Lepiej nigdy nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie - zaczniecie tęsknić. " - ostatnie słowa Holdena, mam wrażenie, że najmadrzejsze jakie od niego 'usłyszałam'. Króciutka książka, a meczylam ją tyle czasu. Język jakim pisał autor opowieści - koszmarny. Częste powtórzenia tego samego, co zostało powiedziane dwa zdania wcześniej - naprawdę irytujące. Męczące było wysluchiwanie ciągłych narzekań bohatera. Jak trafnie zarzuciła mu to jego siostra - Holden NICZEGO nie lubi. Chłopak jest strasznie irytujący ale muszę powiedzieć, że nie odczuwa się do niego jakiejś a wersji. Mi było go po prostu szkoda. Ciekawe było porównanie rzeczywistości, w której powstała książka, z rzeczywistością dzisiejszą. Bo jeżeli ktoś mówi "cholerny" od czasu do czasu, to dzisiaj nie robi to już najmniejszego wrażenia. Ogólnie książkę polecam zbuntowanym nastolatkom, tak samo jeszcze niedojrzalym jak główny bohater. Ludziom mającym tendencje do przejmowania się blahymi wadami świata i ludzi, na które i tak nie mamy wpływu.

Lepiej nigdy nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie - zaczniecie tęsknić. " - ostatnie słowa Holdena, mam wrażenie, że najmadrzejsze jakie od niego 'usłyszałam'. Króciutka książka, a meczylam ją tyle czasu. Język jakim pisał autor opowieści - koszmarny. Częste powtórzenia tego samego, co zostało powiedziane dwa zdania wcześniej - naprawdę irytujące. Męczące było...