Po przeczytaniu debiutanckiej książki Renaty Kosin „Mimo wszystko Wiktoria” bardzo chciałam przeczytać kolejną – „Bluszcz prowincjonalny”. I tak jak pierwsza książka tak i ta mnie oczarowała.
Historia dzieje się w małej wiosce na Podlasiu – w Bujanach. Do rodziców przyjeżdża Anna wraz z dwójką dzieci. Wszyscy myślą, że na wakacje, ona wie, że na dłużej. Anna ucieka z Warszawy po tym jak opuścił ją mąż. Nie potraf się odnaleźć w mieszkaniu gdzie pusta jest druga połowa łóżka, szafa. Popada w depresję, ciągle płacze. Wydaje się, że wyjazd i odcięcie się od przeszłości jest najlepszym rozwiązaniem. Ania w Bujanach nawiązuje kontakty z dawno niewidzianymi przyjaciółkami. Na nowo angażuje się w przyjaźń, czynnie pomaga. A to Bożenie, która jest w depresji poporodowej, a to Agnieszce w schronisku, a to sąsiadom i ich małemu wnuczkowi. Ma też dużo czasu dla siebie. Na nowo odkrywa w sobie pasję do malarstwa, którym próbuje zarazić córkę. Wraca też miłość z przed lat – Wojtek – z którym Anna na nowo znajduje wspólny język.
W „Bluszczu prowincjonalnym” autorka podejmuje wiele ważnych problemów, które można spotkać na każdym kroku. Między inny wątek Arturka, którego rodzice zostawili pod opieką dziadków a sami musieli wyjechać za granicę w poszukiwaniu lepszego życia. A dziecko niemiłosiernie tęskni i co rusz próbuje zwrócić na siebie uwagę innych. Także Agnieszki – pani weterynarz, która prowadzi przytulisko dla bezdomnych zwierząt. Ciągle podrzucają jej nowe zwierzęta a pieniędzy na prowadzenie działalności brakuje. Raka piersi i Mariusza, który po śmierci żony no stop pije, do tego stopnia, że w końcu chcą mu zabrać dzieci. Aż wreszcie Bożeny, która strasznie pragnęła dziecka, a gdy wreszcie pojawiło się na świecie kobieta straciła całą radość życia.
Renata Kosin bardzo sprytnie opowiedziała historię Bujan i jej mieszkańców. Pozwoliła odkryć tajemnice, których się nie spodziewałam, trzymając w niepewności niemal do ostatniej kartki. Wspomina smaki dzieciństwa, krajobrazy, a także czas, kiedy mieszkały z siostrą w jednym pokoju. Magda była dla niej ideałem. Były przyjaciółkami na śmierć i życie. Anna była dla niej najważniejszą osobą na świecie. A jednak okazało się, że siostra ma przed nią tajemnice. Teraz, gdy siostra ma już rodzinę Anna czuje się przez Madę trochę odrzucona, zepchnięta na boczny tor.
„Bluszcz prowincjonalny” to książka, którą należy przeczytać. Już sama okładka sprawia, że nie sposób oderwać od niej oczu. Przenosi nas w krainę ciepłej rodzinnej atmosfer, pełnej miłości, przyjaźni. Wyzwala w czytelniku wiele pozytywnych uczuć i sprawia, ze nieraz łza się w oku zakręci. To cudowna książka o życiu takim prawdziwym, prostym, bez owijania w bawełnę. O ludziach, którzy pomagają innym, dają nie oczekując nic w zamian. O tym jak mimo wszystko najważniejsza jest rodzina i powrót do korzeni. Po prostu to jest książka z niepowtarzalnym klimatem.
Moje drogie czytelniczki bezapelacyjnie musicie przeczytać „Bluszcz prowincjonalny” jeśli tego jeszcze nie zrobiłyście. Polecam z całego serca. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej książki Renaty Kosin.

Po przeczytaniu debiutanckiej książki Renaty Kosin „Mimo wszystko Wiktoria” bardzo chciałam przeczytać kolejną – „Bluszcz prowincjonalny”. I tak jak pierwsza książka tak i ta mnie oczarowała.
Historia dzieje się w małej wiosce na Podlasiu – w Bujanach. Do rodziców przyjeżdża Anna wraz z dwójką dzieci. Wszyscy myślą, że na wakacje, ona wie, że na dłużej. Anna ucieka z...