-
Artykuły
Książki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!
5 -
![Tu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]](https://s.lubimyczytac.pl/upload/texts/20500/20558/20558_1715340025_grafika400x300.jpg)
Artykuły
Tu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]
37 -
Artykuły
Czytamy w weekend. 10 maja 2024
422 -
Artykuły
„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną Kańtoch
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Bukareszt. Kurz i krew
„Bukareszt jest jak wrzątek albo kipiel, wzburzony i zmętniały. Atrybuty miasta: czarne kłęby przewodów na słupach jak gniazda porzucone przez ptaki, atmosfera rozkopania i prowizorki obok bankietów w sklepowych witrynach, przeszywający zapach lip i rozgniecionych winogron. Elegancja architektury z zamierzchłego świata. Stukot rozchybotanych tramwajów, klaksony rozwścieczonych taksówek na sekundę przed stłuczką. Zaśpiew cygańskich dzieci i staruszek włóczących się w pobliżu niezliczonych kwiaciarni, które prowadzą matki tych dzieci i córki tych staruszek. Wszędzie psy jak czarne i szare tobołki porzucone przez kogoś, kto bardzo się spieszył.”
Zapytałam przyjaciół, co jest pięknego w Bukareszcie. Odpowiedzieli:
Bukareszt jest jak ciastko kupowane w niedzielę, niby czekoladowe i słodkie, ale z gorzką polewą. Nie znajdzie się tu łatwego piękna.
Bukareszt to realizm magiczny.
Bezwstyd, histeria stylu, fasadowość. Przy Bukareszcie każde europejskie miasto wydaje się tak statyczne, że aż nudne.
Dostałam też zdjęcie: nogi w czarnych rajtuzach i kolorowych skarpetkach, wetknięte do plastikowego kosza. Nurkujący manekin, który chce się utopić w śmieciach. I dopisek: „Trzeba na siłę wymyślać, co jest w Bukareszcie pięknego, a po wyjeździe i tak się umiera z tęsknoty”.
Małgorzata Rejmer
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Kurz, krew i doskonały reportaż
„Bukareszt” Małgorzaty Rejmer jest genialnym portretem miasta. Mnóstwo w nim fascynacji, dużo dystansu i przekonania, że tak naprawdę niewiele można uchwycić, bo jedna warstwa co najwyżej odsłania kolejną. Dzięki temu miastu poznajemy historię kraju. Tragizm wielkiej historii i pojedynczych losów miesza się tutaj z melancholią. W liryczną miejscami narrację wkrada się okrutny naturalizm.
Są w literaturze faktu zdania, których raz przeczytanych już nigdy się nie zapomni. Na przykład: Dziennikarze najlepiej sprzedającej się w Czechach gazety „Blesk” (Błyskawica) w 2000 roku opisali szczękę piosenkarki Heleny Vondráčkovej z zaznaczeniem, które zęby ma sztuczne.* Albo: Trzy szmaty do podłóg Marleny Dietrich otrzymały numer katalogowy 70039.** Z „Bukaresztu” trudno byłoby wybrać jedno takie zdanie. Na pewno nie zapomnę bajki (tak, bajki) o Nicolae Ceauşescu, którą trzeba opowiedzieć, jeśli chce się mówić o współczesnej Rumunii.
Kiedy bajka zaczyna się 26 stycznia 1918 roku w Scorniceşti – Rumunia ma jeszcze nadzieję na stabilną przyszłość. Kiedy się kończy 25 grudnia 1989 roku w Târgovişte – okazuje się, że Rumunia została skutecznie pozbawiona tożsamości. O nadziei mało kto pamiętał, o przyzwoleniu na zbrodnie z czasów II wojny światowej lepiej było nie wspominać. Epoka totalnej inwigilacji zakończona egzekucją Ojca Narodu była próbą przetrwania i nikt nie wiedział, dokąd zaprowadzi. Kiedy niespodziewanie się skończyła, było wiadomo jeszcze mniej.
Bukareszt, nazywany Paryżem Europy Wschodniej, był świadkiem historii. Mrocznej historii smutnego kraju. Dyktatura naznaczyła współczesnych Rumunów. Cząstkę poprzedniego systemu widać w nich tak samo, jak z każdego miejsca w Bukareszcie widać zbudowany na polecenie Ceauşescu niezniszczalny Dom Ludu.
Rejmer pisze, że historie, w których jest tylko cierpienie, nie mają żadnej wartości.*** W historii rumuńskiej stolicy i reszty kraju cierpienie dominowało. Ale była też euforia, potem rezygnacja, wreszcie masowe posłuszeństwo i rewolucja, którą dziś mało kto chce nazywać rewolucją.
