Kobiety są stworzone by rodzić, by wydawać na świat potomstwo. W mniejszym, lub większym stopniu, każda kobieta jest powołana do tego, by pod sercem nosić dziecko. W skutek własnych wyborów, problemów zdrowotnych, czy też zwykłego pecha, nie każdej kobiecie jest dane zajść w ciążę, donosić i urodzić, a później wychować. Prawdopodobnie nie ma większej determinacji, niż ta z którą kobieta, która chce zostać matką zmierza do celu.

„Dopóki cię nie zdobędę” to książka o instynkcie, instynkcie posiadania potomstwa. To ślepe pragnienie, które musi zostać spełnione bez względu na okoliczności. Claudia prowadzi idealne życie, ma męża i dwóch przybranych synów. Mąż Claudii- marynarz owdowiał, niemalże śpi na pieniądzach. Teraz spodziewają się kolejnego dziecka. Pierwszego, wymarzonego, wyśnionego dziecka Claudii – córeczki. Niestety James musi wracać na morze, więc postanawiają zatrudnić opiekunkę, pojawia się Zoe. Zoe sprawia wrażenie idealnej niani, kocha dzieci, ma kwalifikacje wręcz perfekcyjne. Spełnienie marzeń, ale Claudia czuje się nieswojo. A przecież nie powinno się lekceważyć intuicji kobiety w ciąży. Tymczasem, w okolicy, mają miejsce kolejne morderstwa, których ofiarami padają kobiety w zaawansowanej ciąży. Okoliczności zabójstwa, wskazują iż zgon nastąpił w wyniku próby domowego cesarskiego cięcia. O co w tym wszystkim chodzi?

Opis z okładki już mnie zaintrygował, liczyłam na powiesc w stylu Picoult. Nie dostałam jej, nie doczytałam, że to thriller. A jednak się nie zawiodłam! Ba! Byłam powieścią zachwycona. Bowiem zrobiono mnie w konia, jak robić umiała tylko Christie. Zgłupiałam całkowicie i dałam się omamić i wciągać w zgadywankę, w iluzję, w mylenie tropów. Gdy odpowiedź była tak oczywista.
‘Dopóki cię nie zdobędę”, tytuł doskonale odzwierciedlający, motywy kierujące sprawcą. Jednocześnie, dający do myślenia. Jest różnica, pomiędzy dążeniem do realizacji marzeń, a próbą realizowania ich po trupach, za wszelką cenę. Zwykle w tej różnicy zawiera się fanatyzm, a wynikiem działania jest czyjeś życie. Ponieważ temat książki dotyczy kobiet w ciąży, chcąc nie chcąc musimy się postawić w sytuacji niewiasty przy nadziei, która nosząc pod sercem drugiego człowieka jest jednocześnie słabsza fizycznie, gdyż ciąża jest ogromnym obciążeniem dla organizmu, a jednocześnie dysponuje niezwykłą siłą, wymykającą się logicznym definicją.
Gdy zechcemy wczuć się w skórę bohaterek tej książki, nie sposób nie dostać gęsiej skórki. To wszystko jest… przerażające, przenika do szpiku kości. Jest tak plastyczne, że widzimy obrazy, jak z dobrego horroru. Boimy się, czujemy oddech psychopaty na karku. Brrr

Świetna, trzymająca w napięciu książka. Zaskakująca i wstrząsająca. To nie Jodi Picoult, ale nie wszystko co nie jest Jodi jest złe. Ta książka jest sama w sobie po prostu interesująca!!

Kobiety są stworzone by rodzić, by wydawać na świat potomstwo. W mniejszym, lub większym stopniu, każda kobieta jest powołana do tego, by pod sercem nosić dziecko. W skutek własnych wyborów, problemów zdrowotnych, czy też zwykłego pecha, nie każdej kobiecie jest dane zajść w ciążę, donosić i urodzić, a później wychować. Prawdopodobnie nie ma większej determinacji, niż ta z...