Lubisz zmiany?

Carla idzie na kilka dni do szpitala. Musi się na ten czas rozstać ze swoim dzieckiem. Kiedy pielęgniarka przynosi jej w końcu niemowlę, Carla z przerażeniem stwierdza, że to nie jej dziecko. Niestety, nikt jej nie wierzy. Fiona budzi się w wannie w swoim mieszkaniu. Na brzegu wanny stoją małe świeczki, na powierzchni wody pływają płatki kwiatów. Woda zabarwia się stopniowo na czerwono – jej krwią! Ostatkiem sił chwyta za słuchawkę telefonu. Kiedy trafia do szpitala, twierdzi, że ktoś próbował ją zabić. Niestety, nikt jej nie wierzy.

Mam pewien kłopot, gdy czytam książkę opartą na faktach. Wolę, kiedy autor zamieszcza taką informację w posłowiu, a nie na okładce. W tym drugim przypadku, czytając wciąż zastanawiam się co jest prawdą, a co fikcją.

Zamiana nie jest łatwą lekturą i nie chodzi o samą historię, ale formę. Nie wiem na ile wynika to z tłumaczenia, może po prostu została tak napisana. Nie czyta się tego dobrze. Jednak kiedy przymkniemy oko, poznajemy dwie niezależne historie, które dzieli trzydzieści lat, ale bez trudu szybko zaczniemy łączyć fakty.

Ta książka przypomina raczej reportaż niż powieść. Do mnie nie trafiła, choć momentami wzbudzała zainteresowanie. Spodoba się fanom obyczajówek z elementami psychologicznymi, bo thrillerem bym jej na pewno nie nazwała.

Lubisz zmiany?

Carla idzie na kilka dni do szpitala. Musi się na ten czas rozstać ze swoim dzieckiem. Kiedy pielęgniarka przynosi jej w końcu niemowlę, Carla z przerażeniem stwierdza, że to nie jej dziecko. Niestety, nikt jej nie wierzy. Fiona budzi się w wannie w swoim mieszkaniu. Na brzegu wanny stoją małe świeczki, na powierzchni wody pływają płatki kwiatów. Woda...

Rzadko oceniam książki tak niską notą, ponieważ w każdej staram się doceniać to coś. w jednych porywa mnie ciekawa fabuła, w innych nietuzinkowe postacie lub przesłanie, które chce nam autor przekazać.
Niestety w tej powieści nie urzekło mnie dosłownie nic. Można powiedzieć, że zamiast z wielką werwą przewracać kolejne kartki intrygującego thrillera ( taki opis widnieje na okładce) ja męczyłam każdą stronę.
Ani żadna postać, ani pogmatwana treść nie trafiły do mnie. W dodatku ciągłe przeskakiwanie z wątku na wątek wymęczyło mnie niemiłosiernie. Miałam istny mętlik w głowie.
Dobrze, że to już koniec...

Rzadko oceniam książki tak niską notą, ponieważ w każdej staram się doceniać to coś. w jednych porywa mnie ciekawa fabuła, w innych nietuzinkowe postacie lub przesłanie, które chce nam autor przekazać.
Niestety w tej powieści nie urzekło mnie dosłownie nic. Można powiedzieć, że zamiast z wielką werwą przewracać kolejne kartki intrygującego thrillera ( taki opis widnieje na...

Wiecie jak to jest, gdy uprzecie się na jakaś książkę a kiedy okazuje się, że nigdzie nie jest dostępna robicie wszystko by ją zdobyć? A kiedy jesteście w końcu w jej posiadaniu nie możecie się doczekać, aż ja przeczytacie?

No właśnie taką długa przygodę w poszukiwaniu miałam z „Zamiana” Zoe Beck. Thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami.

Mamy tutaj dwie historie i dwie główne bohaterki Carle oraz Fione.
Carla prowadzi odziedziczony po rodzicach dom akcyjny, jest żoną znanego pianisty i matką dwójki dzieci. Gdy zapada na zakaźną chorobę, synem opiekują się dziadkowie, a córka wraz z nią trafia do szpitala, jest jednak od niej izolowana. Po jakimś, kiedy Carla dochodzi do siebie i pielęgniarka przynosi jej dziecko. Kobieta odrazu zauważa, ze jest to obce dziecko. Na nic maja się zapewnienia lekarzy, pielęgniarek i męża. Tęsknota za zaginioną córką sprawia, że Carla traci pracę, pozycję, rodzinę, a z czasem także rozum. 
Fiona z kolei jest młodą kobietą, którą poznajemy, gdy budzi się w wannie z podciętymi żyłami. Jak sama twierdzi, nie miała powodu, by odbierać sobie życie. Uważa, ze ktoś chciał jej w tył pomóc. W szpitalu odkryje niepokojący fakt, który skłoni ją do poszukiwania własnej tożsamości. 

"Zamiana" Zoë Beck nie była łatwą lekturą przez samą formę jej napisania. Nie wiem na ile wynika to z tłumaczenia, albo stylu napisania książki w języku oryginalnym. Według mnie coś tutaj było zdecydowanie nie tak. Gubiłam się w całym wątku zbyt często, irytowały mnie główne bohaterki, a pomieszanie z poplątaniem pchało mnie do odłożenia książki na bok. Historia jest tutaj opowiedziana z kilku perspektyw narracyjnych i czasowych i może przez to czułam się zagubiona, przeskakując nagle z jednego wydarzenia do drugiego. Mamy tutaj jak mogłoby się wydawać dwie niezależne od siebie historie i wszystko byłoby dobrze, gdyby czytelnik od prawie połowy nie zaczął domyślać się, jakie będzie zakończenie i co łączy ze sobą obie kobiety. Zabrakło tutaj momentu zaskoczenia.
Droga do zdobycia tej książki była bardzo utrudniona i choć sama fabuła w sobie jest interesująca, uważam że z jej wykonaniem, bądź tłumaczeniem coś zdecydowanie poszło nie tak…

Wiecie jak to jest, gdy uprzecie się na jakaś książkę a kiedy okazuje się, że nigdzie nie jest dostępna robicie wszystko by ją zdobyć? A kiedy jesteście w końcu w jej posiadaniu nie możecie się doczekać, aż ja przeczytacie?

