Ostatnio o książce Niny Reichter zrobiło się bardzo głośno. Codziennie jakaś pozytywna recenzja przewijała się na blogach i stronach poświęconych książkom. Zastanawiałam się, co też jest w tej książce, że zbiera takie pochwały. Los się do mnie uśmiechnął i książka trafiła w moje ręce. Do lektury nieznanej mi pisarki podchodziłam sceptycznie. Przekonałam się już na własnej skórze jakie to jest rozczarowanie, gdy sięgam po wychwalaną książkę a jest to... No właśnie, niezbyt ciekawa lektura. W wypadku "Ostatniej spowiedzi" było zupełnie inaczej!

Bradin Rothfeld to dziewiętnastoletni rockman. Jego brązowe oczy i kobiece rysy twarzy są powodem zachwytów niejednej dziewczyny w Europie. Pewnego dnia wracając z trasy koncertowej chłopak spóźnia się na przesiadkę i zostaje zmuszony do spędzenia nocy na opuszczonym lotnisku. Los jednak zsyła mu Ally Hanningan, Amerykankę, która podobnie jak Bradin, została zmuszona do przenocowania na lotnisku. Chłopak niepewnie podchodzi do dziewczyny, a gdy okazuje się, że Ally nie wie zupełnie kim jest chłopak o czarnych długich włosach, zaczyna niezobowiązującą rozmowę. Nie zdają sobie sprawy, że ta przygoda nie zakończy się wraz z odlotem samolotu.

Ally została uwikłana przez matkę w związek ze starszym mężczyzną i nie jest z tego powodu zadowolona. Bradin natomiast został zmuszony przez kontrakt wytwórni trzymać się od kobiet z daleka. Jak potoczy się historia tej dwójki, biorąc pod uwagę uczucie, jakie zakiełkowało podczas kilkugodzinnej rozmowy na opuszczonym lotnisku?

Nina Reichter stworzyła powieść wciągającą od pierwszych stron. Odkrywa karty spokojnie, bez zbędnego chaosu. Wszystko ze sobą idealnie współgra tworząc lekkie napięcie. Wyraźnie zarysowane postacie są wielkim atutem tej powieści. Poza tymi wysuwającymi się na pierwszy plan, dobrze wykreowani są bohaterowie drugoplanowi. Nie ma dwóch takich samych postaci. Nie ma dwóch takich samych charakterów. Każdy jest inny, oryginalny, ciekawy. Jeden jest arogancki, drugi tajemniczy, trzeci dowcipny, a czwarty poważny... Można tu zaobserwować plejadę wspaniałych postaci, które nie nużą i nie irytują czytelnika. Wątek miłosny poprowadzony przez całą powieść z dokładnością, precyzją. Wątki poboczne, które tworzą idealną całość również są dobrze dopracowane. Życie zespołu, tajniki dźwiękowców, proces tworzenia utworów. To wszystko dodało smaczku całej powieści i zrobiło z niej realną historię.

Wielkim zaskoczeniem okazało się zakończenie, które sprawia, że nie mogę doczekać się drugiego tomu. Autorka stworzyła zaskakującą fabułę, dobrze poprowadziła wątki, które podczas powieści spokojnie się przewijały. W "Ostatniej spowiedzi" można zauważyć godziny pracy i dokładność, z jaką tworzyła tę książkę Nina Reichter. Podkład muzyczny, którego informacja znajduje się często w ważnych momentach powieści, jest dobrze dobrany co sprawia, że można jeszcze bardziej wczuć się w sytuację, poczuć mrowienie na skórze, wyczuć charakterystyczne napięcie. Gdy słucham tych utworów podczas pisania tej opinii, przypominam sobie momenty, które towarzyszyły mi w książce podczas słuchania tych piosenek.

Po przeczytaniu "Ostatniej spowiedzi" czuję się zafascynowana twórczością Niny Reichter, mam ochotę na więcej jej prozy, a przede wszystkim, nie mogę doczekać się kontynuacji tej powieści. Tak dobrej książki o miłości, prawdziwym życiu, dawno nie czytałam. Choć wrzucono ją do szuflady z napisem "książki młodzieżowe" to uważam, że nieco starszym czytelnikom również przypadnie do gustu. Dojrzałość bohaterów często po prostu zwalała mnie z nóg. Świetna powieść!

Choć czytałam wiele zachwytów dotyczących okładki, dla mnie jest ona dość przeciętna. Zbyt dużo kolorów, elementów, które mieszają się, wprowadzają chaos. Ale chcąc czy nie chcąc, dokładnie odzwierciedla treść książki. Choć nie przypadła mi do gustu, muszę stwierdzić, że skromniejsza tutaj by nie pasowała.

Czy polecę "Ostatnią spowiedź" Niny Reichter? Oczywiście! Jestem pewna, że gdy już sięgniecie po tę jakże ciekawą powieść, na pewno się nie zawiedziecie. A zakończenie pozostawi Was w pewnym otępieniu.

Ostatnio o książce Niny Reichter zrobiło się bardzo głośno. Codziennie jakaś pozytywna recenzja przewijała się na blogach i stronach poświęconych książkom. Zastanawiałam się, co też jest w tej książce, że zbiera takie pochwały. Los się do mnie uśmiechnął i książka trafiła w moje ręce. Do lektury nieznanej mi pisarki podchodziłam sceptycznie. Przekonałam się już na własnej...