Recenzja pochodzi z portalu kulturaonline.pl

Mając ojca- wuefistę, wstyd nie wykazać się odrobiną sportowej kondycji. Młody Mick Jagger dzierżył funkcję kapitana licealnej drużyny koszykówki. Krótko, gdyż podczas jednego z meczów, doszło do brzemiennego w skutkach wypadku. Jagger zderzył się z kolegą. Na tyle niefortunnie, iż odgryzł sobie czubek języka, by następnie, w szoku, go połknąć. Rekonwalescencja trwała tydzień i zadecydowała o przyszłości chłopaka. Jagger nie chciał już grać na boisku. Wrócił do tego, co mu w duszy grało: śpiewania bluesa i zarywania dziewczyn. Po wypadku, obie rzeczy przychodziły mu jakby łatwiej. Jego głos brzmiał teraz bardziej szorstko. Adekwatnie do kogoś, kto na byciu niegrzecznym chce zbić życiowy kapitał.

W książce "Mick. Szalone życie i geniusz Jaggera", Christopher Andersen przekonuje, że ów niesforny chłopak musiał mocno pracować na swój image. Wstydliwie ukrywając swoją inteligencję i pochodzenie. Jagger wywodził się bowiem z klasy średniej, dorastając w raczej cieplarnianych warunkach. Bunt wobec ojcowskiej dyscypliny owocował u niego nie tyle chuligaństwem, co intelektualnym rozbudzeniem. Młody Mick miał więc zaczytywać się w poezji Rimbauda, Blake'a, Baudlaire'a, a także biografiach XIX-wiecznych polityków. Te artystowskie ciągotki musiały jednak przegrać ze wspomnianą miłością do bluesa. Bo blues apeluje bardziej do serc niż umysłów. Dlatego Jagger zaczynając karierę w The Rolling Stones, postanowił udawać proletariackiego wyrzutka. Światu przedstawił się światu jako niezadbany brzydal, mówiący ulicznym slangiem. Budzący popłoch w każdej szanującej się rodzinie. I Jagger rzeczywiście ów popłoch budził. Wraz z nieodłącznym pożądaniem niewiast.

Andersen opisuje życie Jaggera z każdej możliwej perspektywy, ale tą dominującą wydają się właśnie spuszczone spodnie idola. Zaglądanie do sypialni nie jest tu podyktowane tylko brukową dociekliwością. W przypadku Jaggera, seks wydaje się przecież kluczem do jego scenicznej i życiowej postawy. Postawy nałogowego hedonisty, w której libido ciągle walczy z ego, owocując charyzmą, władczością, zmysłem organizacji i... skrajnym mizoginizmem, by nie powiedzieć: męskim szowinizmem.

"Mick" to napisana bez pruderii historia erotycznych podbojów Jaggera. Andersen otwarcie podejmuje wątek biseksualnych preferencji wokalisty. Przypominając, iż jego pierwsze intymne doznania, miały miejsce w chłopięcym gronie. Relacjonując, jak wokalista uwodził wielu mężczyzn, w tym muzyków własnego zespołu. Wyciągając na światło dzienne bliskie relacje m.in. z Ericiem Claptonem. Poświęcając wiele miejsca długoletniej zażyłości z Davidem Bowie (rzekomo to on jest adresatem przeboju "Angie"). Homoerotyczne epizody są jednak w książce Andersena tłem dla pokaźnej dokumentacji związków bohatera z kobietami. Bo pod tym względem apetyt Jaggera był i (chyba) jest wręcz niespożyty.

Całość recenzji przeczytacie na: http://kulturaonline.pl/mick,to,jest,tylko,rock&,roll,tytul,artykul,14652.html

Recenzja pochodzi z portalu kulturaonline.pl

Mając ojca- wuefistę, wstyd nie wykazać się odrobiną sportowej kondycji. Młody Mick Jagger dzierżył funkcję kapitana licealnej drużyny koszykówki. Krótko, gdyż podczas jednego z meczów, doszło do brzemiennego w skutkach wypadku. Jagger zderzył się z kolegą. Na tyle niefortunnie, iż odgryzł sobie czubek języka, by następnie, w...