Nie wiem co mnie podkusiło, kiedy wybierałam tę książkę. Chyba gdzieś w podświadomości ułozyłam sobie swój własny oklepany scenariusz który bardzo łatwo osiągnąć łącząc takie fakty jak:
thriller + ciąża + morderstwa + dwie kobiety + "Dopóki Cię nie zdobędę" = obsesja na punkcie posiadania dziecka
Zatem czytając ją, częściowo nudziłam się powolutku przewidując i przypisując wszystko mojej "wspaniałej" fabule, co z kolei uśpiło moją czujność i kiedy wreszcie Samantha Hayes ujawniła kto atakuje ciężarne kobiety poczułam sie jakby ktoś udeżył mnie z całej siły w głowę. Nagle ciśnienie tak mi sie podniosło, że myślałam, że nie zasnę. Fantastycznym pomysłem był epilog, który był w formie relacji z przesłuchania modrerczyni, a ostatnie zdanie przez nia wypowiedziane tylko zmroziło mi krew w żyłach.
Książka porusza nie tylko kwestię najważniejszej roli kobiety jaką jest macierzyństwo, ale także zawiłość relacji międzyludzkich, jak łatwo można kogos ocenić, znając zaledwie skrawek informacji na temat danej osoby, zarówno w relacji między mężem i żoną, ale także rodzica z dzieckiem, między przyjacółmi, współpracownikami w pracy, pracodawcy z pracownikiem. Jak ważna jest szczera rozmowa, aby nie ranić drugiego człowieka własnymi domysłami, ale z kolei szczerość może zranić nas samych i milczenie zazwyczaj zwycięża dokładając tylko probemów.
Niech ta ksiązka nie uśpi waszej czujności tak jak w moim przypadku i miejcie oczy i wszelkie zmysły szeroko otwarte, bo nic nie jest takie oczywiste na jakie wygląda.

Nie wiem co mnie podkusiło, kiedy wybierałam tę książkę. Chyba gdzieś w podświadomości ułozyłam sobie swój własny oklepany scenariusz który bardzo łatwo osiągnąć łącząc takie fakty jak:
thriller + ciąża + morderstwa + dwie kobiety + "Dopóki Cię nie zdobędę" = obsesja na punkcie posiadania dziecka
Zatem czytając ją, częściowo nudziłam się powolutku przewidując i przypisując...