Zdawało mi się, że mnie wołasz. Tobie się zdawało, że coś mówię.
Powiedz mi, jak mogłeś pomyśleć, że pozwolę ci odejść?

Słowa piosenki leciały w koło od kilku dni, a nagi mężczyzna siedział przywiązany do fotela dentystycznego i w blasku lampy stroboskopowej, w pół przytomny czekał aż jego oprawca się nad nim zlituje i go zabije. Niestety śmierć, która wydawała się wybawieniem, nie była lekka. Ofiara została nabita na pal przez odbyt, a trup został w nocy wystawiony publicznie. Agent FBI prowadzący śledztwo od razu znajduje powiązanie po między zbrodniami a postacią Vłada Palownikia zwanego Draculą. Czy rzeczywiście morderca jest naśladowcą piętnastowiecznego hospodara wołoskiego. Ile jeszcze ofiar nabitych na pal odnajdzie, zanim trafi na ślad szaleńca?

Palownik jest pierwszą powieścią Funaro jaką przeczytałem. Niestety mam mieszane uczucia co do tej ksiązki. Nie jest to na pewno żadne wielkie arcydzieło, które wciąga, zachwyca, przeraża i nie pozwala zapomnieć. Jest to jedna z tych książek, które czyta się z przyjemności, dla czystej rozrywki, później odkłada na półkę i po pewnym czasie zapomniana szczegółów. Niestety nie ma tu jakiejś większej tajemnicy. Mordercę poznajemy już na początku ksiązki, a z czasem jego historię od lat dziecięcych, oraz jego motywy. Oczywiście wszystko to z punktu widzenia szaleńca. Głównym wątkiem jest rozgrywka po między Palownikiem, a agentem Markhamem. I tu sprawa zaczyna się komplikować. W pewnym momencie miałem wrażenie, że autor sam się pogubił w tym co pisał. Jednak oceniając z perspektywy całej książki wyszedł obronną ręką. Wszystkie przedstawione w książce wątki, a jest ich naprawdę sporo, z czasem łączą się w jedną całość. Autor skrupulatnie dozuje nam fakty, dając powoli odpowiedzi na kolejne pytania. Oczywiście, to że znamy zabójcę, nie powoduje, że ksiązka jest mniej interesująca. Wręcz przeciwnie, cała rozgrywka między bohaterami jest pełna napięcia i zwrotów akcji. Także dzieciństwo Palownika wcale nie jest nudne. To co przeszedł jako dziecko odbija się później na jego postępowaniu.

Bohaterowie książki Funaro są przedstawieni dosyć szczegółowo. Autor skupia się dosłownie na wszystkim. Dostajemy ciekawą psychoanalizę zabójcy. Wprowadza nas do jego wnętrza. Słyszymy jego myśli i widzimy co on widzi. W pewnym momencie zastanawiamy się czy to naprawdę wymysł szaleńca, a może jego wizje są rzeczywistością, a on ma misję do wykonania. Jego postępowanie jest zdyscyplinowane i poukładane. Wszystko to co robi, jest wykonywane w imię wyższych celów. Na koniec ksiązki zadajemy sobie pytanie. Czy nasze życie jest uwarunkowane? Czy człowiek rodzi się psychopatą, czy warunkuje nas rodzina lub otoczenie? W tym przypadku autor jednoznacznie określa co było przyczyną choroby Palownika.

Powiadają, że w miarę jedzenia apetyt rośnie. Tak samo jest z czytaniem. Niestety z każdą przeczytaną dobrą książką wymagania wobec następnej są coraz większe. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że Palownik mnie nie zachwycił, ale nie mogę powiedzieć, że jest to kiepska książka, bo bym skłamał. Ma wszystko co dobry thriller powinien mieć. Napięcie, zwroty akcji i oczywiście makabryczne morderstwa, przepełnione cierpieniem niewinnych ofiar. Autor na tyle mnie zaciekawił swoją powieścią, że na pewno sięgnę po inne jego książki.

Ta i inne recenzje na ksiazkapodreka.blogspot.com

Zdawało mi się, że mnie wołasz. Tobie się zdawało, że coś mówię.
Powiedz mi, jak mogłeś pomyśleć, że pozwolę ci odejść?

Słowa piosenki leciały w koło od kilku dni, a nagi mężczyzna siedział przywiązany do fotela dentystycznego i w blasku lampy stroboskopowej, w pół przytomny czekał aż jego oprawca się nad nim zlituje i go zabije. Niestety śmierć, która wydawała się...