Zachęcona intrygującym opisem oraz wieloma pozytywnymi opiniami sięgnęłam po Dom tajemnic autorstwa Loreny Martin D. Ta książka mnie nie oczarowała, po jej przeczytaniu mam mieszane odczucia i ogromy problem z jej oceną.

Powieść jest nierówna. Początek bardzo mnie rozczarował (za wyjątkiem obiecującego prologu), nie mogłam wciągnąć się w tą historię, fabuła mnie nudziła, postacie nie budziły sympatii (może za wyjątkiem Hildy), męczyłam się wręcz, a nie czytałam. Dopiero gdzieś od połowy książki opowieść mnie zainteresowała.

Dom tajemnic wpisuje się w trend powieść z rodzinnymi tajemnicami z przeszłości. Akcja toczy się dwutorowo – współcześnie, gdzie Amada próbuje poznać tajmnice swojej rodziny oraz cofa w przeszłość, gdzie rozegrały się losy dziadków Amady – Carminy, Ramira & Hildy.

Pomysł na fabułę autorka miała dobry, gorzej z realizacją. Narracja prowadzona jest nieciekawie, zwłaszcza w początkowych rozdziałach – najpierw w telegraficznym skrócie autorka podaje kilka faktów z historii Meksyku, a następnie opisuje dzieje rodziny. Niestety wątek obyczajowy jest mało interesujący – nie było ani intrygujących zdarzeń, ani wzruszających momentów. Relacje między postaciami ukazane powierzchownie. Trudno mi było wczuć się w sytuację bohaterów i przeżywać ich losy. Same postacie, jak wcześniej wspomniałam, nie budzą sympatii. Historia rodzinna Amady niestety jest po prostu nudna.

To co mnie najbardziej drażniło w tej powieści, to to że autorka ustami postaci wciąż głosiła swoje poglądy na tematy społeczne, sytuacji kobiet, z większością tych tez się nie zgadzam. Nie ma nic złego w tym, że pisarz prezentuje swój światopogląd, jednakże musi to być zrobione z umiarem. W Domu tajemnic tego filozofowania było zdecydowanie za dużo.

Powieść ma jednak i dobre strony. Kiedy akcja przenosi się do Polski w czasach II Wojny Światowej zaczyna robić się ciekawie. Przyznam, że obawiałam się czy autorka w ogóle udźwignie temat. Okazało się jednak, że odrobiła lekcje z historii, o czym świadczy bogata bibliografia, z której korzystała autorka oraz konsultacje z historykami, dzięki czemu nie wyszło to źle. Lorena Martin skupiła się przede wszystkim na powstaniu w gettcie warszawskim. Trzeba oddać, że autorka przedstawiła te tragiczne wydarzenia zgodnie z historycznymi faktami oraz znanymi relacjami z tamtych dni. W szczególności podobał mi się rozdział o działalności Ireny Sendlerowej. Jeśli chodzi o sytuację Polski i Polaków w czasie wojny to autorka jedynie wspomina kilka istotnych – tragicznych dla naszego narodu faktów, nie wchodząc jednak w szczegóły.
Niektórzy czytelnicy wytykali autorce, że nie potrzebnie podjęła próbę analizy przyczyn wybuchu światowego konfliktu. Jednakże nie są to opinie, których by już wcześniej nie wygłosili historycy i znawcy tematu. Co najwyżej można wytknąć pani Martin, że próbowała przekazać zbyt wiele teorii naraz.

Akcja cofa się nie tylko do okresu II Wojny Światowej, ale również do Hiszpanii okresu 1937 – 39 oraz Meksyku lat 1910 – 1951. Lorena Martin chciała w krótkiej, bo niespełna czterystu stronicowej książce zawrzeć skomplikowaną historię konfliktów rozgrywających się w Europie i na świecie w pierwszej połowie XX wieku, co nie do końca było dobrym pomysłem. Wojna domowa w Hiszpanii została pokazana płytko, właściwie jedynie zarysowana, wspomniana. Jeśli chodzi o historię Meksyku to trudno mi się odnieść, gdyż jej nie znam. Autorka podaje bardzo wiele faktów, ale bez wchodzenia w szczegóły - taka historia w pigułce.

Podsumowując nie jest to jakaś bardzo zła książka, ale i nie zachwyca.
Powieść jest chaotyczna, Lorena Marin D. w zbyt krótkiej formie chciała zawrzeć za dużo i nie do końca jej się to udało. Momentami zbyt fragmentarycznie przedstawiona historia może zniechęcić miłośników powieści historycznych. Wielbiciele, zaś tajemnic rodzinnych mogą być rozczarowani mało emocjonującą i w sumie pobieżną opowieścią rodzinną. Może gdyby autorka dopracowała poszczególne wątki i rozłożyła opowieść na części wyszłoby lepiej.
Oceniając dałam jedną gwiazdkę więcej za w miarę dobrze oddane wydarzenia w Polsce, a przynajmniej ten skrawek, który autorkę interesował najbardziej.

Zachęcona intrygującym opisem oraz wieloma pozytywnymi opiniami sięgnęłam po Dom tajemnic autorstwa Loreny Martin D. Ta książka mnie nie oczarowała, po jej przeczytaniu mam mieszane odczucia i ogromy problem z jej oceną.

Powieść jest nierówna. Początek bardzo mnie rozczarował (za wyjątkiem obiecującego prologu), nie mogłam wciągnąć się w tą historię, fabuła mnie nudziła,...