Autor moim zdaniem nie bardzo miał koncepcję książki. Z jednej strony ambicję napisania poważnego fantasy, z historią Elfów, ba, próbą wyjaśnienia ich pochodzenia, nawiązania do tradycji, zwyczajów. Wychodziła mu nawet niezła intryga polityczna. Jednak gdy nawet wchodził w fajne rozważania polityczne, czy psychologiczne potem psuł nastrój. Próbował zrobić coś dla młodzieży wprowadzając młodego Ziemianina (swoją drogą nie wiem po co, postać zupełnie zbędna, tylko zabiera miejsce, jego teksty wzbudzają politowanie), który posługuje się młodzieżową gwarą i podrywa Elfkę. Momentami fabuła i język są wręcz infantylne. Ale w innych miejscach zamieszcza drastyczne opisy, które nie pasują do tej grupy docelowej. Batalistyka taka sobie, trzeba uczyć się od mistrza Wegnera, ale potencjał jest. Dwaj wesołkowie Elfowie w innej konwencji byliby na miejscu, jednak powaga rozgrywek politycznych sprawia, że pasują tu jak pięść do nosa. Autorze, jesteś na niezłej ścieżce, zrób oddzielne poważniejsze powieści fantasy i oddzielne miłostki dla młodzieży. Będzie z korzyścią dla obu gatunków.

Autor moim zdaniem nie bardzo miał koncepcję książki. Z jednej strony ambicję napisania poważnego fantasy, z historią Elfów, ba, próbą wyjaśnienia ich pochodzenia, nawiązania do tradycji, zwyczajów. Wychodziła mu nawet niezła intryga polityczna. Jednak gdy nawet wchodził w fajne rozważania polityczne, czy psychologiczne potem psuł nastrój. Próbował zrobić coś dla młodzieży...