No właśnie taką długa przygodę w poszukiwaniu miałam z „Zamiana” Zoe Beck. Thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami.

Mamy tutaj dwie historie i...

Zawsze mam pewien kłopot, gdy czytam powieść opartą na faktach i szczerze mówiąc, wolę, gdy autor zamieszcza taką informację w posłowiu a nie na okładce. W tym drugim przypadku informacja tkwi mi z tyłu głowy i czytając, ciągle zastanawiam się, co zdarzyło się naprawdę a co jest tylko fikcją literacką. 

"Zamiana" Zoë Beck nie była łatwą lekturą i nie mam teraz na myśli bolesnej historii w niej opisanej, a samą tylko formę. Nie wiem na ile wynika to z tłumaczenia, może po prostu została już tak napisana w oryginale i wynika to ze specyfiki języka niemieckiego, ale nie czyta się tego dobrze. Zerknęłam na portal @lubimyczytac.pl i mogę Wam powiedzieć, że nie jest to tylko moja opinia. 

Skupiając się już ściśle na treści... od początku poznajemy dwie niezależne historie, które dzieli trzydzieści lat, ale bez trudu szybko zaczniecie łączyć fakty. 

Carla prowadzi odziedziczony po rodzicach dom akcyjny, jest żoną znanego pianisty i matką dwójki dzieci. Gdy zapada na zakaźną chorobę, synem opiekują się dziadkowie, a córka wraz z nią trafia do szpitala, jest jednak od niej izolowana. Po jakimś czasie dochodzi do siebie i nie może się doczekać aż zobaczy swoją śliczną córeczkę. Jeden rzut oka wystarcza, by uznała, że przyniesiono jej obce dziecko. Zapewnienia lekarzy, pielęgniarek, a później męża, nie są w stanie jej przekonać. Tęsknota za zaginioną córką sprawia, że traci pracę, pozycję, rodzinę, a zdaniem wielu także i zmysły. 

Fiona jest młodą kobietą, którą poznajemy, gdy budzi się w wannie z podciętymi żyłami. Jest jednak przekonana, że nie miała powodu, by odbierać sobie życie. W szpitalu odkryje niepokojący fakt, który skłoni ją do poszukiwania własnej tożsamości. 

Ta książka przypomina raczej reportaż niż powieść. Do mnie nie trafiła, choć momentami wzbudzała zainteresowanie. Spodoba się fanom obyczajówek z elementami psychologicznymi, bo thrillerem bym jej na pewno nie nazwała. 

Moje (naciągane) 6/10. 

Zawsze mam pewien kłopot, gdy czytam powieść opartą na faktach i szczerze mówiąc, wolę, gdy autor zamieszcza taką informację w posłowiu a nie na okładce. W tym drugim przypadku informacja tkwi mi z tyłu głowy i czytając, ciągle zastanawiam się, co zdarzyło się naprawdę a co jest tylko fikcją literacką. 

"Zamiana" Zoë Beck nie była łatwą lekturą i nie mam teraz na myśli...

Thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Niby historia ciekawa, niby czytało się szybko ale coś tu było nie tak. Może to przez styl autorki albo tłumaczenie. Dodatkowo jedna z głównych bohaterek koszmarnie irytująca. O losie, rozpuszczona mimoza. Taki wrzod na tyłku.
Gdyby ta książka była dłuższa to na pewno bym nie polecała, ale tak to w zasadzie całkiem niezła historia, chociaż nie niepowtarzalna, tylko że przekazana w nużący sposób. Na jeden wieczór. Na pewno nocy bym dla niej nie zarwała 😋

Thriller inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Niby historia ciekawa, niby czytało się szybko ale coś tu było nie tak. Może to przez styl autorki albo tłumaczenie. Dodatkowo jedna z głównych bohaterek koszmarnie irytująca. O losie, rozpuszczona mimoza. Taki wrzod na tyłku.
Gdyby ta książka była dłuższa to na pewno bym nie polecała, ale tak to w zasadzie całkiem niezła...

Fajna, ciekawie napisana książka, opowiedziana z kilku perspektyw narracyjnych i czasowych. Zabieram jedną gwiazdkę za przewidywalność. Ale mimo to, polecam - fajnie się czyta.

Fajna, ciekawie napisana książka, opowiedziana z kilku perspektyw narracyjnych i czasowych. Zabieram jedną gwiazdkę za przewidywalność. Ale mimo to, polecam - fajnie się czyta.

poplątanie z pomieszaniem, ale czyta się dobrze.

poplątanie z pomieszaniem, ale czyta się dobrze.

No nic ! Czasami zdarza się , że strzelę sobie w kolano . Tak było w przypadku tej książki . Strzeliłem i teraz boli he he .

No nic ! Czasami zdarza się , że strzelę sobie w kolano . Tak było w przypadku tej książki . Strzeliłem i teraz boli he he .

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Czegoś mi po prostu zabrakło. Ciekawy wątek opisany trochę zawile. Początkowo nudziły mnie za długie opisy postaci.

Czegoś mi po prostu zabrakło. Ciekawy wątek opisany trochę zawile. Początkowo nudziły mnie za długie opisy postaci.