Zanim powstała książka przez trzynaście tygodni Sylwia Chutnik publikowała na swoim blogu „Bądź taka / nie bądź taka" powieść w odcinkach „Cwaniary". Być może już wtedy warszawska pisarka myślała o wydaniu internetowych postów w formie książkowej. Na pewno do takiej decyzji przyczyniły się głosy czytelników, którzy na żywo komentowali poczynania bohaterek. Jedną z aktywnych komentatorek była Marta Zabłocka- rysowniczka i fotografka. Pomysł wydania książki zaczął kiełkować, aż przerodził się w realny projekt. I tak oto dostajemy do rąk powieść ilustrowaną o czterech chuliganicach, które na własną rękę wymierzają sprawiedliwość.

Halina Żyleta, Celina Cios, Stefa Karwowska i Bronka- warszawiary, każda z nich jest po trzydziestce. To kobiety nietypowe - zamiast latać po centrach handlowych w poszukiwaniu nowych butów i torebek, zamiast łazić po kosmetyczkach, by zatuszować zbliżające się oznaki starości, one wolą iść w miasto, by utrzeć nosa „karkom", pijakom z nocnych autobusów, blokowym dziadygom i mężom, którzy okazują swym żonom męskość poprzez pięści. Tego próbował Karwowski, mąż Stefy i nieborak doigrał się. Zemsta była słodka i okrutna.
Ofiarą cwaniar staje się również bezduszny deweloper, który morderczymi metodami eksmituje ludzi i wykupuje warszawskie kamienice.

Sylwia Chutnik w „Cwaniarach" nawiązuje do tradycji powieści łotrzykowskiej. Autorka w wielu wywiadach podkreśla, że została wychowana na piosenkach o Czarnej Mańce i Antku Cwaniaku, a nad jej najnowszą powieścią patronat duchowy sprawują Grzesiuk i Tyrmand. Jednak męski świat wraz z jego całym etosem zostaje tutaj ubrany w spódnicę. Chutnik chciała stworzyć silne postaci kobiece, których według pisarki brakuje w literaturze polskiej. Każda z nich ma swoje ideały i każda z nich została doświadczona przez życie. Halinie po zamordowanym chłopaku pozostało dziecko, które właśnie dojrzewa w jej łonie, co wcale nie przeszkadza jej w bójkach i chlaniu. Celina również straciła chłopaka. Obu dziewczynom społeczeństwo jednak odmawia prawa do żałoby, bo przecież nie można być wdową będąc jedynie narzeczoną. Bronka obcuje ze śmiercią bardzo blisko- nosi w sobie raka, a ponieważ jest kobietą, która zawsze bierze sprawy w swoje ręce, tym razem również nie popuszcza. No i Stefa z dwójką dzieciaków i mężem tyranem. Czemu, zapyta ktoś, te dziewczyny się tak awanturują? „Bo chcą się zemścić. A na czym? Na życiu i na śmierci. A co chcą znaleźć? Może równoległe światy". Bójki sprawiały, że zbliżały się do śmierci, a wtedy bardziej doceniały życie. Bo „Cwaniary" to powieść o walce z tym, co nieuniknione, to historia, w której chęć zemsty staje na szczycie wartości moralnych.

Ponurą wizję dopełnia dodatkowo obraz Warszawy, która staje się drugoplanowym bohaterem powieści. „Dziurawa Warszawa, nic tu nie działało (...) Zęby stolicy zrobione z bloków Grochowa (...) Nic tu nie było na zawsze, tymczasowość metropolii wylewała się z każdej bazarowej budy i niebieskiego toi toia". To miasto tłamsi i wciąga jak bagno. Chutnik z wprawą (nic dziwnego, wszakże jest miejską przewodniczką) opisuje warszawskie dzielnice-Mokotów, Bródno, Targówek. Poznajemy nocne życie stolicy, a podróż po tym mieście zaczynamy od bródnowskiego cmentarza. Przy okazji pisarka prezentuje etykietę, jaka obowiązuje wśród nekrofilskich bywalców.

Ach i oczywiście język. Podobnie jak w „Kieszonkowym atlasie kobiet" Chutnik indywidualizuje swoje postaci przez język. Autorka „Dzidzi" po raz kolejny wykazuje się niesamowitą sprawnością i słuchem językowym. Trafne powiedzonka, dialogi najeżone kolokwializmami i slangiem dresiarskim, oryginalne metafory i porównania- to wszystko dodaje powieści mięsistości.

Ale cóż nowego Chutnik wniosła swą powieścią? Pisarka pokusiła się o pewien eksperyment, próbowała świat męski ubrać w spódnicę, albo świat kobiecy ubrać w spodnie. Wynik finalny nie jest jednak optymistyczny. Walka kobiet z góry skazana jest na klęskę, wybrały sobie bowiem zbyt poważnego przeciwnika. I choć pozornie odnoszą sukces, to tak naprawdę nigdy nie osiągną wewnętrznego spokoju.

Zanim powstała książka przez trzynaście tygodni Sylwia Chutnik publikowała na swoim blogu „Bądź taka / nie bądź taka" powieść w odcinkach „Cwaniary". Być może już wtedy warszawska pisarka myślała o wydaniu internetowych postów w formie książkowej. Na pewno do takiej decyzji przyczyniły się głosy czytelników, którzy na żywo komentowali poczynania bohaterek. Jedną z...