Książkę dobrze się czyta, co jest niewątpliwą zaletą, ale jednocześnie wadą. Mam tu na myśli sytuację, gdy pozycja ta wpadnie w ręce łatwowiernego czytelnika rozpoczynającego przygodę z ekonomią, wtedy te sprawnie napisane metafory, język korzyści i przystępna forma zrobią swoje (zaplanowaną przez autora robotę). Z drugiej strony dokładnie to samo może powiedzieć zdeklarowany Keynesista o książce "Ekonomia w jednej lekcji".

Książkę dobrze się czyta, co jest niewątpliwą zaletą, ale jednocześnie wadą. Mam tu na myśli sytuację, gdy pozycja ta wpadnie w ręce łatwowiernego czytelnika rozpoczynającego przygodę z ekonomią, wtedy te sprawnie napisane metafory, język korzyści i przystępna forma zrobią swoje (zaplanowaną przez autora robotę). Z drugiej strony dokładnie to samo może powiedzieć...

Keynesistowskie brednie mojego ulubionego noblisty. Jeżeli ktoś nie słyszał, to całkiem niedawno okazało się, że Krugman część danych w swoich pracach... zmyślił.

Dobra, co mamy w tej książce konkretnie? Niezrozumienie czym jest kryzys, jakie jest jego źródło i propozycja "rozwiązania", będąca w rzeczywistości propozycją "leczenia kaca klinem". Brak tu korespondencji ze szkołą austriacką, która doskonale wyjaśniła o co chodzi z kryzysami, za pomocą swojej teorii o cyklach koniunkturalnych, która została potem zweryfikowana przez rzeczywistość wielokrotnie.

Keynesistowskie brednie mojego ulubionego noblisty. Jeżeli ktoś nie słyszał, to całkiem niedawno okazało się, że Krugman część danych w swoich pracach... zmyślił.

Dobra, co mamy w tej książce konkretnie? Niezrozumienie czym jest kryzys, jakie jest jego źródło i propozycja "rozwiązania", będąca w rzeczywistości propozycją "leczenia kaca klinem". Brak tu korespondencji ze...

Spojrzenie na ostatni kryzys gospodarczy z perspektywy keynesistowskiej.
Autor niezbyt przekonująco wyjaśnia przyczyny kryzysu, a bez tego trudno o trafną diagnozę. Amerykański noblista stwierdza tylko, że pęknięcie bańki na rynku nieruchomości doprowadziło do nadejścia tzw. momentu Minsky'ego, po którym spadły wydatki. Problemem jest więc oczywiście niedostateczny popyt, a rozwiązaniem m.in. zwiększenie wydatków państwa bez oglądania się na narastający dług publiczny.
Krugman nie dostrzega roli Fedu w powstaniu bańki, a problemy sektora bankowo-finansowego spłyca do kwestii regulacji i "szaleństwa bankierów". Brakuje tu podejścia systemowego, widocznego np. w pracach ekonomistów ze szkoły austriackiej.
Generalnie, dla Krugmana sprawa jest dość prosta: państwo musi wydawać więcej, poziom inflacji powinien być wyższy, a długi umorzone. A jeśli pakiety stymulacyjne nie działają, to tylko dlatego, że wydatki na nie były za niskie.

Spojrzenie na ostatni kryzys gospodarczy z perspektywy keynesistowskiej.
Autor niezbyt przekonująco wyjaśnia przyczyny kryzysu, a bez tego trudno o trafną diagnozę. Amerykański noblista stwierdza tylko, że pęknięcie bańki na rynku nieruchomości doprowadziło do nadejścia tzw. momentu Minsky'ego, po którym spadły wydatki. Problemem jest więc oczywiście niedostateczny popyt,...