,,Torturowana,, poruszyla mnie gleboko, a wscieklosc na oprawce matki i corki znalazla ujscie dopiero wtedy, gdy przekopalam caly ogrodek, bo nic innego nie moglam zrobic, by dac ujscie gniewowi jaki mna zawladnal. Przerazajacego bestialstwa i okrucienstwa ojczyma dziewczynki, nie jestem w stanie wyrazic slowami , tak jak czesto w ksiazce, nie potrafila znalezc Jane, opisujac co przezyla. Najgorsze jest, to ze czesto matki nie maja odwagi stoczyc walki z katem wlasnego dziecka. Czy to znaczy, ze wola niczego nie widziec i nie slyszec? W historii opisanej przez Jane Elliott wolanie o pomoc jest tak wyrazne i przerazajaco glosne, ze kazdy majacy wrazliwa dusze udzielilby schronienia, nie tylko pomocy, tej zaleknionej, malej dziewczynce. Zapewne kazdy czytelnik zada sobie jedno pytanie, jak matka moze byc nieczula na krzywde dziecka, ktore dlugie miesiace nosila pod sercem? Czytelnicy zadadza z pewnoscia kolejne pytanie, dlaczego wszyscy, poczawszy od matki poprzez rodzine i sasiadow nie pomogli bezbronnej Jane. Wiele osob po przeczytaniu powie, ze matka mogla odejsc, dzialac... Hmm. Zostawie to bez komentarza. Czasem wiele nam sie wydaje, mowimy, nie pozwolilabym skrzywdzic wlasnego dziecka. To naturalne i niepodwazalne, ale po przeczytaniu ksiazki popadlam w zadume. Opowiadanie zmusilo mnie do refleksjii. Czy ktokolwiek po zakonczeniu ksiazki zastanowil sie, jak trudno znalezc w sobie sile, przezwyciezyc obawe o zycie dziecka i wlasne, by wyrwac sie z kregu fizycznego i psychicznego terroru. Tresc calej ksiazki bardzo zapadla mi w pamiec i wszystkie wydarzenia obfitujace w okropnosci, jakie znosila Jane wraz z matka. Znacie uczucie paralizujacego strachu. Napewno malo kto z czytelnikow spotkal sie z takim uczuciem, bo ja tez nie i wiem, ze nie chce doswiadczyc tego stanu ducha. Odbiera ono zdolnosc jakiejkolwiek reakcji, dlatego zachowanie matki mozna odbierac jako biernosc i przyzwolenie na, to co sie dzialo w ich domu . Po przeczytaniu opowiadania czulam zal i rozgoryczenie. Nie pogardzalam matka dziewczynki, wspolczulam jej, poniewaz gdzies miedzy wierszami wyczytalam przeogromny bol matki, ze nie ma wystarczajaco sil, by zakonczyc koszmar, ktory przezywaja razem z corka, a jeszcze wiekszy odczulam smutek, gdy doszlam do tego,ze zdawala sobie sprawe, iz strach paralizuje ja tak bardzo, ze pozostaje bierna skazujac corke na upodlenie i bol do konca zycia. To jedna z tych ksiazek, ktora przypomina nam jak wiele zla wyrzadzane jest dzieciom nie tylko przez obcych, ale wlasnych ojcow. Ksiazke ,,Torturowana,, Jane Elliott polecam goraco.

,,Torturowana,, poruszyla mnie gleboko, a wscieklosc na oprawce matki i corki znalazla ujscie dopiero wtedy, gdy przekopalam caly ogrodek, bo nic innego nie moglam zrobic, by dac ujscie gniewowi jaki mna zawladnal. Przerazajacego bestialstwa i okrucienstwa ojczyma dziewczynki, nie jestem w stanie wyrazic slowami , tak jak czesto w ksiazce, nie potrafila znalezc Jane,...