Mam duży problem z oceną tej książki.

"Przepis na szczęście" to po prostu książka kucharska, "wzbogacona" o cztery króciótkie opowiadania będące kontynuacją historii bohaterek z kilku książek pani Katarzyny. Jeśli ktoś nie czytał "Sklepiku z niespodzianką", "Wiśniowego dworku", "Nadziei" czy "Roku w Poziomce" i "Powrotu do Poziomki", ten te opowiadania może sobie podarować a skupić się na przepisach, bo te są o wiele ciekawsze. Naprawdę!

Autorka podzieliła książkę na 4 części, odpowiadające kolejno wszystkim porom roku. Każdy rozdział otwiera opowiadanie o innej bohaterce, a potem następuje seria przepisów sezonowych. Przypuszczam, że to właśnie opowiadania miały być tą przynętą dla Czytelników, jednak w mojej opinii to jest najsłabsze ogniwo tej pozycji.
Opowiadania są za krótkie, do bólu infantylne i przewidywalne. Najlepsze z nich wszystkich to chyba drugie z kolei, o Danusi, zaś najgorsze to pierwsze, o Lilianie.

Książkę "ratują" jedynie ciekawe przepisy. Dla mnie to był główny powód, dla którego wypożyczyłam "Przepis na szczęście", jednak zanim zabrałam się za jego lekturę, nadrobiłam zaległości i poznałam wszystkie cztery bohaterki.

Daję ocenę 6/10 tylko za przepisy. Gdybym miała oceniać same opowiadania byłoby to gdzieś w okolicach dwóch gwiazdek.
Domyślam się, że wielu Czytelników może poczuć się zawiedzionych, bo nie każdy pasjonuje się gotowaniem. Jednak te osoby, które to lubią, na pewno znajdą tu wiele ciekawych propozycji. Ja przepisałam do mojego zeszytu tyle przepisów, że dziś ledwo mogę ruszać ręką;)

Mam duży problem z oceną tej książki.

"Przepis na szczęście" to po prostu książka kucharska, "wzbogacona" o cztery króciótkie opowiadania będące kontynuacją historii bohaterek z kilku książek pani Katarzyny. Jeśli ktoś nie czytał "Sklepiku z niespodzianką", "Wiśniowego dworku", "Nadziei" czy "Roku w Poziomce" i "Powrotu do Poziomki", ten te opowiadania może sobie...