Książka nieomal wyśmienita. Jest to historia Rzymu, czy raczej sztuki rzymskiej poczynając od czasów najdawniejszych aż po współczesność, od legendarnej daty 753 p.n.e., poprzez Wergiliusza, wojny punickie, Juliusza Cezara, Augusta, a także Bramantego, Michała Anioła, Berniniego, Carravagia do D'Annunzia, Marinettiego i pomniejszych futurystów, Benito Mussoliniego i Federico Felliniego. Wiele uwagi poświęca się też cudzoziemskim artystom związanym z Wiecznym Miastem, by wymienić choćby Nicolasa Poussina i Diego Velazqueza, a z innych względów również Goethego i Winckelmanna. To oczywiście kilka zaledwie nazwisk z ogromnej galerii barwnych postaci zaprezentowanych w książce. Jest to również historia architektury rzymskiej od antyku aż po via della Conciliazione, upamiętniającej traktaty laterańskie z 1929 roku (jest to droga wiodąca do Watykanu, wybudowana przez Mussoliniego na krótko przed wizytą Hitlera w Rzymie w stylu właściwym dla ulubionego architekta tego ostatniego, Alberta Speera). Nie sposób nie wspomnieć o Colosseum i Kaplicy Sykstyńskiej, a to przecież zaledwie nieliczne z opisanych w książce zabytków. Równie wiele uwagi poświęca autor historii malarstwa, by w końcu zająć się nawet historią turystyki w Wiecznym Mieście i niezbyt oszałamiającymi dla koneserów sztuki perspektywami rozwoju ruchu turystycznego. Rzecz byłaby znakomita, gdyby nie stale obecne uprzedzenie autora wobec Kościoła Katolickiego i Papiestwa. I tak na str.192, pisząc o katarach autor raczy nas poinformować, że istnieją "typowo religijne 'rozumowania", dla których "katoliccy teologowie wynaleźli owo bardzo poręczne określenie 'tajemnica wiary". Na str. 377 znajdziemy natomiast informację, że zdaniem Hansa Kunga "pierwszy sobór 'tak bardzo się skompromitował', że uchwalony na nim dogmat o nieomylności można uznać za nieważny". W innym znowu miejscu sam autor określa siebie mianem "ekskatolika". Czy jednak ma to aż tak wiele wspólnego z Rzymem? Nawet wtedy, gdy wydaje się, że R. Hughes ma rację, jak choćby gdy pisze o encyklice "Pascendi Dominici gregis" i innych aspektach polityki Piusa X, wydaje się, iż na braku podobnych wtrętów książka wiele by nie straciła.

Książka nieomal wyśmienita. Jest to historia Rzymu, czy raczej sztuki rzymskiej poczynając od czasów najdawniejszych aż po współczesność, od legendarnej daty 753 p.n.e., poprzez Wergiliusza, wojny punickie, Juliusza Cezara, Augusta, a także Bramantego, Michała Anioła, Berniniego, Carravagia do D'Annunzia, Marinettiego i pomniejszych futurystów, Benito Mussoliniego i...