Jedna z ulubionych czytanek mojej Mamy, z czasów gdy literatury dla młodych brakowało.
Niby niewinna książeczka dla dzieci, ale ileż w niej propagandy komunistycznej...
Jest tu etos jakby żywcem przeniesiony z rosyjskich agitek - praca zespołowa, patriotyzm podporządkowany jednej, słusznej idei, wyższość kolektywu nad jednostką, równość, pracowitość, wolność i braterstwo nade wszystko!
Trudno czytać o przygodach chłopców nie myśląc o głębokim PRL-u.
Jeśli zaś się przymknie oko na te paralele, można się cieszyć niezłą przygodówką, ich radosnymi bohaterami, w duchu koleżeństwa, współdziałania i dobrej zabawy.

Jedna z ulubionych czytanek mojej Mamy, z czasów gdy literatury dla młodych brakowało.
Niby niewinna książeczka dla dzieci, ale ileż w niej propagandy komunistycznej...
Jest tu etos jakby żywcem przeniesiony z rosyjskich agitek - praca zespołowa, patriotyzm podporządkowany jednej, słusznej idei, wyższość kolektywu nad jednostką, równość, pracowitość, wolność i braterstwo...

Jedna z moich ulubionych książek. Dostałam ją od mamy trochę zniszczoną, widać że używaną. Lipniacy zafascynowali 10 letnią Kingę, która była zachwycona ich przygodami. Gdybym miała wrócić do czytania tej książki chętnie bym wróciła i odświeżyła sobie te historie. Polecam fanom książek przygodowych i młodzieżowych.

Jedna z moich ulubionych książek. Dostałam ją od mamy trochę zniszczoną, widać że używaną. Lipniacy zafascynowali 10 letnią Kingę, która była zachwycona ich przygodami. Gdybym miała wrócić do czytania tej książki chętnie bym wróciła i odświeżyła sobie te historie. Polecam fanom książek przygodowych i młodzieżowych.

Książka o dziecięcych problemach, przyjaźni, umiejętności działania w grupie, postrzeganiu świata i patriotyzmie. A także o zabawie i organizowaniu wolnego czasu bez angażowania dorosłych co jest obecnie ewenementem.

Książka o dziecięcych problemach, przyjaźni, umiejętności działania w grupie, postrzeganiu świata i patriotyzmie. A także o zabawie i organizowaniu wolnego czasu bez angażowania dorosłych co jest obecnie ewenementem.

„Lipniacy“ Heleny Bobińskiej to kolejna książka, którą odkryłam, przeszukując domową biblioteczkę. Nigdy wcześniej nie próbowałam jej czytać, być może dlatego, że pozbawiona była okładki. Wiedziona chęcią przeczytania czegoś lekkiego i krótkiego, w końcu jednak zdecydowałam się po nią sięgnąć.


Akcja powieści toczy się w czasach rozbiorów Polski, choć trudno określić, w którym konkretnie roku. Grupa dzieci przebywających na wakacjach postanawia urozmaicić sobie czas wolny budową domków z darni i gałęzi. Początkowo prosta idea zbudowania maleńkiej wioski, Lipinek, przeradza się wkrótce w skomplikowany plan - prymitywne konstrukcje zostają zastąpione złożonymi budowlami, a niewinna zabawa zamienia się w kolektywną pracę na rzecz nowo powstającej Rzeczpospolitej Lipińskiej. Dzieci coraz bardziej angażują się w budowę własnego „kraju“ - poza nazwą wymyślają projekt sztandaru, organizują wybory oraz tworzą niewielką armię do obrony państewka przed ewentualnymi „wrogami“.

Historia jak historia, prawda? A jednak nie do końca. Otóż książeczka jest przesycona... socjalistyczną propagandą. Takie wrażenie miałam już od pierwszych stron, choć upewniłam się dopiero, gdy w Rzeczpospolitej Lipińskiej pojawił się sztandar. Czerwony, z białym gołąbkiem bez korony. Przypadek? Nie, biorąc również pod uwagę typowe slogany socjalizmu, pojawiające się w historii przez niemal cały czas. Praca zespołowa, wyższość kolektywu nad jednostką, wolność, równość i braterstwo - to główne terminy przyświecające dziecięcej idei. Przyznaję, że chwilami chciało mi się śmiać, ponieważ autorka nawet nie próbowała ukryć swoich intencji. Szczególnie rzucało się to w oczy podczas - w zamyśle bardzo patetycznego - opisu wspólnego śpiewania zabronionych ówcześnie pieśni, sławiących bohaterstwo robotników w walce z zaborcą...

Na pełną recenzję zapraszam na blog:
http://ksiazkowepowroty.blogspot.de/2017/05/helena-bobinska-lipniacy-recenzja.html
:)

„Lipniacy“ Heleny Bobińskiej to kolejna książka, którą odkryłam, przeszukując domową biblioteczkę. Nigdy wcześniej nie próbowałam jej czytać, być może dlatego, że pozbawiona była okładki. Wiedziona chęcią przeczytania czegoś lekkiego i krótkiego, w końcu jednak zdecydowałam się po nią sięgnąć.


Akcja powieści toczy się w czasach rozbiorów Polski, choć trudno określić, w...

Polecam wszystkim, którzy chcieliby przeczytać polskie "Dzieci z Bullerbyn" z nutką patriotyczną:)

Polecam wszystkim, którzy chcieliby przeczytać polskie "Dzieci z Bullerbyn" z nutką patriotyczną:)