Postanowiłam sięgnąć po tę książkę, jak wielu innych czytelników, przed podróżą do Wiecznego Miasta. Lekturę rozpoczęłam na pokładzie samolotu do Rzymu. Początek był całkiem zachęcający. Napisany lekko, ze swadą tekst zawierał fakty i okraszone cytatami anegdoty dotyczące starożytnego Rzymu i jego mieszkańców. Niestety, kolejne rozdziały czytałam z narastającym zdziwieniem. Tytułowy „bohater” książki – miasto o fascynującej historii, bogatej kulturze, pełne nieprawdopodobnych budowli, placów, zbiorów sztuki, zachwycające światłem, barwą, smakami i zapachami, zostało zepchnięte na dalszy plan wobec dominujące, subiektywnej tyrady konserwatywnego antyklerykała o nieznośnym, anglosaskim poczuciu wyższości. Szkolne lata spędzone u australijskich jezuitów musiały, doprawdy, odcisnąć mocne piętno na osobowości autora. Uchodzący za wybitnego krytyka sztuki Hughes nawet nie starał się ukryć swego niechętnego stosunku do kościoła katolickiego, pogardliwej i okraszonej infantylnymi uwagami opinii na temat sztuki współczesnej. W książce pojawiły się powtórzenia, niekonsekwencje w podawaniu dat życia i śmierci oraz szczegółów z biografii opisywanych postaci. Kolejne rozdziały zawierały coraz więcej niepotrzebnych wątków pobocznych kierujących czytelnika z dala od tytułowego miasta. Najbardziej jednak zaskoczył mnie niechętny i nacechowany stereotypami stosunek autora do Włochów, czego przykładem są opisy zamieszczone w ostatnim rozdziale. Książkę Hughesa zdominował lekki styl felietonisty co sprawia, iż czyta się wartko, jednak czy jest to lektura warta uwagi? Z pewnością nie powinna być pierwszą pozycją na liście lektur kogoś, kto rzeczywiście chce zgłębić tajemnice Wiecznego Miasta. „Rzym” Hughesa nie sięga nawet do przysłowiowych pięt znakomitej książce Russela Shorto „Amsterdam. Historia najbardziej liberalnego miasta na świecie”. W moim przekonaniu za mało Rzymu w „Rzymie” Hughesa. Strata czasu.

Postanowiłam sięgnąć po tę książkę, jak wielu innych czytelników, przed podróżą do Wiecznego Miasta. Lekturę rozpoczęłam na pokładzie samolotu do Rzymu. Początek był całkiem zachęcający. Napisany lekko, ze swadą tekst zawierał fakty i okraszone cytatami anegdoty dotyczące starożytnego Rzymu i jego mieszkańców. Niestety, kolejne rozdziały czytałam z narastającym...