Umówmy się, za pięściarstwem nie przepadam. Jedyny wyjątek czyniłem dla amatorskich pojedynków rozgrywanych na olimpiadach. Wydaje mi się, że pośrednio była to zasługa Papy Stamma, spod którego ręki wyszło wielu olimpijskich mistrzów. Nie bez kozery mówiło się kiedyś: jak trwoga, to do bokserów” – było niemal pewne, że przywiozą worek medali.
W moje ręce wpadła edycja późniejsza „Pamiętników”, zawierająca dzieje polskiego boksu także po olimpiadzie w Rzymie, praktycznie do lipca 1971 r. (Mistrzostwa Europy w Madrycie). Jest napisana odmiennym stylem, drobniejszą czcionką, jakby z mniejszą pasją. Ale jako całość książka prezentuje się bardzo dobrze. Z pewnością cieszy przypomnienie sylwetek polskich bokserów, trudnych przedwojennych początków na europejskich ringach, opowieści o trudnych przygotowaniach i podróżach na poszczególne zawody.
Najwięcej przyjemności przyniosą opowieści o polskich triumfach, zwłaszcza słynne Mistrzostwa Europy z 1953 roku: pięć złotych i dwa srebrne medale dla Polski. Widać, że Pan Feliks miał swoich ulubieńców i nie kryje tego na kartach książki: Antoni Kolczyński, Leszek Drogosz, Henryk Kukier, Tadeusz Walasek. Natomiast dziwi zbyt krytyczne podejście do takich asów jak Zbigniew Pietrzykowski czy Jerzy Kulej. Ale cóż, jako Trener miał prawo być subiektywny. Bardzo żywa, zajmująca, ciekawa publikacja. 7,5/10

Umówmy się, za pięściarstwem nie przepadam. Jedyny wyjątek czyniłem dla amatorskich pojedynków rozgrywanych na olimpiadach. Wydaje mi się, że pośrednio była to zasługa Papy Stamma, spod którego ręki wyszło wielu olimpijskich mistrzów. Nie bez kozery mówiło się kiedyś: jak trwoga, to do bokserów” – było niemal pewne, że przywiozą worek medali.
W moje ręce wpadła edycja...

Nie mając pojęcia o boksie i jego historii strasznie cierpiałem do połowy książki. Później "odpaliła" i porwała mnie, czytelnika. Brakuje mi tylko kontekstów dziejowych, mało jest opowiadania o szarych dniach, o życiu codziennym.

Nie mając pojęcia o boksie i jego historii strasznie cierpiałem do połowy książki. Później "odpaliła" i porwała mnie, czytelnika. Brakuje mi tylko kontekstów dziejowych, mało jest opowiadania o szarych dniach, o życiu codziennym.

Książka powstała niedługo po triumfie polskich bokserów w 1953 roku na mistrzostwach kontynentu. a złote żniwa w postaci victorii olimpijskich były przed nimi. Papa Stamm opisuje swoje sportowe życie i filozofię trenera, który okazał się najwybitniejszym w historii.

Książka powstała niedługo po triumfie polskich bokserów w 1953 roku na mistrzostwach kontynentu. a złote żniwa w postaci victorii olimpijskich były przed nimi. Papa Stamm opisuje swoje sportowe życie i filozofię trenera, który okazał się najwybitniejszym w historii.

Prawdziwa encyklopedia polskiego boksu z czasów, gdy był on niemal naszym sportem narodowym. A wszystko widziane z bliska, oczami legendarnego trenera. Sporo ciekawych anegdot, choć oczywiście przeważają historie jak najbardziej prawdziwe. Każdy miłośnik szermierki na pięści powinien to przeczytać.

Prawdziwa encyklopedia polskiego boksu z czasów, gdy był on niemal naszym sportem narodowym. A wszystko widziane z bliska, oczami legendarnego trenera. Sporo ciekawych anegdot, choć oczywiście przeważają historie jak najbardziej prawdziwe. Każdy miłośnik szermierki na pięści powinien to przeczytać.

Książka od mojego taty. Dla wszystkich miłośników boksu o najlepszych latach polskiego pięściarstwa.

Książka od mojego taty. Dla wszystkich miłośników boksu o najlepszych latach polskiego pięściarstwa.

Wspomnienia legendy polskiego pięściarstwa spisane przez równie legendarnego dziennikarza. Dziś nie ma już takich trenerów, bokserów zresztą też nie. Warto powspominać, jak to drzewiej było.

Wspomnienia legendy polskiego pięściarstwa spisane przez równie legendarnego dziennikarza. Dziś nie ma już takich trenerów, bokserów zresztą też nie. Warto powspominać, jak to drzewiej było.