lekka, nawet przyjemna.. za jednym razem przeczytałam. o dwóch dziewczynach po szkole, które zaczynają dorosłość w Bydgoszczy, szukają pracy, troche watko milosnych.
dla nastolatek, ja na nią jestem za stara. czuć, że napisana 9 lat temu (2011r.),bo dziewczyny używają chyba papierowej mapy i martwią się impulsami, jak ta technologia idzie do przodu ;)
kupiłam, bo była w biedronce za 5zł ;)

lekka, nawet przyjemna.. za jednym razem przeczytałam. o dwóch dziewczynach po szkole, które zaczynają dorosłość w Bydgoszczy, szukają pracy, troche watko milosnych.
dla nastolatek, ja na nią jestem za stara. czuć, że napisana 9 lat temu (2011r.),bo dziewczyny używają chyba papierowej mapy i martwią się impulsami, jak ta technologia idzie do przodu ;)
kupiłam, bo była w...

książka dla nastolatek - raczej; lekka i przyjemna np. na wakacje

książka dla nastolatek - raczej; lekka i przyjemna np. na wakacje

Niestety zanudziła mnie ta książka strasznie. Czytałam i czytałam, mając nadzieję, że wreszcie dotrę do jakichś ciekawszych wątków, ale się nie udało. Plusem jest tylko to że język jest bardzo prosty i szybko się czytało.
Książka raczej skierowana dla młodszego odbiorcy.

Niestety zanudziła mnie ta książka strasznie. Czytałam i czytałam, mając nadzieję, że wreszcie dotrę do jakichś ciekawszych wątków, ale się nie udało. Plusem jest tylko to że język jest bardzo prosty i szybko się czytało.
Książka raczej skierowana dla młodszego odbiorcy.

Książki Pani Agnieszki to prawdziwa perła wśród literatury dla młodzieży oraz dorosłych 30-40latków. Ja - jako osoba w tym przedziale wieku - jestem zafascynowana umiejętnością ujęcia przeżyć, które były również moimi w owym czasie. To pełna humoru, ale też ważnych i mądrych przemyśleń. Jestem zafascynowana i czekam na następne części, bo jak każdy czytelnik chciałabym wiedzieć jak potoczyły się losy dziewcząt.
Polecam

Książki Pani Agnieszki to prawdziwa perła wśród literatury dla młodzieży oraz dorosłych 30-40latków. Ja - jako osoba w tym przedziale wieku - jestem zafascynowana umiejętnością ujęcia przeżyć, które były również moimi w owym czasie. To pełna humoru, ale też ważnych i mądrych przemyśleń. Jestem zafascynowana i czekam na następne części, bo jak każdy czytelnik chciałabym...

Rozczarowałam się - bohaterki mają niby 20 lat, a autorka nazywa jedną non stop "Dorotka" - zamiast "Dorota" - bardzo mnie to irytowało ;) Poza tym, styl pisania jest bardzo dziecinny - moim zdaniem ta książka nadaje się dla 14-15 latek, powyżej tego wieku raczej będziecie się nudzić.. Cóż ;)

Rozczarowałam się - bohaterki mają niby 20 lat, a autorka nazywa jedną non stop "Dorotka" - zamiast "Dorota" - bardzo mnie to irytowało ;) Poza tym, styl pisania jest bardzo dziecinny - moim zdaniem ta książka nadaje się dla 14-15 latek, powyżej tego wieku raczej będziecie się nudzić.. Cóż ;)

Agnieszka Sikorska-Celejewska dzieciństwo spędziła w małej wsi Papowo Biskupie. Mieszkała w Chełmnie, Bydgoszczy i w różnych miejscach Trójmiasta, by osiąść w Gdańsku. Pracowała w bibliotekach szkolnych, prowadziła różnego rodzaju zajęcia dla dzieci i młodzieży, była trenerką Odysei Umysłu. Obecnie skoncentrowała się na pisaniu o książkach oraz ich pisaniu.

