Trzy osoby, trzy różne światy, wspólna historia. Młoda malarka, Rebecca, wychowała się bez matki, co znacznie wpłynęło na jej życie – dziewczyna boi się powierzyć swoje serce drugiej osobie. George, niezwykle utalentowany badacz języków starożytnych, od lat walczy z uzależnieniem, a jego najlepszym przyjacielem jest samotność. Henry, inteligentny i przystojny archeolog, skrywa w sobie mroczną tajemnicę, która kładzie się cieniem na jego przyszłości. Troje młodych ludzi tego lata znajdzie się w Atenach i to tam skrzyżują się ich drogi. A później wszystko się zmieni...

Wszystko, co piękne, zaczęło się potem to moje pierwsze spotkanie z cenionym, brytyjskim pisarzem, laureatem Frank O'Connor International Short Story Award za rok 2009 – Simonem Van Booy. Tym, co przekonało mnie do sięgnięcia po ową lekturę, była rekomendacja Roberta Olena Butlera, którą umieszczono na okładce książki: „Boleśnie piękna książka”. Później rzuciłam okiem na opis i już wiedziałam, że muszę tę lekturę przeczytać!

„Zawsze będą istniały miasta, w których ludzie zagubieni i samotni czują się jak w domu”*

Opowieść rozpoczyna się od tajemniczego prologu, w którym główną bohaterką jest mała dziewczynka. Widzimy świat oczami dziecka, poznajemy jej rodziców i otoczenie, w którym się wychowuje, zadając sobie przy tym pytanie, jaką rolę odegra to dziecko w historii. A potem zaczyna się opowieść. Dzieło zostało podzielone na pięć części, każda z nich oddzielona myślami wielkich twórców – Marcela Prousta, Ruperta Brooke'a czy T.S. Eliota. Narratorem jest obserwator wszechwiedzący, choć druga i trzecia część została poprowadzona tak, by narrator kierował swoje słowa do jednego z bohaterów. Ten zabieg nadaje tym częściom pewnej intymności, całkowicie słusznej, gdy poznamy fabułę. Narracja obfituje w wiele rozbudowanych, pełnych wieloznaczności myśli, momentami przepływających przed naszymi oczami w mgnieniu oka.

Van Booy jest autorem trzech książek filozoficznych i nie da się ukryć, że jego zamiłowanie do tej dziadziny nauki da się wyraźnie odczuć w jego powieści fabularnej. Wszystko, co piękne zaczęło się potem jest tak naprawdę jedną wielką myślą filozoficzną – od pierwszej do ostatniej strony autor tworzy sieć rożnych tez i stara się pokazać nam – za pomocą historii trójki bohaterów – zależności, jakie rządzą naszym życiem. Nie są to jednak puste słowa – kiedy pozwolimy sobie na wczucie się w historię, odnajdziemy w niej wiele prawdy. Język, jakim posługuje się autor, jest piękny – dosłownie. Równoważniki zdań, częste odniesienia do symboli, które wiążą nas z przeszłością, oceany wspomnień – wszystko to tworzy niełatwą w odbiorze opowieść pełną ukrytych znaczeń, do których trzeba się dokopać w gąszczu najróżniejszych myśli.

„Życie jest wytworem umysłu, którego nie jesteśmy w stanie poznać do końca”**

Wszystko, co piękne, zaczęło się potem to nie jest łatwa i lekka książka. To opowieść pełna bolesnej prawdy o życiu, o nas i o tych, którzy już dawno odeszli. To owiana nutką melancholii historia, która niesie z sobą tajemnice upływającego czasu, tworzy obraz przemijania. Ale niesie też nadzieję, którą łatwo jest zagubić, gdy wszytko inne chyli się ku upadkowi. Nie ukrywam, że na początku ciężko wczuć się w fabułę – autor zaczyna opowieść dosyć leniwie, nie ma w niej kotwicy, która przyciągnęłaby nas do bohaterów na dłużej. Ale to tylko pozory – już wkrótce historia Rebecci, George'a i Henry'ego wciągnęła mnie tam bardzo, że nie byłam w stanie odłożyć książki, nim nie skończyłam jej czytać. A podczas lektury targały mną najróżniejsze emocje – od znużenia po zachwyt, od trwogi po niedowierzanie. I wciąż, po skończonej lekturze, nie mogę uwierzyć w to, jak autor poprowadził tę historię i w jaki sposób ją zakończył... Z drugiej strony wiem, że w powieści Booy'a nic nie jest przypadkowe – od kreacji bohaterów (swoją drogą kreacji świetnej i bardzo realistycznej) po miejsce akcji. Wszystko ma tu swój początek i koniec. Dlatego też polecam tę książkę wytrwałym, dojrzałym czytelnikom, którzy nie boją się odrobiny filozofii i myśli, które należy przeanalizować w skupieniu i spokoju.

Ocena: 4+/6.
* cytat str. 15
** cytat str. 173

http://tirindeth.blogspot.com/2013/07/wszystko-co-piekne-zaczeo-sie-potem.html

Trzy osoby, trzy różne światy, wspólna historia. Młoda malarka, Rebecca, wychowała się bez matki, co znacznie wpłynęło na jej życie – dziewczyna boi się powierzyć swoje serce drugiej osobie. George, niezwykle utalentowany badacz języków starożytnych, od lat walczy z uzależnieniem, a jego najlepszym przyjacielem jest samotność. Henry, inteligentny i przystojny archeolog,...