Z tajemnicami to jest dość specyficzna sprawa. Z reguły nie powinny one ujrzeć światła dziennego i wówczas jest względy spokój. Ale gdy ktoś odkryje od dawna skrywany sekret, niechcący uruchamia machinę niebezpiecznych zdarzeń. Jednak, gdy trafimy na jeden trop, ciekawość zżera nas od środka i będziemy tak długo krążyć, obserwować, myśleć, aż odkryjemy, co lub kto za tym wszystkim stoi. Ciekawość to zgubna cecha każdego człowieka…

Do zabytkowej posiadłości Debrettów w Charlottshire trafia grupka studentów, w tym Zara Dormer – początkująca malarka. Przez dyrektorów swojej uczelni zostali wytypowani do wzięcia udziału w warsztatach, które pomogą im w samodoskonaleniu się. Zabytkowe komnaty i tajemnicze postacie rodem z XVIII wieku, sprawiają, że studentom dech w piersi zapiera. Zara uważa, że wyjeżdżając na warsztaty ucieka od swoich problemów, jednak wkrótce się przekona, że to dopiero początek. W pierwszym dniu otrzymują do swojej dyspozycji ogromne komnaty z wyposażeniem charakterystycznym dla XVIII wieku, ich warsztaty malarskie poprowadzi jeden z najlepszych malarzy. Następnego dnia otrzymują zadania. I gdy Zara ma już ruszyć po farby, natrafia na…

Autorką jest 23 letnia miłośniczka kawy, studentka i mieszkanka Krakowa. Uwielbia historię, która głęboko zapada w jej pamięci i nie pozwala o sobie zapomnieć. W wolnej chwili czyta książki, które są dla niej całym światem, a także dowiaduje się o życiu mieszkańców Wiktoriańskiej Anglii. Zadebiutowała powieścią “Posiadłość” pod pseudonimem artystycznym: Maggie Moon.

Maggie Moon stworzyła powieść nietuzinkową, zaskakującą, oryginalną. Postanowiła wykorzystać retrospekcje, które wyjaśniały pewne zawiłości fabuły, a także nadały książce jej swoisty, tajemniczy klimat. Udało jej się zaciekawić czytelnika już pod pierwszych stron, gdzie ciarki przebiegają po plecach. Ten sam poziom utrzymuje przez całą powieść, a w zakończeniu pozostawia ziarnko niepewności i strachu. To mi się podoba!

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu. Maggie Moon zręcznie posługuje się metaforami, buduje napięcie, tworzy ciekawe sytuacje, postacie. Każdy z bohaterów jest inny, posiada własne cechy osobowości, różni się od pozostałych. W książce wyraźnie widać, iż autorka interesuje się mieszkańcami wiktoriańskiej Anglii, a także to, jak wiele wie o obyczajach, tradycji, sposobie bycia i ubiorze ludzi z XVIII wieku. Ewidentnie przygotowała się do napisania książki i dzięki temu czytelnik nie jest karmiony “prawdami wyssanymi z palca”. Za pomocą barwnych i dokładnych opisów pomieszczeń, autorka stworzyła niepowtarzalny klimat, dzięki któremu łatwiej wczuć się w zdarzenia, które mają tam miejsce.

Duże znaczenie ma ród Debrettów, właścicieli słynnej i pięknej posiadłości, którzy z pokolenia na pokolenie przekazują sobie pewne tajemnice, a także sposób tworzenia unikatowej biżuterii, dla której kobiety są w stanie zrobić naprawdę wiele. Otrzymują ją tylko wybrane przez Debrettów kobiety. Są one wyjątkowe, zamożne (bo jakżeby inaczej?), mają w sobie coś, co sprawia, że zasługują na miano noszenia tej przepięknej biżuterii. Jednak jej receptura wywoła u niejednego czytelnika palpitacje serca.

Może i ktoś domyśliłby się zakończenia całej fabuły, jednak nie powiem, jest to niekiedy bardzo trudne. Autorka z każdą kolejną kartą odkrywa przed nami kolejne tajemnice, które komplikują dotychczasowe sytuacje. Taki zabieg bardzo mi się spodobał. Zaczynam wątpić, jakoby autorka pierwszy raz napisała jakąś powieść, ponieważ jej sposób prowadzenia akcji, posługiwanie się językiem, metaforami, zręczne przechodzenie z jednego wątku do drugiego sugerują, że ma już za sobą wieloletnie doświadczenie w tej dziedzinie.

Czy polecam? Jak mogę nie polecić książki, która sprawiła, że wiele razy przeszły mnie ciarki? Jak mogę nie polecić powieści, która wywołała u mnie wiele emocji, często dość skrajnych? Książka bardzo przypadła mi do gustu. Nie mogłam oderwać się od niej ani na minutę, moje myśli wciąż krążyły wokół bohaterów i ich wydarzeń. “Posiadłość” to naprawdę udany debiut i polecam go każdemu, kto ma ochotę cofnąć się w czasie i wraz z bohaterami odkrywać tajemnice zabytkowej posiadłości.

Z tajemnicami to jest dość specyficzna sprawa. Z reguły nie powinny one ujrzeć światła dziennego i wówczas jest względy spokój. Ale gdy ktoś odkryje od dawna skrywany sekret, niechcący uruchamia machinę niebezpiecznych zdarzeń. Jednak, gdy trafimy na jeden trop, ciekawość zżera nas od środka i będziemy tak długo krążyć, obserwować, myśleć, aż odkryjemy, co lub kto za tym...