Miłość to uczucie piękne, które teoretycznie powinno zabierać zakochanych do raju. Miłość bywa jednak czasem fatalnym zauroczeniem, które daje poznać smak piekła. Ma to miejsce wtedy, kiedy ten, którego kochamy okazje się uosobieniem zła.

Najnowsza powieść hiszpańskiej dziennikarki Reyes Monforte, znanej czytelnikom z „Burki miłości” również związana jest z podobną tematyką, a mianowicie światem islamu. Główną bohaterką jest młoda Hiszpanka Sara Dacosta Santos. Pracująca w szkole językowej urodziwa blondynka wiele w życiu przeszła. Straciła matkę, w wieku 16 lat zaszła w przypadkową i nieplanowaną ciążę. Urodziła synka, który stał się jej oczkiem w głowie. Poświęciła się jego wychowaniu, a w tym procesie bardzo pomógł jej ojciec Mario. Mając 24 lata Sara pokochała pewnego mężczyznę. Poznała go w pracy, był jej uczniem. Przystojny, kulturalny i bardzo spokojny muzułmanin odwiózł ją ze szkolnej imprezy, gdy jeden z pracowników umówiony wcześniej z Sarą czuwał przy umierającej matce. Nastały kolejne spotkania, w czasie których nasza bohaterka coraz bliżej poznawała Nahiba. Zaimponował jej urodą, sposobem bycia, romantyzmem i stało się. Sara bezgranicznie się zakochała. Straciła zdrowy rozsądek, liczył się tylko kochanek. Randki, namiętne noce, urocze i romantyczne kolacje. Nahib zachowywał się idealnie. Był czuły i szarmancki, prawił komplementy. Sara nie przypuszczała, że to tylko perfekcyjnie zaplanowane i odegrane pozory. Chłonęła każdą chwilę, poznawała kulturę islamu. Nie przypuszczała w co się wplątuje, jak związek, który wydawał się idealny zrujnuje życie jej samej oraz jej rodziny.

Obszerna powieść, która zadziałała na mnie niczym narkotyk oparta jest na prawdziwej historii. Niestety opisane w książce praktyki to nie wytwór wyobraźni Monforte. Historia Sary jest bardzo podobna do losów wielu kobiet, które pokochały muzułmanina będącego fanatykiem i fundamentalistą, który wykorzystał uczucie do niecnych celów. Żadna z tych kobiet pewnie nie przypuszczała, że zostanie wciągnięta w świat terroryzmu i świętej wojny.

Sara zaślepiona uczuciem traci wszystko. Zostaje z premedytacją i wyrachowaniem wykorzystana, szantażowana, poniżona. Przechodzi piekło. Staje się ofiarą potwora bez serca i jakichkolwiek ludzkich uczuć. Nahibem rządzi jedynie chęć zemsty, która zamienia go w bestię zaślepioną w okrutny cel. Kobieta, która pragnie szczęścia, zrozumienia, miłości, która ma bez wątpienia dobre serce zostaje zmuszona do potwornych rzeczy. Cały proces jej zniewolenia zaczyna się niezwykle subtelnie i niewinnie. Od wizyty w madryckim meczecie, która przynosi jej wewnętrzny spokój. Po nim niedługo nastąpi piekło. Sara rozdarta pomiędzy miłością do syna a zdrowym rozsądkiem wybiera dobro dziecka. W pewnym momencie uświadamia sobie, że staje się marionetką w rękach opętanych złem szaleńców. Cierpi i to bardzo. Czuje się winna. Boli ją, że zraniła ojca, nie posłuchała życzliwej przyjaciółki, nie uchroniła własnego dziecka. Dała się uwieść i otumanić. Uwierzyła w miłość, której tak naprawdę nie było. Prawdziwe oblicze jej wybranka, które poznaje przeraża ją. Ale klamka już zapadła, nie ma odwrotu.

Tę powieść nie sposób czytać bez emocji. Książka szokuje, wywołuje oburzenie, a włosy nie raz jeżą się na głowie. Nie ma wytłumaczenia dla czynów religijnych szaleńców, którzy pod sztandarem Boga dokonują potwornych zbrodni. Zaślepieni w swym dziele muzułmanie są przerażający. Książka jest obszerna. Autorka w najdrobniejszych szczegółach opisuje odczucia zniewolonej kobiety, jej emocje, rozpacz i bezradność. I jak nie zapłakać nad jej losem? Napięcie towarzyszy lekturze do samego końca. Między islamem a cywilizacją Zachodu jest olbrzymia przepaść. Ale fanatyzm religijny zdarzyć się może w każdej religii. Dziś zabijają w imię wiary wyznawcy islamu, ale kiedyś robili to w czasie krucjat i katolicy. Czy o to chodzi któremukolwiek z Bogów? Czy to może ludzkie wypaczenie wiary?

Gorąco polecam lekturę „Niewiernej”. Po jej przeczytaniu z pewnością długo zapadnie Wam ona w pamięć. Niesamowita książka z pewnością trafi na listy księgarskich hitów.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik