"Krew! Co do tego nie ma wątpliwości!
Przez szkło powiększające wpatrywał się w czerwoną plamkę. Potem przesunął fajkę w drugi kącik ust i westchnął. Rzeczywiście krew. Bo cóż innego można zobaczyć, kiedy się zatnie w palec? Ta plama powinna być rozstrzygającym dowodem, że sir Henry zgładził swą żonę, popełniając jeden z najohydniejszych mordów, jakie kiedykolwiek dane było wykryć detektywowi. Lecz niestety - wcale nie była. Nóż się ześliznął, gdy temperował ołówek, oto żałosna prawda. I za to sir Henry wcale nie ponosił winy. Zwłaszcza, że sir Henry, ten bydlak, wcale nie istniał".

Trudne jest życie młodego detektywa, szczególnie jeżeli nie ma się szczęścia do miejsca narodzin. Londyńskie slumsy, chicagowska dzielnica fabryczna to są rejony! Niestety, Kalle Blomkvist mieszka w małej szwedzkiej miejscowości, gdzie niewiele się dzieje, przynajmniej jeżeli chodzi o przestępstwa. No może poza zwędzeniem kolekty z miejscowego kościoła, ale po wyparowaniu procentów winowajca sam się oddał w ręce policji. Żadnych perspektyw dla młodego śledczego.

Nie martwcie się, gdy na scenę wkroczy wuj Einar (wiecie, że w Szwecji dzieci zwracają się do dorosłych: ciociu, wujku? Przynajmniej tak twierdzi autor przypisu), sprawy trochę się skomplikują. Myślę, że młody detektyw i jego dzielni przyjaciele nigdy nie spodziewali się takiej przygody!

Uwielbiałam tę historię, szkoda że miałam w domu tylko pierwszą część przygód detektywa Blomkvista. Będę musiała nadrobić braki :)

"Krew! Co do tego nie ma wątpliwości!
Przez szkło powiększające wpatrywał się w czerwoną plamkę. Potem przesunął fajkę w drugi kącik ust i westchnął. Rzeczywiście krew. Bo cóż innego można zobaczyć, kiedy się zatnie w palec? Ta plama powinna być rozstrzygającym dowodem, że sir Henry zgładził swą żonę, popełniając jeden z najohydniejszych mordów, jakie kiedykolwiek dane było...