Ilość stron: 132
To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce, a także ładna kolorowa grafika. Treść jest nudna , ledwo doczytałam do końca. Opisana jest podróż głównych bohaterów, ich przygody po drodze oraz późniejsze. Ja tej książki nie polecam, ale może komuś się spodoba.

Ilość stron: 132
To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce, a także ładna kolorowa grafika. Treść jest nudna , ledwo doczytałam do końca. Opisana jest podróż głównych bohaterów, ich przygody po drodze oraz późniejsze. Ja tej książki nie polecam, ale może komuś się spodoba.

Trylogię opowiadającą losy kilku przyjaciół, autorka zaczęła od „Jest super!”, książki, która trafiła do księgarń w zeszłym roku i przyciągnęła uwagę młodzieży. Na tle mocnej literatury młodzieżowej, zachwyciła urokiem „normalności” oraz budową bohaterek, z których każda była różna, ale obie stanowiły obraz „zwyczajnych” dziewczyn, takich, które spotyka się na drodze swojego życia i które łatwo dają się lubić.

Po tomie pierwszym wydawnictwo Skrzat kazało jednak trochę poczekać na tom drugi, ale na jesieni 2012 i on w końcu pojawił się w księgarniach. Bardzo podoba mi się tytuł „Smak lata”, szczególnie, że nie jest w żaden sposób przesadzony. Lato w wersji książkowej Agnieszki Sikorskiej – Celejewskiej naprawdę smakuje! Od wielu już lat nie miałam okazji spać pod namiotem, ale dzięki tej książce przypomniałam sobie, jak wyglądały poranki po lodowatej nocy w śpiworze, zapach namiotów, czy śniadanie jedzone na trawie. Tak samo, jak powieść przypomina o nastroju festiwali, skupiających młodzież. Będziemy mieć tu koncert Kasi Nosowskiej, zapowiedzi kolejnych wykonawców ustami Jacka Owsiaka, czy noce przegadane przy dźwiękach gitar. Agnieszka nie stroni również od tematów, które interesują młodzież: jest tu mowa o alkoholu, o inicjacji seksualnej, o priorytetach, jakie młodzi ludzie powinni obrać.

Jeśli pragniecie powrotu do swoich młodzieńczych lat, ta książka jest pod tym względem idealna. Podoba mi się plastyczność, z jaką Agnieszka oddała klimat miejsc, do których prowadzi swoich bohaterów. Rozwija również wątki z pierwszego tomu, między innymi miłość Jakuba i Jagody, na którą zanosiło się już od ostatnich stron „Jest super!”. Oddzielenie od siebie dziewczyn z tomu pierwszego jest z dużą korzyścią dla książki i daje możliwość wniknięcia w psychikę każdej z bohaterek. „Smak lata” skupia się głównie na Jagodzie, ale nie wątpię, że kolejny tom opowie inna historię.
Jedynym mankamentem wydają się być dydaktyczne wtręty w dialogach bohaterów, które według mnie się niepotrzebne, ponieważ z samego splotu akcji nasuwają się jasne wnioski dla młodych ludzi. Ale to tylko drobiazg, który nie wpływa na odbiór całości.

Do przeczytania zachęcam szczególnie młodzież, jednak mi również przeczytanie „Smaku lata” sprawiło dużą przyjemność i na pewno sięgnę po trzeci tom.

„I wtedy Jagoda przypomniała sobie tę historię, którą kiedyś ktoś mi jej opowiedział. Było w niej o zakochaniu, które przypomina płomień zapałki: wybucha nagle i jest intensywny, tyle, że szybko gaśnie. Było w niej także o miłości, która jak węgiel rozpala się powoli, ale za to trwale i mocno. Teraz już wiedziała, że to, co się jej przytrafiło, to był płonący węgiel. Palił się, i to jak!” - cyt z książki.

Trylogię opowiadającą losy kilku przyjaciół, autorka zaczęła od „Jest super!”, książki, która trafiła do księgarń w zeszłym roku i przyciągnęła uwagę młodzieży. Na tle mocnej literatury młodzieżowej, zachwyciła urokiem „normalności” oraz budową bohaterek, z których każda była różna, ale obie stanowiły obraz „zwyczajnych” dziewczyn, takich, które spotyka się na drodze...