Ah, ta literatura erotyczna... Co ona w sobie ma, że lgnie do niej tyle czytelniczek? (Czytelników również, nie miałam zamiaru dyskryminować panów) No bo przecież nie wyszukany język, kunszt autora czy głębokie przesłanie. "Do utraty tchu" Porita Da Costa - kolejna przypadkowa książka w moim życiu. Zupełnie nie podoba mi się ten gatunek, ale dziwnym trafem książki same wpadają mi w ręce. O tej pozycji, niestety, nie można powiedzieć niczego więcej niż tego, że jest bardzo przeciętna i to pod każdym względem.

Gwendolynne Price jest młoda bibliotekarką po rozwodzie. Jej praca nie jest zbyt porywająca ani ciekawa, oczywiście oprócz tego, że na codzień obcuje z książkami. Pewnego dnia ta monotonia kończy się. Wraz z służbową pocztą otrzymuje tajemniczą przesyłkę, list od anonimowego wielbiciela, podpisującego się Nemezis. Zawiera on treść, która, delikatnie mówiąc, nie jest przeznaczona dla oczu osoby trzeciej. Jednak jest ktoś, z kim Gwen podzieliła się zawartością listu...

Kim jest tajemniczy Nemezis? Czy nie jest nim przypadkiem przystojny Profesor Ciacho - Daniel Brewster? Czego właściwie od niej chce? To pytania, które zadaje sobie Gwendolynne od momentu przeczytania listu. Świadomie, lub trochę mniej świadomie, wplątuje się w trudną relację z anonimowym wielbicielem. Jest poddawana coraz to śmielszym wyzwaniom, które, ku jej zdziwieniu, wcale jej nie krępują. Jednocześnie buduje bliższą znajomość z ulubionym profesorem.

Nie byłabym sobą, gdybym nie porównała "Do utraty tchu" z serią E.L. James, która poniekąd stała się wzorcem dla innych książek tego typu. Nie będę sobie używać kosztem autorki, ale jej powieść w żadnym stopniu nie dorównuje trylogii o Christianie Grey'u. "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a" nie jest jedynie historyjką seksualnych uniesień, choć tak mogłoby się wydawać. Lecz moje oczy widzą inaczej i żądałyby od powieści erotycznej choć odrobinę głębszego sensu. Nie polecam, ale też nie mówię, że "Do utraty tchu" jest złe. Nadaje się na długi, zimny, listopadowy wieczór.

Ah, ta literatura erotyczna... Co ona w sobie ma, że lgnie do niej tyle czytelniczek? (Czytelników również, nie miałam zamiaru dyskryminować panów) No bo przecież nie wyszukany język, kunszt autora czy głębokie przesłanie. "Do utraty tchu" Porita Da Costa - kolejna przypadkowa książka w moim życiu. Zupełnie nie podoba mi się ten gatunek, ale dziwnym trafem książki same...