To nie jest dobra książka do czytania; czyta sią ją trudno, głównie z uwagi na styl autora, który ewidentnie nie jest literatem i przyzwyczaił się raczej do pisania raportów, niż do składnego wyrażania swoich myśli. Tłumacz czy redaktor wprawdzie mocno popracował, by nadać jakiś szlif wspomnieniom Pawłowa (ta metafora o chocholim tańcu chyba nie wyszła spod pióra generała KGB),ale nie mógł uratować całości narracji.

Natomiast jest to książka, będąca bezcennym źródłem informacji i o metodach pracy KGB, a przede wszystkim - o Polsce lat 70.-80. i o władztwie Związku Sowieckiego nad Polską. A są jeszcze smaczki niesamowite, jak, przykładowo, ten o próbie (nieudanej) szpiegowania ZSRR przez polski wywiad wojskowych w latach 70. XX wieku.

Wartości książce dodają załączone tłumaczenia tajnych protokołów Biura Politycznego komunistycznej partii sowieckiej, dotyczące Polki w dramatycznych latach osiemdziesiątych. Świetny pomysł, bo zestawienie protokołów i wspomnień Pawłowa ukazuje, jak totalna była kontrola Moskwy nad Polską.

Polecam - historykom i publicystom w szczególności.

To nie jest dobra książka do czytania; czyta sią ją trudno, głównie z uwagi na styl autora, który ewidentnie nie jest literatem i przyzwyczaił się raczej do pisania raportów, niż do składnego wyrażania swoich myśli. Tłumacz czy redaktor wprawdzie mocno popracował, by nadać jakiś szlif wspomnieniom Pawłowa (ta metafora o chocholim tańcu chyba nie wyszła spod pióra generała...

Autor, generał KGB, rezydent w latach 1973 - 1984 w Polsce. Książka z rodzaju "ciężkich". Nie z powodu tematyki, czyli epoki Gierka i Jaruzelskiego, a raczej topornego stylu pisania Pawłowa. W pierwszych rozdziałach pomniejsza rolę KGB w Polsce do obserwatorów wydarzeń i deklaruje pełną obiektowość. Kolejne rozdziały zadają kłam przyrzeczeniu. Generał z imienia i nazwiska wskazuje na osoby, które powinny pełnić główną rolę w kierownictwie KC i WP.

Autor, generał KGB, rezydent w latach 1973 - 1984 w Polsce. Książka z rodzaju "ciężkich". Nie z powodu tematyki, czyli epoki Gierka i Jaruzelskiego, a raczej topornego stylu pisania Pawłowa. W pierwszych rozdziałach pomniejsza rolę KGB w Polsce do obserwatorów wydarzeń i deklaruje pełną obiektowość. Kolejne rozdziały zadają kłam przyrzeczeniu. Generał z imienia i nazwiska...

General Pawlow napewno nie jest obiektywnym siwiadkiem tamtych wydarzen.Napewno umiejsza swoja role jako rezydenta KGB.Choc bez rezydentury,i werbowania pozostaje jednak w dalszym ciagu agentem.Ksiazka powstala jednak juz jedenascie lat po powrocie generala z placowki w Polsce,i minelo duzo czasu aby zweryfikowac swoje doswiadczenia.Napewno ksiazka byla by bardziej wiarygodna jesli bylaby pisana na zywo,spatanicznie przekazujac to co w Polsce w tym czasie sie dzialo.Oddaje jednak klikmat tam tych czasow i jest cennym przekazem dla tych ktorzy lata 1973-84 znaja tlko z opowieci lub literatury.Ja odbieram ja bardziej emocjonalnie bo bylem swiadkiem naoczynm opisywanego okresu,ktory zapdla glebokow w mej pamieci.

General Pawlow napewno nie jest obiektywnym siwiadkiem tamtych wydarzen.Napewno umiejsza swoja role jako rezydenta KGB.Choc bez rezydentury,i werbowania pozostaje jednak w dalszym ciagu agentem.Ksiazka powstala jednak juz jedenascie lat po powrocie generala z placowki w Polsce,i minelo duzo czasu aby zweryfikowac swoje doswiadczenia.Napewno ksiazka byla by bardziej...