Jagoda i Dorota to główne bohaterki historii. Całkowite przeciwieństwa: Jagoda fanka zespołu „Hey”, ubiera się kolorowo, lubi zwracać na siebie uwagę, wychowywana przez babcię artystyczna dusza, która ma sto pomysłów na minutę. Dorota natomiast to dziewczyna z dobrego domu, rodzice wysoko wykształceni, dziewczyna dobrze ubrana momentami pod linijkę, nigdy nie wychodzi przed szereg. Dwa przeciwieństwa, które przyciągają się jak magnes i dzięki temu zostają najlepszymi koleżankami.
Dziewczyny poznajemy w momencie, gdy kończą liceum i nie chcą rozpoczynać studiów, tylko wyjechać do dużego miasta i rozpocząć pracę. Mają wysoko postawione ambicje i bardzo duże marzenia. Wynajęcie mieszkania, znalezienie pracy i życie, bo bycie dorosłym jest super!
Dziewczyny planów mają sporo, ich marzenia nie do końca się spełniają. Miało być super, a wynajmują malutki pokoik u starszego małżeństwa. Miała być super praca, a jedyne ogłoszenia, gdzie niewymagane jest doświadczenie to akwizycja. Czy dziewczyny sobie poradzą, gdy zaczną kończyć się pieniądze, i każdą złotówkę będą oglądać z różnych stron, zanim zdecydują się ją wydać?

„Jest super!” to według planu autorki pierwsza część trzytomowej całości. Gdzie każda z nich będzie tworzyła odrębną całość, a tylko niektóre wątki w nich zawarte będą wspólne.
Jak wspomina autorka na swojej stronie, „Jest super!” to książka przeznaczona dla młodzieży 16+, sugerują to również obie bohaterki. Gdy skończyłam liceum nie miałam takich pomysłów, aby wyjechać z rodzinnego domu, rzucić się na głęboką wodę. Możliwe, że młodzież wtedy miała trochę inne priorytety? Skoro świat tak pędzi do przodu to i młodzież szybciej dorasta emocjonalnie? Możliwe, że miałam większe obawy przed tą dorosłością.
Zdanie egzaminu maturalnego to pierwszy krok ku dorosłości. Jak uważa młody człowiek, ma on większe prawa, chce zamieszkać sam i zarobić na swoje utrzymanie. Wydaje się mu wtedy, że jest to proste, przecież praca czeka na każdym kroku, wystarczy dobrze się rozejrzeć. Czy jednak jest tak łatwo?

Jak się okazuje świat nie jest tak kolorowy, jakby się wydawało i trzeba walczyć o swoje. Dziewczyny bardzo dotkliwie się o tym przekonają. Pierwsze zderzenie z rzeczywistością to wynajęcie pokoju w mieszkaniu wścibskich starszych ludzi, później trudne, mozolne poszukiwanie pracy. Gdy wydaje się, że wszystko zaczyna się układać i znajdują pracę, zostają oszukane i nie wszystkie pieniądze zostają im wypłacone. Z braku pieniędzy, a przede wszystkim z powodu toksycznych starszych ludzi, u których mieszkały, muszą szukać nowego mieszkania.
Wiele razy, gdy stoją już nad przepaścią, wydaje się, że lepiej już nie będzie, mają myśl powrotu do rodziny. To trudne decyzje, które muszą podjąć. Wtedy dopiero przekonują się, że ta „piękna dorosłość” wcale taka kolorowa nie jest. Dorosłość to nie metryka, dorosłość to przede wszystkim psychika.

Autorka ukazała obie dziewczyny, jako osoby twardo stąpające po ziemi. Pokazuje, że każdy ma prawo do idealizowania świata, a później zderzenia z trudną rzeczywistością, co tylko umacnia jego kolejne postępowanie i pozwala wyciągać wnioski. Dziewczyny pomimo kłód, jakie rzuca przed nimi życie, idą do przodu nie poddają się, wręcz przeciwnie, starają się wspierać siebie nawzajem.

Książkę czyta się bardzo dobrze, jest to lektura na jeden wieczór. Język jest prosty, przystępny.
Tu humor przeplata się z rozpaczą. Jednak daje nadzieję dla młodego czytelnika, że walka, uparte dążenie do celu, wiara we własne możliwości przyniesie efekty. Agnieszka Sikorska-Celejewska bardzo umiejętnie przedstawiła dzisiejszą młodzież, ukazała ich ambicje. W bardzo realny sposób pokazała długą krętą drogę ku tej prawdziwej dorosłości. To bardzo dobra pozycja dla młodego pokolenia pokazująca, że walka o samego siebie jest dobrym kierunkiem. Nie zawsze należy czekać na „gotowe”, nie zawsze będzie pozytywnie, wiele razy trzeba się potknąć, aby w końcu obrać ten dobry kierunek.

Książkę polecam. Ci, którzy mają lata młodzieńcze już za sobą pewnie nie do końca będą chcieli po nią sięgnąć, jednak powiem Wam, że warto. Fabuła jest interesująca, akcja wartka, główne bohaterki bardzo dobrze nakreślone i pewnie będą osoby, które znajdą w nich cząstkę siebie.

