Seria, do której należy ta książka, nosi tytuł 'Wielkie Dynastie. Mit i historia'. Nie mam pojęcia, jak rzecz ma się z resztą pozycji, które ją budują, ale w przypadku tej nie mogę się z tym nie zgodzić: szeroko rozumiany 'mit' galopuje przed szeroko rozumianą 'historią' i nie daje się dopędzić.
Fakty i ciekawostki historyczne, choć liczne, zebrano w sposób chaotyczny i niepoukładany; ich dobór, szczególnie w ozdobnych osiach czasu, przedstawia czasami zagadkę (cóż ma wspólnego z historią Szwecji pierwszy lot amerykańskich wahadłowców do rosyjskiej stacji kosmicznej Mir?...). Oceny władców, zwłaszcza królowej Krystyny (bardzo mnie zresztą interesuje, co ona tutaj robi - razem z całą resztą Wazów, Wittelsbachów Pfalz-Zweibrucken i Oldenburgów - skoro książka odnosi się, mniej więcej w 2/3 objętości, do dynastii Bernadotte, i chyba o to redaktorom chodziło?), są niesłychanie tendencyjne, a miejscami wręcz głupawe (Krystyna może i wypompowywała ze skarbca złoto, ale Karol X nie był wcale lepszym władcą; to samo dotyczy nieskazitelnych - o ile tylko nie żenią się z miłości i nie pozbawiają praw do tronu, co książka nie wiedzieć czemu lekko potępia - Bernadotte'ów). Bez posiadania już na wstępie jakiej-takiej znajomości historii Szwecji łatwo uwierzyć autorom na słowo i przyjąć bez zastrzeżeń ich punkt widzenia, nie zawsze słuszny i logiczny - a to niewątpliwa wada publikacji, było nie było, popularnej i albumowej, a nie specjalistycznej. Dużo uwagi poświęca się czemuś, co można by nazwać 'historycznym offtopem', o ile nie 'królewskimi plotami' - sprawom związanym może ze Szwecją, ale nie z obecną dynastią (cała rozkładówka o zamordowaniu Gustawa III w operze). Zamiast nich chętniej poczytałabym tu na przykład o królowych-żonach, którym (z wyjątkiem obecnie panującej) nie poświęca się wiele miejsca. Szkoda też, że nie rozwinięto wątku królewskich rezydencji - jest ich znacznie więcej i można było o nich więcej opowiedzieć - z korzyścią dla czytelników, bez wątpienia w większości zaciekawionych, jak też żyje się w tych zamkach (albo nie poruszać tematu).
Do zalet książki należy natomiast porządne omówienie mężczyzn tworzących rodzinę królewską - po przeczytaniu nie gubię się już w mętliku pokrewieństw oraz koligacji i każdego potrafię z czymś skojarzyć, przez co Gustaw Adolf 'narciarski książę Północy' nie wydaje mi się już powtórką ze swego ojca, takoż Gustawa Adolfa, 'króla-dziadka'.
Książka schludnie wydana, bez głupich błędów interpunkcyjnych i pikselozy w ślicznych, choć nie zawsze dużych ilustracjach (wydano ją niemal dziesięć lat temu, więc wyróżnia się na tle niektórych swoich rówieśnic naprawdę pozytywnie), mimo wszystko nauczyła mnie paru dat (ciekawe, czy poprawnych...).

Seria, do której należy ta książka, nosi tytuł 'Wielkie Dynastie. Mit i historia'. Nie mam pojęcia, jak rzecz ma się z resztą pozycji, które ją budują, ale w przypadku tej nie mogę się z tym nie zgodzić: szeroko rozumiany 'mit' galopuje przed szeroko rozumianą 'historią' i nie daje się dopędzić.

Fakty i ciekawostki historyczne, choć liczne, zebrano w sposób chaotyczny i...