Są tacy, którzy czytają książki tylko z górnej półki i do małej literaturki się nie zniżają (bo to poniżej ich godności). Najbardziej doceniają walory literackie i niewiele ponad to. Ja do nich nie należę, pozostaję wśród tych zwyczajnych, prostych ludzi, którzy oprócz literackości cenią w książkach szatę graficzną i energię, którą te książki w sobie niosą. Dzięki temu mogę sobie pozwolić na docenienie książeczki o Samie i Julii. Moje pierwsze wrażenie, jak dostrzegłam tę książkę na bibliotecznej półce, to był jeden wielki zachwyt nad szatą graficzną właśnie. To, jak wygląda książka, wydaje się mieć szczególne znaczenie w przypadku literatury dziecięcej. Za tę część zdecydowanie dałabym 10 gwiazdek. Kolory, szczegóły, włóczkowe myszki - genialne! Poza tym literacko pewnie nie jest to jakiś rarytas, książka napisana niby zwyczajnie, a niesie w sobie coś ciepłego, przytulnego, przyjaznego dzieciom. Do tego jest mądra, współczesna, ludzka, bez zbędnego dydaktyzmu, postacie mają ludzkie cechy, z mocnymi stronami i ich słabościami. I właśnie tym tkwi moc. Niby żadne tam arcydzieło, a całość bawi, koi serduszka i otula empatią. Dla mnie super.

Są tacy, którzy czytają książki tylko z górnej półki i do małej literaturki się nie zniżają (bo to poniżej ich godności). Najbardziej doceniają walory literackie i niewiele ponad to. Ja do nich nie należę, pozostaję wśród tych zwyczajnych, prostych ludzi, którzy oprócz literackości cenią w książkach szatę graficzną i energię, którą te książki w sobie niosą. Dzięki temu mogę...