Agnieszka Sikorska-Celejewska dzieciństwo spędziła w małej wsi Papowo Biskupie. Mieszkała w Chełmnie, Bydgoszczy i w różnych miejscach Trójmiasta, by osiąść w Gdańsku. Pracowała w bibliotekach szkolnych, prowadziła różnego rodzaju zajęcia dla dzieci i młodzieży, była trenerką Odysei Umysłu. Obecnie skoncentrowała się na pisaniu o książkach oraz ich pisaniu.

Jagoda i Dorota...

Jak dla mnie jednak trochę nudna, żadnej szczegolnej akcji, nie ciągnęło mnie tak jak w przypadku wielu innych książek do przeczytania kolejnego rozdziału. Zwykła powieść o nastolatkach, dobra na nudę ale bez większej rewelacji.

Jak dla mnie jednak trochę nudna, żadnej szczegolnej akcji, nie ciągnęło mnie tak jak w przypadku wielu innych książek do przeczytania kolejnego rozdziału. Zwykła powieść o nastolatkach, dobra na nudę ale bez większej rewelacji.

Po lekturze tej książki doszłam do wniosku, że chyba już nie do końca pamiętam, jak to jest mieć osiemnaście lat. No, ale po kolei.

Jagoda i Dorota - wydawać by się mogło różne, jak ogień i woda. Jedna - oryginalna miłośniczka "Hey'a" nie potrafiąca wpasować się w żadne współcześnie obowiązujące kanony, druga - świetnie ułożona nastolatka, zawsze ubrana jak spod igły, spełnienie marzeń każdego rodzica o idealnym dziecku. Pozornie dwie tak różne od siebie osobowości, które nigdy nie powinny się zaprzyjaźnić. A jednak dzieje się inaczej; po zakończeniu swej edukacji na szkole średniej (bo w końcu studia i nauka to bzdura) wyjeżdżają do pobliskiej Bydgoszczy (znacznie większej niż rodzinna miejscowość) i zaczynają dorosłe życie. W wynajętym pokoju, z dala od rodziny i przyjaciół, gdy o pracę trudniej niż by się wydawało, a na każdym kroku nie brakuje oszustów.

Mam mieszane odczucia, odnośnie tej pozycji. Na pewno jest łatwa, lekka i przyjemna - tak w sam raz do pochłonięcia w jedno i to niezbyt długie popołudnie. Co do jej treści miałabym niestety liczne zastrzeżenia. Wprawdzie wspaniały okres wkraczania w początkową fazę dorosłego życia mam już za sobą, to nie przypominam sobie aby tego rodzaju tokiem biegły moje myśli. Nie odnajduję w głównych bohaterkach najmniejszej nawet cząstki siebie. No i ten język - niby prosty i zrozumiały, a jednak jest w nim coś takiego, że czytelnik ma momentami wrażenie, że sięgnął po nieco dłuższe wypracowanie licealistki. Generalnie - ludziom w swoim wieku nie bardzo polecam, ale w końcu to nie oni mieli stać się docelowym odbiorcą "Jest super". Nie zabieram natomiast zdania w kwestii współczesnej młodzieży, bowiem być może świat aż tak się zmienił, że książka Agnieszki Sikorskiej - Celejewskiej powinna idealnie trafić w gusta nastolatków.

Po lekturze tej książki doszłam do wniosku, że chyba już nie do końca pamiętam, jak to jest mieć osiemnaście lat. No, ale po kolei.

Jagoda i Dorota - wydawać by się mogło różne, jak ogień i woda. Jedna - oryginalna miłośniczka "Hey'a" nie potrafiąca wpasować się w żadne współcześnie obowiązujące kanony, druga - świetnie ułożona nastolatka, zawsze ubrana jak spod igły,...

BARDZO DOBRA KSIĄŻKA.
Jest pisana językiem prostym,zrozumiałym, pochłonęłam ją w kilka godzin. Dla mnie bomba:)
Polecam

BARDZO DOBRA KSIĄŻKA.
Jest pisana językiem prostym,zrozumiałym, pochłonęłam ją w kilka godzin. Dla mnie bomba:)
Polecam

Znalazłam ją w wypożyczalni dla dorosłych, choć to nieodpowiednie dla niej miejsce. Dobra może dla nastolatków i to z początku, a nie z końca szkoły średniej.

Znalazłam ją w wypożyczalni dla dorosłych, choć to nieodpowiednie dla niej miejsce. Dobra może dla nastolatków i to z początku, a nie z końca szkoły średniej.