"Historie krajów i narodów", jak każda seria książek, ma swoje lepsze i gorsze oblicza. "Historia Szwajcarii" na pewno nie należy do tych pierwszych, ale daleki jestem także od stanowczego sklasyfikowania jej w gronie tych drugich. Dlaczego mam z tym taki problem? Wyjaśnienie jest proste. Pracę Jerzego Wojtowicza można podzielić na dwie bardzo nierówne objętościowo i merytorycznie części. Podczas, gdy okres począwszy od pradziejów aż po I połowę XVIII wieku został potraktowany zdawkowo (trochę ponad 100 stron z 275),bez polotu i z kilku wręcz kompromitującymi błędami rzeczowymi (np. stwierdzenie, iż Konrad II był synem cesarza Ottona I),to ostatnie 200 lat (druga połowa XVIII wieku - lata osiemdziesiąte XX wieku),są już na przyzwoitym, charakterystycznym dla wydawnictwa poziomie. Przyczyną tego jest chyba fakt, iż autor celował w swej pracy badawczej w wieku XVIII i wydaje się, że po prostu bliższe mu było zajmowanie się dziejami najnowszymi. Nie może to jednak tłumaczyć fatalnych lapsusów i bardzo marnej jakości opisu tak znacznego kawału historii opisywanego przez siebie państwa.
Szwajcaria to kraj o tyleż ciekawy historycznie i piękny krajobrazowo i przyrodniczo, co mało znany pod wieloma względami przeciętnemu Polakowi (nawet tym spośród nich, którzy wykazują jako takie zainteresowanie humanistyką). Kojarzy się go najczęściej z bankami, kredytami frankowymi (bujnie rozwijaną od kilkunastu lat działalnością naszych banksterów; ostatnio wszakże zastopowaną z wiadomych względów),drożyzną, papieską gwardią szwajcarską, serami (a bardziej z dziurami w nich) oraz zegarkami. No i z tym, że nie jest w UE, zresztą tak jak Norwegia: oba państwa są bardzo bogate i stoją na stanowisku, że dobrze radzą sobie tak jak są. Można sądzić, że sporo osób wie również o wielowiekowej tradycji szwajcarskiej neutralności, która była niejednokrotnie poddawana cięższym próbom. Jeśli kogoś interesuje np. okres reformacji w tym kraju, to tak jak już wyżej wspomniałem, z książki tej niewiele dowie się o tym zjawisku, a szczegółowych wiadomości winien poszukiwać choćby w doskonałej biografii Zwingliego, wydanej w ramach serii BSL.
Państwo, w którym narodziła się idea Czerwonego Krzyża jest konglomeratem wielu sprzeczności, odmienności i zaskakujących, jak na Europę, zwyczajów (wystarczy wspomnieć, że w 4 kantonach do dzisiaj istnieje praktyka przygotowywania wigilijnej potrawy w postaci pasztetu z kociąt, tudzież jedzenia psiny w tych samych okolicznościach).
Niemniej jednak warto zainteresować się dziejami tegoż państwa, a jeszcze lepiej go zwiedzić (co zrobi autor niniejszych słów podczas nadchodzącej majówki).
Z uwagi na kompletny deficyt literatury historycznej poświęconej dziejom Helwetów w naszym kraju, praca Jerzego Wojtowicza musi wystarczyć za wstęp dla dalszych, bardziej pogłębionych studiów.

"Historie krajów i narodów", jak każda seria książek, ma swoje lepsze i gorsze oblicza. "Historia Szwajcarii" na pewno nie należy do tych pierwszych, ale daleki jestem także od stanowczego sklasyfikowania jej w gronie tych drugich. Dlaczego mam z tym taki problem? Wyjaśnienie jest proste. Pracę Jerzego Wojtowicza można podzielić na dwie bardzo nierówne objętościowo i...

Szkoda, że nikt tego nie zaktualizował o następne lata i nie usunął pewnych wątków wynikających z konieczności zadowolenia Urzędu z Mysiej 5. Tym większa szkoda, że potem już żadnej Historii Szwajcarii po polsku nie wydano. Czyżby PT Wydawcy i PT Autorzy uznali, że czytelnikom musi wystarczyć Wikipedia?

Szkoda, że nikt tego nie zaktualizował o następne lata i nie usunął pewnych wątków wynikających z konieczności zadowolenia Urzędu z Mysiej 5. Tym większa szkoda, że potem już żadnej Historii Szwajcarii po polsku nie wydano. Czyżby PT Wydawcy i PT Autorzy uznali, że czytelnikom musi wystarczyć Wikipedia?

Dość dobre wprowadzenie do zagadnienia.

Dość dobre wprowadzenie do zagadnienia.

Synteza dziejów Szwajcarii, to klasyczne z dzieło z serii Ossolineum opisującej losy państw Europy.

Autor tego opracowania prowadzi czytelnika od czasów starożytnych do późnych lat 70 XX wieku. Opisując nie tylko przemiany polityczne, ale co najważniejsze także społeczno-kulturalne, które wywarły zdecydowany wpływ na ewolucję tego Państwa.

Lektura ta będzie pouczająca dla każdego kto sięgnie po tę pozycję, pokaże, że ludność może zjednoczyć się wśród wspólnego celu, jakim jest utrzymanie suwerenności w obliczu dominacji Państw ościennych. Samo zjednoczenie prowadzić może do odnalezienia swego miejsca na mapie Świata.

Jak wiemy, dzięki zdolności do współpracy, unikaniu wywlekania sporów politycznych na arenę międzynarodową, Szwajcaria zyskała szacunek i poczesne miejsce na mapie Europy, choćby jako arbiter sporów lub siedziba wielu organizacji międzynarodowych.

Serdecznie polecam tę książkę, jako początek zaznajamiania się z historią Szwajcarii.

Synteza dziejów Szwajcarii, to klasyczne z dzieło z serii Ossolineum opisującej losy państw Europy.

Autor tego opracowania prowadzi czytelnika od czasów starożytnych do późnych lat 70 XX wieku. Opisując nie tylko przemiany polityczne, ale co najważniejsze także społeczno-kulturalne, które wywarły zdecydowany wpływ na ewolucję tego Państwa.

Lektura ta będzie pouczająca dla...

Raczej dla bardzo zainteresowanych tą tematyką. Trąci myszką no i złego słowa na ZSRR nie uświadczysz :)

Raczej dla bardzo zainteresowanych tą tematyką. Trąci myszką no i złego słowa na ZSRR nie uświadczysz :)