Do połowy, lektura to była dla mnie czysta przyjemność. Atmosfera wykreowana przez autorkę idealnie nadawała się na chłodny jesienny wieczór. Można było się poczuć jakbyśmy siedzieli bok w bok z bohaterami w knajpce i przysłuchiwali się ich rozmowom. Choć trzeba przyznać, iż niewymowną przykrością było patrzenie jak nasi towarzysze popijają pyszne orientalne przekąski różnymi trunkami, a czytelnik musi zadowolić się opisami lub tym co znajdzie na ten moment w lodówce.
Druga połowa książki potoczyła się w sposób łatwy do przewidzenia i pomimo, że dalszy bieg historii był nad wyraz oczywisty i tak ciężko było mi się z nim pogodzić. Niemniej jednak opisane wydarzenia wciąż są niewinne i na swój sposób lekkie.

Gorąco polecam na chłodny wieczór przy herbacie lub lampce wina. Historia jest spokojna i bardzo łatwo się przy niej zrelaksować. Jedyną wadą jest to, iż można potem poczuć niewyobrażalną chęć odbycia podróży do Japonii tylko po to by spróbować gotowanych strączków fasoli, które niby i można nabyć też w okolicy, ale jednak to nie to samo.

Do połowy, lektura to była dla mnie czysta przyjemność. Atmosfera wykreowana przez autorkę idealnie nadawała się na chłodny jesienny wieczór. Można było się poczuć jakbyśmy siedzieli bok w bok z bohaterami w knajpce i przysłuchiwali się ich rozmowom. Choć trzeba przyznać, iż niewymowną przykrością było patrzenie jak nasi towarzysze popijają pyszne orientalne przekąski...