Dom nad kanałem

Dziwna, spokojna książka do poczytania w wolnej chwii

Dziwna, spokojna książka do poczytania w wolnej chwii

„Dom nad Kanałem” to kolejna odsłona przygód oddanego sobie małżeństwa Beresfordów. Chronologicznie stanowi chyba część czwartą przygód Tuppence i Tommy’iego (po „Tajemniczym przeciwniku”, „Śledztwo na cztery ręce” oraz „N czy M”). I każda z książek „łapie” naszych bohaterów w innym momencie życia. Najpierw byli to młodzi ludzie, którzy szukali jakiegoś zajęcia, potem świeżo upieczeni małżonkowie, szukający nieco rozrywki, następnie ludzie w średnim wieku, którzy jeszcze chcieli się na coś przydać. Teraz zaś spotykamy ich w wieku mocno dojrzałym, lecz cały czas oboje są jeszcze pełni werwy i „mają nosa” do tajemniczych spraw.

A na taką właśnie natrafiają przy okazji wizyty u ciotki Tommy’iego w domu spokojnej starości. Rozmowa z jedną z pensjonariuszek, niejaką panią Lancaster nasuwa Tuppence podejrzenia, że w idyllicznym pozornie ośrodku coś zwyczajnie nie gra. Zaś kiedy okazuje się, że pani Lancaster opuściła szacowną instytucję w towarzystwie swojej dalekiej krewnej i ślad się po niej urywa, oboje małżonkowie dochodzą do wniosku, że faktycznie coś jest na rzeczy. Najpierw Tuppence rusza śladem pani Lancaster i obrazu, jaki po sobie pozostawiła w domu opieki, potem dołącza do niej Tommy. Rzecz pozornie błaha, rozpoczęta od jednego przypadkowego pytania: „Czy to biedne dziecko było pani?” okazuje się wielowątkową intrygą i to dość krwawą, niestety.

Muszę przyznać, że część ze śledztwem prowadzonym przez panią Beresford jakoś bardziej mi się spodobała, niż dochodzenie po sznurku do kłębka przez jej męża. No tak jakoś wyszło, że Tommy ze swoimi „znajomościami” wypadł mniej interesująco.

Całość do przeczytania, choć nie jest to raczej wybitna pozycja w dorobku autorki. Były momenty, w których wydawało się, że fabuła służy tylko jako tło do pokazania efektów przemijania, nieubłaganego upływu czasu, niedogodności starości….

„Dom nad Kanałem” to kolejna odsłona przygód oddanego sobie małżeństwa Beresfordów. Chronologicznie stanowi chyba część czwartą przygód Tuppence i Tommy’iego (po „Tajemniczym przeciwniku”, „Śledztwo na cztery ręce” oraz „N czy M”). I każda z książek „łapie” naszych bohaterów w innym momencie życia. Najpierw byli to młodzi ludzie, którzy szukali jakiegoś zajęcia, potem...

No szału nie ma, ale przy codziennych obowiązkach audiobook umila pracę.

No szału nie ma, ale przy codziennych obowiązkach audiobook umila pracę.

Przyjemna w czytaniu, Lekka, zakręcona, trochę naiwna i pobłażliwa dla wiarygodności. Miałam wrażenie, że Christie raczej bawi się formą kryminalna , w której klimat i skomplikowana kompozycja fabularna jest ważniejszy od napięcia i sposobu rozwiązywania zagadki kryminalnej.

Przyjemna w czytaniu, Lekka, zakręcona, trochę naiwna i pobłażliwa dla wiarygodności. Miałam wrażenie, że Christie raczej bawi się formą kryminalna , w której klimat i skomplikowana kompozycja fabularna jest ważniejszy od napięcia i sposobu rozwiązywania zagadki kryminalnej.

Tuppence [ pani Beresford] wchodzi w posiadanie obrazu przedstawiającego samotny dom nad kanałem. Niepokoi się , bo jego poprzednia właścicielka znika bez śladu. Postanawia odnaleźć zarówno zaginioną kobietę , jak i dom przedstawiony na obrazie.
Ta część przygód Tuppence i Tommego jest moim zdaniem , słabsza niż poprzednie. Akcja toczy się leniwie , żeby na koniec mocno przyspieszyć . Autorka świetnie wymyśliła mordercę i jego motywacje ale na finiszu mamy za dużo zbiegów okoliczności i nieracjonalnych zachowań.
W jednej z recenzji , bardzo źle oceniającej " Dom nad kanałem" , recenzentka pisze że dziwi się , jak ta książka mogła jej się dawniej podobać.
Ja też mam poczucie , że kiedyś przyjmowałam twórczość Agathy Christie bez zastrzeżeń , a teraz zdaję sobie sprawę z różnych mankamentów. Nie przeszkadza mi to jednak cieszyć się tymi kryminałami. Kojarzą mi się z filmami Barei , które nie są realistyczne , ale sporo mówią o przedstawianych czasach. Podobnie u Agathy Christie - główna akcja zwykle nie ma wiele wspólnego z realnym życiem , ale w tle można wyszukać interesujące ciekawostki. Tym razem dowiedziałam się , że istniał zwyczaj dobierania kamieni użytych w bransoletce tak żeby ich pierwsze litery tworzyły jakiś wyraz. Gdybym chciała mieć bransoletkę z inicjałami autorki wybrałabym Agat + CHalcedon [ " po taniości" ].
Wszystkiego DOBREGO [ Diament + Opal + Berly + Rubin + Egiryn + Granat + Onyks ]

Tuppence [ pani Beresford] wchodzi w posiadanie obrazu przedstawiającego samotny dom nad kanałem. Niepokoi się , bo jego poprzednia właścicielka znika bez śladu. Postanawia odnaleźć zarówno zaginioną kobietę , jak i dom przedstawiony na obrazie.
Ta część przygód Tuppence i Tommego jest moim zdaniem , słabsza niż poprzednie. Akcja toczy się leniwie , żeby na koniec mocno...

Agatha Christie nigdy nie nie zawodzi. Każda książkę czytam z wypiekami na twarzy. Uwielbiam ten klimat i te czasy. Książka genialna. Polecam serdecznie

Agatha Christie nigdy nie nie zawodzi. Każda książkę czytam z wypiekami na twarzy. Uwielbiam ten klimat i te czasy. Książka genialna. Polecam serdecznie

Całkiem niezły kryminał w starym stylu. Dobrze się słuchało.

Całkiem niezły kryminał w starym stylu. Dobrze się słuchało.

Bardzo przyjemnie mi się czytało, wręcz za jednym zamachem :D
Lubię książki Pani Christie jako "oddech" od tzw. ciężkiej literatury.

Bardzo przyjemnie mi się czytało, wręcz za jednym zamachem :D
Lubię książki Pani Christie jako "oddech" od tzw. ciężkiej literatury.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.