Przyznam, że ciężko mi wyszukać w pamięci słabszą książkę niż "Szanghajska Kochanka". Nie wiem czy byłoby to możliwe i rozumiem doskonale ludzi, którzy tutaj twierdzą podobnie. Gorsze mogłyby być tylko jakieś celebryckie wypociny, których za nic nie chciałabym czytać, więc tym samym przed Wei Hui, stoi wielkie wyzwanie. Wyzwanie, czy komuś uda się ją przebić i stworzyć jeszcze bardziej beznadziejną powieść, która jakimś cudem trafi w moje ręce. Egzemplarz "kochanki" dostałam w pakiecie książek z akcją na Dalekim Wschodzie. Na myśl, że ktoś z własnej woli, kupiłby ją za więcej niż złotówkę, włos mi się jeży na głowie.

Co mogę powiedzieć o samej powieści? Jest nudna, brzydko napisana, brzydkie porównania, metafory, bohaterka chce na siłę być taka cool i trendy, sztucznie zarzuca zachodnimi nazwami wszelkich marek. Liczyłam na opowieść o Szanghaju, jak sama nazwa wskazuje, otrzymałam dziwną hybrydę. Pomieszanie z poplątaniem, brak zaplecza, warsztatu i pomysłu. I te głupie cytaty na początku każdego rozdziału, miały nadawać jakiejś głębi, a były infantylne. Jeszcze jedna rzecz, a mianowicie bohaterowie są na wskroś niesympatyczni. Nie czułam do nich żadnych innych uczuć po za niesmakiem.

Przyznam, że ciężko mi wyszukać w pamięci słabszą książkę niż "Szanghajska Kochanka". Nie wiem czy byłoby to możliwe i rozumiem doskonale ludzi, którzy tutaj twierdzą podobnie. Gorsze mogłyby być tylko jakieś celebryckie wypociny, których za nic nie chciałabym czytać, więc tym samym przed Wei Hui, stoi wielkie wyzwanie. Wyzwanie, czy komuś uda się ją przebić i stworzyć...