Rumuni z brakiem tożsamości borykają się do dziś. Tyle że teraz mniej o tym myślą. Po latach pozostał smutek i rezygnacja, więc nauczyli się traktować ten smutek jako coś bajkowego, a rezygnacja jest dla nich powodem do dumy. Może kiedy ktoś wspomina 25 grudnia, przejdzie im przez myśl, że kiedyś byli inni. Ale to nic pewnego. Zresztą, może wcale nie byli.
Doskonały reportaż. Nie do zapomnienia.
*Mariusz Szczygieł, „Gottland”, Wołowiec 2010, s. 131.
**Angelika Kuźniak, „Marlene”, Wołowiec 2009, s. 7.
***Małgorzata Rejmer, „Bukareszt. Kurz i krew”, Wołowiec 2013, s. 39.
Aleksandra Bączek
Oceny
Książka na półkach
- 2 224
- 1 670
- 437
- 70
- 57
- 47
- 42
- 38
- 31
- 24
Cytaty
Artykuły
Artykuły
Opinia
tekst pochodzi z marudaczyta.blogspot.com
===========================================
Małgorzata Rejmer z godną podziwu lekkością bawi się słowem i pisze tak, że trudno pohamować zazdrość. Powiedzieć o niej, że ma lekkie pióro to za mało. Jej pióro jest imponująco lekkie.
Lubię kiedy reportaż to nie tylko suche fakty, ale również pięknie opowiedziana historia. Małgorzata Rejmer swoim talentem literackim mi zaimponowała. Bukareszt. Kurz i krew czytałam z dużą przyjemnością, smakując zgrabnie sformułowane zdania, wyszukane metafory i zaskakujące zestawienia. Rosło moje polonistyczne serce. Umieć pisać tak, że nawet najbardziej przerażająca opowieść zachwyca – to niełatwe zadanie. Małgorzacie Rejmer wyszło to aż nadto dobrze, by nie powiedzieć – doskonale.
Bukareszt. Kurz i krew to przede wszystkim historia rumuńskiej stolicy, której nieodwracalną krzywdę wyrządził nieudacznik Demiurg, jakim był Ceauşescu, stawiając betonowego olbrzyma w miejsce zabytkowej części miasta. To opowieść o mieście, w którym choć trudno o oczywiste piękno, bliskie staje się autorce. Choć pokryte kurzem, będące brzydszym bratem Paryża – Małgorzatę Rejmer jednocześnie fascynuje i odpycha.
Choć tytuł sugeruje raczej wąski zakres zainteresowań, to autorka oferuje znacznie więcej. Opowieść o Bukareszcie jest tylko pretekstem do przyjrzenia się Rumunii w szerszym kontekście historycznym – tym dawnym, ale również współczesnym. A w tym wszystkim miejsce znalazł sobie jeszcze pojedynczy człowiek, któremu przyszło żyć w niewesołej rzeczywistości i kraju, który nie miał szczęścia do rządzących nim polityków. Człowiek, na którego życiu cieniem położyła się wielka historia.
Nie mogę uczciwie przyznać, że cała książka mnie jednakowo interesowała, bo obok naprawdę ciekawych rozdziałów były i takie, które – moim zdaniem - nic specjalnego do całości nie wnosiły. Natomiast z ogromnym zainteresowaniem pochłaniałam współczesną historię kraju, w której nieprzemyślane decyzje Wodza Ceausescu przyniosły konsekwencje w postaci niechcianych „dekretowych dzieci”, dla których miejsca zabrakło w już i tak chorej rzeczywistości.
O Bukareszcie można wiele napisać, bo i pojemność tematyczna tej książki nie ma dna. Można tu znaleźć sporo ciekawych informacji o tym w sumie mało znanym kraju. A wszystko to gustowanie i estetycznie językowo podane, aż chce się czytać, chociaż Rejmer nie oszczędza czytelnikowi przykrych, ocierających się o naturalizm historii.
Polecam Bukareszt, bo mnie ta książka zachwyciła. Choć tematycznie nierówna i miejscami nudnawa, to literacko prawdziwa uczta. Słodko-gorzka książka o ciekawym kraju.
tekst pochodzi z marudaczyta.blogspot.com
więcej Pokaż mimo to===========================================
Małgorzata Rejmer z godną podziwu lekkością bawi się słowem i pisze tak, że trudno pohamować zazdrość. Powiedzieć o niej, że ma lekkie pióro to za mało. Jej pióro jest imponująco lekkie.
Lubię kiedy reportaż to nie tylko suche fakty, ale również pięknie opowiedziana historia. Małgorzata...