Wszystko zaczęło się od parafiny kosmetycznej, która zapaliła się na kuchence. Ogień w chwilę ogarnął całe mieszkanie. Krzysztofowi Ziemcowi udało się uratować to, co najcenniejsze - rodzinę. Sam jednak został poparzony. O żmudnej rehabilitacji, o wierze w ludzi i w Boga, o nadziei, wychowaniu dzieci i o swojej pracy rozmawia z Mirą Suchodolską.

Choć w chwili wypadku pana Krzysztofa moim konikiem nie było dziennikarstwo, znałam go z telewizji i ceniłam. Za klasę, z jaką prowadził nawet najtrudniejsze rozmowy. Dlatego jego wypadek, tragedia poruszył mnie. Może dlatego tak chętnie oglądałam wywiady, których udzielał? Z tego samego powodu chciałam przeczytać także tą książkę.

Przede wszystkim, imponuje mi fakt, z jakim spokojem i zgodą opowiada o swoim życiu po wypadku. Mimo naprawdę trudnych przeżyć (nie był w stanie stać, chodzić, poruszać dłońmi, a cała skóra zmieniła się w jedną, jątrzącą ranę), potrafi dawać nadzieję innym ludziom i nie skarży się na swoje położenie. Ktoś kiedyś powiedział, że sztuką jest cierpieć. I rzeczywiście, Krzysztof Ziemiec dał piękny przykład, że można pięknie cierpieć...
Od strony technicznej nie mogę niczego tej książce zarzucić. Dobry, merytoryczny wywiad utrzymany w przyjaznej dla odbiorcy, dość lekkiej atmosferze (co wcale nie rozmija się z poważną treścią). Widać, że autorka świetnie zna pana Ziemca, co w przypadku takich rozmów zawsze działa na wielki plus. Pomijam już fakt, że po prostu lubię takie historie.

Czy jest coś, co mi się nie podobało? Czasem odniosłam wrażenie, ze pan Krzysztof za bardzo... ureligijnia swoje doświadczenia. Nie chodzi oczywiście o to, że powinien się wstydzić swojej wiary, ale czasem wydawało mi się, że takich wstawek jest zdecydowanie za wiele.

Ten wywiad-rzeka jest opowieścią przede wszystkim o nadziei i ludzkiej sile, która pomaga w najtrudniejszych chwilach dokonać niemożliwego. Rok po wypadku Krzysztof Ziemiec usłyszał od lekarza, że miał nie żyć. A jednak, żyje. I daje nadzieję kolejnym ludziom. Książkę polecam. Wszystkim, bo to naprawdę świetna lektura o życiu, które mimo wszystko - zawsze jest piękne.

Recenzja opublikowana także na blogu http://kulturka-maialis.blogspot.com/ Serdecznie zapraszam!

Wszystko zaczęło się od parafiny kosmetycznej, która zapaliła się na kuchence. Ogień w chwilę ogarnął całe mieszkanie. Krzysztofowi Ziemcowi udało się uratować to, co najcenniejsze - rodzinę. Sam jednak został poparzony. O żmudnej rehabilitacji, o wierze w ludzi i w Boga, o nadziei, wychowaniu dzieci i o swojej pracy rozmawia z Mirą Suchodolską.

Choć w chwili wypadku pana...