Bardzo dobra, wciągająca książka.

Bardzo dobra, wciągająca książka.

'Ksiega o niewidzialnym'....magiczna, niepowtarzalna. Kazda przypowiesc przypadla mi do gustu, jednak niewatpliwie najwieksza slabosc mam do "Dziecka Noego".
W ksiazce urzekla mnie wielobarwnosc przypowiesci, ich roznorodnosc. Czytajac kolejne opowiadania, majac na uwadze fakt, ze to moje pierwsze spotkanie z autorem, nie wiedzialam czego moge sie spodziewac. Jestem zadowolona, iz mialam przyjemnosc zapoznania sie z lektura. Kazda przypowiesc odbila we mnie swoje pietno, z kazdej wyciagnelam jakas madrosc i wniosek. Oj, magicznie maluje Pan swiat ,Panie E.E Schmitt.
Laduje w ulubionych:)

'Ksiega o niewidzialnym'....magiczna, niepowtarzalna. Kazda przypowiesc przypadla mi do gustu, jednak niewatpliwie najwieksza slabosc mam do "Dziecka Noego".
W ksiazce urzekla mnie wielobarwnosc przypowiesci, ich roznorodnosc. Czytajac kolejne opowiadania, majac na uwadze fakt, ze to moje pierwsze spotkanie z autorem, nie wiedzialam czego moge sie spodziewac. Jestem...

Blog o książkach | BookaLove


To zbiór najsłynniejszych dzieł pisarza: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i Pani Róża, Dziecko Noego oraz Zapasy z życiem.

Przeczytałam je pierwszy raz...i przepadłam 🥰 Schmitt językiem prostym, a jednocześnie symbolicznym pisze o życiu, wartościach uniwersalnych i ważnych sprawach. O rzeczach niewidzialnych, ale jakże istotnych dla każdego człowieka.
Każda z opowieści porusza i skłania do refleksji. Mnie najbardziej urzekły Oskar i Pani Róża oraz Dziecko Noego - mocno wzruszające, wartościowe (ale też i smutne) treści.

Książka nie bez powodu nosi tytuł “Księga o niewidzialnym”, a swoim przesłaniem przypomina mi nieco Małego Księcia 😊

Wspaniała lektura, w przepięknym wydaniu, dla każdego. Polecam szczególnie na prezent dla bliskiej osoby.

Blog o książkach | BookaLove


To zbiór najsłynniejszych dzieł pisarza: Milarepa, Pan Ibrahim i kwiaty Koranu, Oskar i Pani Róża, Dziecko Noego oraz Zapasy z życiem.

Przeczytałam je pierwszy raz...i przepadłam 🥰 Schmitt językiem prostym, a jednocześnie symbolicznym pisze o życiu, wartościach uniwersalnych i ważnych sprawach. O rzeczach niewidzialnych, ale jakże istotnych...

„Opowieść o niewidzialnym” to z zbiór pięciu opowiadań. Autor z charakterystyczną dla siebie wrażliwością,z empatią, czułością i miłością opowiada o trudnych historiach dzieci, których nigdy nie powinny doświadczyć. Mierzą się one z nieuleczalną chorobą, z czasem okrucieństw wojny, z rozstaniami rodziców, z brakiem miłości i opieki. Na szczęście spotykają też dobrych ludzi na swojej drodze, którzy niosą miłość, współczucie, wsparcie i wiarę w lepsze jutro.
Bardzo doceniam odniesienia do wielu wyznań: Buddyzmu, Chrześcijaństwa, Judaizmu, Islamu, religii Dalekiego Wschodu. Bez oceniania . W każdej znajdował dobro i człowieka, „ Religia żydowska kładzie nacisk na szacunek, chrześcijańska na miłość”.
Polecam do przeczytania każdemu, kto czuje, że jest tak wiele zła na świecie. Autor pokazuje, że jest zło, ale są też dobrzy ludzie i jest nadzieja. Opowieści ponadczasowe.

„Opowieść o niewidzialnym” to z zbiór pięciu opowiadań. Autor z charakterystyczną dla siebie wrażliwością,z empatią, czułością i miłością opowiada o trudnych historiach dzieci, których nigdy nie powinny doświadczyć. Mierzą się one z nieuleczalną chorobą, z czasem okrucieństw wojny, z rozstaniami rodziców, z brakiem miłości i opieki. Na szczęście spotykają też dobrych ludzi...

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, więc przeczytałam. Nie zachwyciła mnie. Momentami opowiadania były wręcz wulgarne. Nie mój klimat.

Książkę dostałam w prezencie urodzinowym, więc przeczytałam. Nie zachwyciła mnie. Momentami opowiadania były wręcz wulgarne. Nie mój klimat.

Piękne historie, zwłaszcza „Dziecko Noego” oraz „Oskar i Pani Róża”, polecam!

Piękne historie, zwłaszcza „Dziecko Noego” oraz „Oskar i Pani Róża”, polecam!

