,,Ośmielam się twierdzić, że ludzie lubią morderców.''
,,Dom nad kanałem'' to było moje pierwsze spotkanie z państwem Beresford. Stwierdzam, że jest z nich udany detektywistyczny duet.
Tommy i Tuppence wybierają się w odwiedziny do ciotki Ady- staruszki, z którą trzeba od czasu do czasu porozmawiać. Najwyżej raz do roku. Krewna mieszka w domu starców ,,Słoneczne Wzgórza'' i wizyta w tym miejscu staje się dość intrygująca. Pewna pani zaczyna opowiadać o martwym dziecku, co budzi podejrzenia pani Beresford. Tommy niestety musi jechać na niezwykle ważną i nudną konferencję, więc Tuppence bierze sprawę w swoje ręce. Dociera w ten sposób do sielskiej wioski, która po dłuższym czasie przestaje być tak sielska.
Właściwie nie było okazji pozastanawiać się nad tożsamością mordercy ani pogdybać nad motywem, bo to nasz duet idzie po sznurku do rozwiązania. Cały czas pojawiają się nowe postaci, przez co ciężko było mi wskazać przestępcę. Zdecydowanie wolę sytuacje w powieściach z detektywem Poirot - na początku poznajemy wszystkich i staramy się dociec ich motywów, wykluczać i przed końcowym spotkaniem mylnie powiedzieć: ,,To musi być on!''.
Mimo wszystko, po lekturze ,,Domu nad kanałem'' utwierdziłam się w przekonaniu, że jeśli nie wiem co czytać, to warto sięgnąć po panią Christie. Nigdy się nie zawiodłam.
Polecam

,,Ośmielam się twierdzić, że ludzie lubią morderców.''
,,Dom nad kanałem'' to było moje pierwsze spotkanie z państwem Beresford. Stwierdzam, że jest z nich udany detektywistyczny duet.
Tommy i Tuppence wybierają się w odwiedziny do ciotki Ady- staruszki, z którą trzeba od czasu do czasu porozmawiać. Najwyżej raz do roku. Krewna mieszka w domu starców ,,Słoneczne Wzgórza''...