywaniu Auschwitz. W ogóle w "Wojnie Totalnej" brakło wielu zagadnień. Z uwagi na tytuł liczyłem, że temat zostanie potraktowany kompleksowo, totalnie. Zamiast tego jest za bardzo skakanie z miejsca na miejsce i wyrywkowo przedstawione epizody. Poza tym obiektywizmem książka nie grzeszy, liczyłem na relację tych samych wydarzeń z obu stron, czegoś takiego prawie nie ma, wszystko z punktu widzenia strony radzieckiej. Podsumowując, to nie jest to na co liczyłem, ale też nie jest to gniot i autor włożył w tę książkę sporo pracy i trochę ciekawych rzeczy można się dowiedzieć.

Wiązałem nadzieje z tą książką, ale wyszło średnio. Przeczytałem wcześniej "Sołdata" Nikołaja Nikulina, którego chłonąłem z wypiekami na twarzy, ważąc każde jego zdanie, bo w prawie każdym miał coś ważnego do powiedzenia. Tutaj cytaty różnych żołnierzy są takie bezpłciowe jakieś, formalne, zazwyczaj same farmazony nic nie wnoszące, ani merytorycznego, ani emocjonalnego....

Wojna oczami żołnierzy radzieckich, bez retuszowania rzeczywistości.

Wojna oczami żołnierzy radzieckich, bez retuszowania rzeczywistości.