Powieść ukazała się także pod tytułem „System”, którą to wypożyczyłem sobie z biblioteki z nadzieją na świetną lekturę i dopiero po przeczytaniu pierwszych zdań okazało się, że to to samo. Została ona zekranizowana i to całkiem sprawnie, aczkolwiek ówczesne rozwiązania informatyczne dziś budzą jedynie uśmiech.

Pisać książki o cyfryzacji nie jest łatwo. Takie powieści starzeją się niezwykle szybko, a co gorsza, kierunek, w którym pobiegnie rzeczywista wirtualizacja, jest trudno przewidywalny. Crichton wpadł tutaj w tę pułapkę, opisując urządzenie, które można co najwyżej potraktować jako ciekawostkę, ewentualnie atrakcję turystyczną, ale które na pewno nie podbiłoby dziś rynku.

Na szczęście, to tylko tło. Nie ma wielkiego wpływu na akcję powieści. Równie dobrze mogłaby się ona odbywać w fabryce poczciwych odkurzaczy, albo samochodowych wycieraczek. Bo rzecz dzieje się w korporacji, a wszystkie one zbudowane są w podobny sposób i rządzą nimi podobne prawa.
Sama powieść jest o czymś innym. O wyścigu szczurów. O pędzie ku karierze, w którym nie obowiązują żadne reguły, a już na pewno nie reguły przyzwoitości. O amerykańskim wymiarze sprawiedliwości, który nie ma wiele wspólnego ze sprawiedliwością. O obsesji Amerykanów na temat seksu i molestowania seksualnego. W końcu o tym, jak samotny jest człowiek pośród tysięcy innych, korporacyjnych stworzeń, takich samych jak on.
Rzeczywistość amerykańskich korporacji znam z własnego doświadczenia. I mogę z czystym sumieniem stwierdzić: to, co wydarzyło się w tej powieści, nie tylko jest najzupełniej możliwe, ale też ZDARZYŁO SIĘ naprawdę – i to niejeden raz. Każdego dnia…

Powieść ukazała się także pod tytułem „System”, którą to wypożyczyłem sobie z biblioteki z nadzieją na świetną lekturę i dopiero po przeczytaniu pierwszych zdań okazało się, że to to samo. Została ona zekranizowana i to całkiem sprawnie, aczkolwiek ówczesne rozwiązania informatyczne dziś budzą jedynie uśmiech.

Pisać książki o cyfryzacji nie jest łatwo. Takie powieści...