Po przeczytaniu tej książki zastanawiam się czy opublikowanie swoich przemyśleń w sieci jest jeszcze bezpieczne? Ale do rzeczy.
Po katastrofie smoleńskiej w polskiej literaturze pojawiła się moda na pisanie powieści zawierających teorie spiskowe, takie trochę w stylu Dana Browna, tyle że z akcją na polskim podwórku. Za pisanie takowych zabierali się dziennikarze, Tomasz Sekielski, Witold Gadowski, czy w końcu rewelacyjny Piotr Głuchowski. Choć pierwsza powieść Pana Piotra Głuchowskiego nie zawierała w sobie żadnych teorii spiskowych, to już druga, owszem tak. I jestem zdecydowany stwierdzić, że stworzenie thrillera w realiach polskich wyszło autorowi znakomicie i powinno zaskarbić mu wielu fanów. Moje serce autor zdobył już swoją pierwszą powieścią, a po Lodzie nad głową, utwierdziłem się w przekonaniu, że moje serducho dobrze wiedziało, gdzie ulokować swoje uczucia.
Uwielbiam książki, które dają mi z siebie tak wiele, wspaniale stworzonych bohaterów, wartką akcję, napięcie doprowadzające do wstrzymywania oddechu. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki książka jest napisana. Zdania są krótkie, zrozumiałe, czytelnik ma wrażenie, że znajduje się w centrum wydarzeń. Całość stworzona jest tak po reportersku, co ułatwia odbiór i sprawia, że powieść czyta się bardzo przyjemnie.
Teraz, kiedy jestem już po lekturze, zazdroszczę Panu Piotrowi jego pomysłowości, fantazji. Zastanawiam się też po trosze, czy tak na prawdę to tylko fantazja? A może to jakaś cząstka informacji, które autor zdobył jeszcze w swojej poprzedniej pracy dziennikarza? Żyjąc w naszym „cudownym” kraju, oglądając w telewizji wystąpienia naszych wybrańców narodu, jestem w stanie uwierzyć już chyba we wszystko. Cały czas pocieszając się, że to zapewne tylko rewelacyjne pomysły, powstałe w głowie autora na potrzeby stworzenia powieści doskonałej, już ustawiam się w kolejce oczekujących na kolejną książkę Piotra Głuchowskiego
Ocena: 5,5/6

Po przeczytaniu tej książki zastanawiam się czy opublikowanie swoich przemyśleń w sieci jest jeszcze bezpieczne? Ale do rzeczy.
Po katastrofie smoleńskiej w polskiej literaturze pojawiła się moda na pisanie powieści zawierających teorie spiskowe, takie trochę w stylu Dana Browna, tyle że z akcją na polskim podwórku. Za pisanie takowych zabierali się dziennikarze, Tomasz...