Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Krótkie. Zagmatwane. Bardzo dobre. Lektor OK. Polecam.

Krótkie. Zagmatwane. Bardzo dobre. Lektor OK. Polecam.

Dla niecierpliwej, impulsywnej, skorej do ładowania się w kłopoty Tuppence.

Dla niecierpliwej, impulsywnej, skorej do ładowania się w kłopoty Tuppence.

Jak by zaczęła pisać dzisiaj to by nie zdobyła żadnej popularności. Bardzo proste i naiwne fabuły. Słaba książka i niedorzeczna. Literatura brukowa bez jakości.

Jak by zaczęła pisać dzisiaj to by nie zdobyła żadnej popularności. Bardzo proste i naiwne fabuły. Słaba książka i niedorzeczna. Literatura brukowa bez jakości.

Bardzo lubię angielskie filmy kryminalne z panną Marple. Ostatnio oglądałam film "Dom niespokojnej starości" na jednym z popularnych kanałów i postanowiłam odnaleźć książkę.
Powieść ma bardzo mało wspólnego z filmem, przede wszystkim nie występuje w niej panna Marple. Bohaterami są Tommy i Tuppence, starsze małżeństwo, które pracowało w czasie wojny w wywiadzie.
Umiera ciotka Tommiego i zostawia w spadku obraz, na którym znajduje się tajemniczy dom. Tuppence postanawia odnaleźć dom i starszą panią, której prawdopodobnie coś złego grozi.
Akcja jest szybka i bardzo zakręcona.
Według mnie "Dom nad kanałem" jest jedną z lepszych powieści Christie, a powstały na jej motywach film, to prawdziwa perełka.

Bardzo lubię angielskie filmy kryminalne z panną Marple. Ostatnio oglądałam film "Dom niespokojnej starości" na jednym z popularnych kanałów i postanowiłam odnaleźć książkę.
Powieść ma bardzo mało wspólnego z filmem, przede wszystkim nie występuje w niej panna Marple. Bohaterami są Tommy i Tuppence, starsze małżeństwo, które pracowało w czasie wojny w wywiadzie.
Umiera...

Niezbyt udana książka.

Do połowy - samotne śledztwo Tuppence - mi się podobała, a potem gdy do akcji wkracza Tommy zaczyna być nudno.

Ogólnie mogę powiedzieć, że w książce jest trochę za dużo różnych przestępczych wątków, powiązań, zmarłych ludzi i rozmaitych tragedii. Niezbyt mi się to podobało, a szkoda, bo sam początek był bardzo interesujący i polubiłam główną parę bohaterów.

Niezbyt udana książka.

Do połowy - samotne śledztwo Tuppence - mi się podobała, a potem gdy do akcji wkracza Tommy zaczyna być nudno.

Ogólnie mogę powiedzieć, że w książce jest trochę za dużo różnych przestępczych wątków, powiązań, zmarłych ludzi i rozmaitych tragedii. Niezbyt mi się to podobało, a szkoda, bo sam początek był bardzo interesujący i polubiłam główną parę...

Mam już na swoim koncie kilkanaście książek Agathy Christie i ta ogromnie mnie rozczarowała.
Mam wrażenie, że akcja nie została "po równo" zaplanowana. Początek-wprowadzenie to dosyć zabawne, lekkie dialogi. Dosyć późno wydarza się morderstwo. Fragment między morderstwem a rozwikłaniem zagadki trochę nużący i teoretycznie "nic" się nie dzieje. Sama końcówka (jakieś 5 stron) to nagle rozwikłanie zagadki, "bo tak", ponieważ jednak osoba X ni z tego, ni z owego stwierdza, że czas wyznać całą prawdę.
W książce wydarza się dużo nielogicznych dla mnie sytuacji i które akurat magicznie tak się składają, że pomagają odkryć prawdę.
Co do humoru w powieści - na samym początku jest dosyć zabawnie. Później żart raczej odpuszcza.

Mam już na swoim koncie kilkanaście książek Agathy Christie i ta ogromnie mnie rozczarowała.
Mam wrażenie, że akcja nie została "po równo" zaplanowana. Początek-wprowadzenie to dosyć zabawne, lekkie dialogi. Dosyć późno wydarza się morderstwo. Fragment między morderstwem a rozwikłaniem zagadki trochę nużący i teoretycznie "nic" się nie dzieje. Sama końcówka (jakieś 5 stron)...

Była to jedna z pierwszych tej książek autorki, z którą miałam styczność. Po wcześniej przeczytanych "Dwunastu pracach Herkulesa" byłam sceptycznie nastawiona do twórczości Agathy Christie, jednak dałam szansę tej książce i nie żałuję.
Widziałam opinie innych, w których ludzie wyrażali się niezbyt pochlebnie na temat dwójki głównych postaci. Wiem, że nie każdy lubi takich bohaterów, którzy od razu pakują się w kłopoty i nie potrafią odpuścić, zawsze konsekwentnie dążą do celu. Ja natomiast bardzo polubiłam te postaci, co u Agathy Christie nie zdarza się zbyt często, ponieważ zawsze wydaje mi się, że są takie "suche". Tommy i Tuppence są wspaniałą parą, która w przeciwieństwie do Herkulesa Poirota, lubi sobie pożartować i aż przyjemnie jest spędzać z nimi czas.
Fabuła była dosyć nietypowa, już na początku książki poznajemy kobietę, która mówi, iż w kominku zakopane jest dziecko. Nasza bohaterka nie potrafi zostać obojętna wobec tej informacji oraz tego, jak umierają starsze osoby w "Słonecznych Wzgórzach".
Bardzo dobrze bawiłam się czytając te książkę i mimo, że w kryminale najbardziej chodzi o zakończenie, to mnie urzekła tu sama akcja, tocząca się w środku utworu.

Była to jedna z pierwszych tej książek autorki, z którą miałam styczność. Po wcześniej przeczytanych "Dwunastu pracach Herkulesa" byłam sceptycznie nastawiona do twórczości Agathy Christie, jednak dałam szansę tej książce i nie żałuję.
Widziałam opinie innych, w których ludzie wyrażali się niezbyt pochlebnie na temat dwójki głównych postaci. Wiem, że nie każdy lubi takich...

Ciekawie, zaskakująco, retro.

Ciekawie, zaskakująco, retro.