Większość może kojarzyć tę książkę z filmem o tym samym tytule, w którym główną rolę zagrał Richard Gere. Jednak jak większość filmów opartych "na faktach", nie zaprzątamy sobie głowy prawdziwością tego określenia. A szkoda, bo film jest faktycznie oparty na wydarzeniach, które miały miejsce naprawdę.

Książka dostępna jest tylko w wydaniu angielskim i może dlatego nie jest zbyt popularna i praktycznie się o niej nie mówi. Ja zadałam sobie trud, zaciekawiona postacią Mothmana, i cieszę się, że jednak zweryfikowałam historię przedstawioną w filmie, bo jak się okazuje, Człowiek Ćma to tylko przedsmak.

W roku 1966 w Zachodniej Wirginii miały miejsce rzeczy dziwne i do dziś niewytłumaczalne. Przez Point Pleasant przewinęło się mnóstwo osobliwych postaci. Postaci, których cudaczne zachowanie wprawiało w zadumę każdego świadka - nie wysławiali się jak normalni ludzie, wyglądali ekstrawagancko, a do tego pytali i prosili o rzeczy, które wydawały się oczywiste. Czasem zjawiali się znikąd i w ten sam sposób znikali. Istniały podejrzenia, że miasteczko odwiedzają MIB (Men in Black) - i może faktycznie tak było, aczkolwiek nie byli oni jedyni. Pochodzenie niezwykłych przybyszy nigdy nie zostało ustalone (chyba że ktoś wierzy w historię Woodrowa Derenbergera i jego wizytę na Lanulosie).

Treść książki potrafi momentami wprawić w osłupienie. Ciarki przeszły mnie po plecach, kiedy czytałam o tajemniczym zniknięciu psa. Pewnej nocy jeden z mieszkańców Point Pleasant zauważył obok stodoły dwa czerwone ślepia. Jego przerażony pies pędem ruszył w stronę postaci - to był ostatni raz jak go widział. Nad ranem właściciel znalazł przy stodole - dokładnie w miejscu, w którym ujrzał hipnotyzujące czerwone oczy - ślady psa ułożone w formie okręgu, jak gdyby ganiał za własnym ogonem. Były to jedyne pozostawione ślady w okolicy. Pies dosłownie rozpłynął się w powietrzu.

Innym przypadkiem były problemy, jakich doświadczał sam autor z linią telefoniczą. Aby za bardzo nie zdradzać fabuły, powiem że film pokrywa się z relacjami samego Johna Keela w tej sprawie (choć nie zawiera wszystkich szczegółów).

Przerażające jest, że część osób widzących Mothmana, zginęła w krótkim odstępie czasu - pół roku, rok, parę lat. Były to nie tylko przypadkowe osoby, ale i główni bohaterowie książki. Tragedia na moście Silver Bridge miała miejsce naprawdę: 15 grudnia zginęło 38 osób. Film wiernie przedstawia wydarzenia z Point Pleasant, włącznie ze snem, którego doświadczyła Connie (oryginalnie była to Mary Hyre).

Jedyne co mnie rozczarowało w książce to postać Indrida Colda - faktycznie był postacią nie z tego świata, jednak nie w kontekście, którego oczekiwałam. No i liczyłam na trochę więcej "smaczków" - wydaje mi się jednak, że autor nie chciał przesadzić i tym samym zostać uznany za bajkopisarza.

Większość może kojarzyć tę książkę z filmem o tym samym tytule, w którym główną rolę zagrał Richard Gere. Jednak jak większość filmów opartych "na faktach", nie zaprzątamy sobie głowy prawdziwością tego określenia. A szkoda, bo film jest faktycznie oparty na wydarzeniach, które miały miejsce naprawdę.

Książka dostępna jest tylko w wydaniu angielskim i może dlatego nie jest...