Zbiór cudownych opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta, bardzo emocjonalnych, chwytających za serce. Tym bardziej, że w większości z nich bohaterem są dzieci - chore, samotne, żyjące w trudnych okresach historycznych. Najbardziej podobały mi się „Oskar i Pani Róża” oraz „Dziecko Noego”, ale wszystkie są warte przeczytania, pokazują siłę dobra czynioną drugiemu człowiekowi. I to dobro jest chyba tym „Niewidzialnym” z tytułu książki. To miłość do bliźniego, wyciągnięta pomocna dłoń, poświecenie dla drugiego człowieka. To ta niewidzialna energia w którą wierzę, to dobro okazane drugiemu człowiekowi, które wraca do nas ze zdwojoną mocą

Zbiór cudownych opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta, bardzo emocjonalnych, chwytających za serce. Tym bardziej, że w większości z nich bohaterem są dzieci - chore, samotne, żyjące w trudnych okresach historycznych. Najbardziej podobały mi się „Oskar i Pani Róża” oraz „Dziecko Noego”, ale wszystkie są warte przeczytania, pokazują siłę dobra czynioną drugiemu człowiekowi. I to...

„Księga o Niewidzialnym” to zbiór przypowieści o rzeczach najważniejszych. Publikacja zawiera historie o miłości, nadziei, sensie życia i najważniejszych wartościach. Wydaje mi się, że to idealna lektura na grudniowy czas...
Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ksiega-o-niewidzialnym-e-e-schmitt/.

„Księga o Niewidzialnym” to zbiór przypowieści o rzeczach najważniejszych. Publikacja zawiera historie o miłości, nadziei, sensie życia i najważniejszych wartościach. Wydaje mi się, że to idealna lektura na grudniowy czas...
Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ksiega-o-niewidzialnym-e-e-schmitt/.

Bardzo rzadko zdarza mi się wracać do utworów raz przeczytanych, a ten powrót był dla mnie szczególny.
Mistrz formy krótkiej, znów przybliżał duchowość pięciu wyznań, poczynając od Buddyzmu, poprzez Islam, Chrześcijaństwo, Judaizm a na duchowości dalekiego wschodu skończywszy.

Znakomicie napisaną, ponadczasową, uniwersalną, baśniową przypowieść o Milarepie, dane było mi czytać po raz pierwszy. Wzbudziła we mnie ogromny zachwyt, swą mądrością, zgrabną literacką interpretacją, wartościami jakie opisywała. A proste słowa jakimi ją opowiedziano, ukrywały sens głębszy, duchowy.

Do pozostałych czterech utworów wracałem i tu znów, zniesmaczał mnie "Pan Ibrahim i Kwiaty Koranu" gdyż zachowania protagonistów były bardzo niemoralne. A sama historia słabo przybliżała Islam.

"Oskar i Pani Róża" to klasa sama w sobie, do głębi wzrusza i zostawia nas odmienionymi.

"Dziecko Noego" opisuje ludzką miłość i solidarność w czasach wielkiej wojennej nienawiści. Znakomicie napisana opowieść wciąga i wzrusza.

"Zapasy z życiem" próbują przybliżyć duchowość dalekiego wschodu, jest to zadanie trudne, aczkolwiek mam wrażenie że autorowi się to udało.

To piękne zbiorowe wydanie oceniam wysoko bo 9/10 i szczerze polecam.

Bardzo rzadko zdarza mi się wracać do utworów raz przeczytanych, a ten powrót był dla mnie szczególny.
Mistrz formy krótkiej, znów przybliżał duchowość pięciu wyznań, poczynając od Buddyzmu, poprzez Islam, Chrześcijaństwo, Judaizm a na duchowości dalekiego wschodu skończywszy.

Znakomicie napisaną, ponadczasową, uniwersalną, baśniową przypowieść o Milarepie, dane było mi...

Matko, jakie to było cudowne!
Jak to w zbiorze opowiadań nie każde podobało mi się w tym samym stopniu; najbardziej podobały mi się "Oskar i pani Róża" oraz "Dziecko Noego".
Tym co mnie w nich wszystkich urzekło było poruszenie, w prosty sposób, wręcz dziecinny, tematów trudnych (holokaust, fobia społeczna, śmierć dziecka) i pokazanie na ich przykładzie, że szczęście, na co dzień niewidzialne i nieuchwytne jest bliżej niż nam się wydaje, że każdą życiową sytuację można przetrwać mając nadzieję i wiarę, a także poszukując i otaczając się osobami, które wydobywają z nas to co w nas najlepsze. Pokazuje rolę religii (niezależnie jakiej, gdyż w gruncie rzeczy są takie same, a podziały między nimi stworzyli ich wyznawcy) i duchowości w życiu każdego człowieka, które pozwalają przetrwać nawet najcięższe przeciwności życiowe, a także odnaleźć siebie i swoją rolę we wszechświecie, w chwili gdy gdzieś pobłądziliśmy.
Polecam wszystkim, którzy szukają przyjemnej lektury na wieczór, gdyż są to opowiadania krótkie, bardzo uniwersalne - każdy odnajdzie w nich coś dla siebie, co innego zwróci jego uwagę, do tego napisane są prostym językiem, przez co chłonie się je bardzo szybko.

Matko, jakie to było cudowne!
Jak to w zbiorze opowiadań nie każde podobało mi się w tym samym stopniu; najbardziej podobały mi się "Oskar i pani Róża" oraz "Dziecko Noego".
Tym co mnie w nich wszystkich urzekło było poruszenie, w prosty sposób, wręcz dziecinny, tematów trudnych (holokaust, fobia społeczna, śmierć dziecka) i pokazanie na ich przykładzie, że szczęście, na co...