"You may have misery, you may lose hope in the sorrow of an unplanned life but as long as you have faith and trust in adoration, in affection, in love that sorrow will turn to happiness. And that is a constant, dear."

"Vain" - czyli pycha, to pierwszy tom z serii książek opartych na siedmiu grzechach głownych. Był już film - dlaczego nie książka? Tym bardziej, że temat jest obszerny i szeroki, co pozostawia duże pole do popisu.
Jest to historia Sophie, która żyjąc w zamożnej rodzinie nie wie co to miłość. Brak zainteresowana ze strony rodziców, a wręcz ignorancja sprawia, że próbuje zdobyć ich uwagę wpadając w kłopoty. Aż pewnego dnia miarka sie przebrała i za posiadanie narkotyków zostaje skazana na sześć miesięcy pracy w sierocińcu w Ugandzie, gdzie odbywa survival życia.
Sama fabuła bardzo mi sie podobała, odnalazłam przyjemność w czytaniu, momenty wzruszeń, nawet zakończenie było całkiem satysfakcjonujące, ale skoro motywem przewodnim książki ma być pycha to w moim odczuciu cel nie został osiągnięty. Zacznę od tego, uważałam Sophie za rozkapryszonego, rozpuszczonego bachora tylko podczas pierwszego rozdziału, a z każdym następnym odbierałam ją jako nieszczęśliwą nastolatkę, która wręcz krzyczy o odrobinę uczuć, a jej monologi w których mysli o sobie w samych superlatywach, odebrałam jako próbę wmówienia czytelnikowi, że pycha to jej cecha. Tymczasem pycha to jak dla mnie głeboko zakorzenione uczucie, osoby, która wcale nie potrzebuje drugiego człowieka, aby potwierdzał to co ona sama myśli, a Sophie bardzo potrzebowała publiczności. Sprawdzając także synonimy dla słowa 'pycha' znajdziemy słowa takie jak: zarozumiałość, zarozumialstwo, duma, pyszałkowatość, wyniosłość itd. Czy mozna w ten sposób określić głowną bohaterkę? W moim odczuciu na pewno nie.
Mogłabym się też czepiać innych rzeczy dotyczących samego pobytu Sophie w Ugandzie, mimo wyraźnego dzikiego klimatu, sceneria i tak w moim odczuciu była zbyt łagodnie przedstawiona, a przysosowanie dziewczyny do nowych warunków również poszło zbyt gładko. Sierociniec, z okaleczonymi dziećmi, bez kończyn, gdzie wszyscy podopieczni grają w piłkę nożną - czy aby na pewno? Czy też może jest to tak bardzo popularna wizja często przedstawiana w telewizji, że szkoda byłoby jej nie wykorzystać? Fabuła fajna i ciekawa, ale książka niedopracowana. Mimo to polecam, bo może wzbudzić do refleksji.

"You may have misery, you may lose hope in the sorrow of an unplanned life but as long as you have faith and trust in adoration, in affection, in love that sorrow will turn to happiness. And that is a constant, dear."

"Vain" - czyli pycha, to pierwszy tom z serii książek opartych na siedmiu grzechach głownych. Był już film - dlaczego nie książka? Tym bardziej, że temat...