"Czy on nie jest wszystkim, czego zawsze pragnęłyśmy? Kimś, kto zawsze patrzy ci w oczy? Kimś, kto będzie stał i czekał przed kiblem, aż wyjdziesz? (...) Masz pojęcie, jakie to niesamowite? Znaleźć takiego faceta?"

Brytyjki lubią się bawić. Wbrew stereotypom, jakoby Anglicy byli zimni i nieprzystępni, Brytyjczycy łakną ciepła, nawet jeśli tylko na jeden raz i tylko z nieznajomym. Ale młodość ma swoje prawa, a kiedy nie ma nad głową rodziców patrzących wilkiem na poczynania córeczki, to hulaj dusza. Taka była Cathy Bailey: zwariowana, pewna siebie, uwielbiająca dobrą, niezobowiązującą zabawę dziewczyna. Wiedziała doskonale jak piorunujące wrażenie robi na mężczyznach i skwapliwie z tego korzystała. Do czasu.

To nie karma. To nie boski plan, by ukarać lekkie prowadzenie kobiety. Tu nie ma wytłumaczenia, nie ma usprawiedliwienia. Żaden człowiek nie ma prawa podnieść ręki na drugiego człowieka. Ot, takie to proste.

Czy mężczyzna może bić kobietę? Jeśli to zrobi, to tylko raz. Wtedy kobieta powinna odwrócić się na pięcie i odejść, nie oglądając się wstecz, a mężczyzna powinien się nienawidzić, wstydzić się i najlepiej zniknąć. Dla przemocy nie ma tolerancji i nie ma wybaczenia. Tak też myślała Cathy, dopóki sama nie doświadczyła miłości najbardziej toksycznej ze wszystkich.

Na początku była sielanka. Zauroczenie. Motyle w brzuchu, niekończące się pożądanie, tęsknota. Bo On był wspaniały - tak wspaniały, że wszystkie koleżanki zazdrościły, a Cathy czuła się Jedyną Kobietą na Świecie. Nie dość, że niemożliwie przystojny, charyzmatyczny i świetny w łóżku, to jeszcze dobrze ją traktował - gotował, sprzątał, dbał o jej bezpieczeństwo.
"- Mogłem cię nigdy nie spotkać - powiedział.
- Ale spotkałeś. Za nas - podniosłam kieliszek, wznosząc toast za przyszłość, za wszystko, co przed nami"
Kiedy przekroczona zostaje granica między uczuciem a obsesją?
Nagle stosunek Cathy do Lee staje się ambiwalentny, kobieta na równi z uczuciem i pożądaniem stawia strach i złość. Sprawdzanie telefonów. Śledzenie. Pełna kontrola. Wokół Cathy powoli tworzyła się ciasna klatka, a On stał się Panem i Władcą, wybawicielem i katem, wilkiem w owczej skórze. Cathy, odcięta od przyjaciółek, które stanęły po Jego stronie, stukając się w głowę i nie dowierzając, że można odrzucać taki towar, zamknęła się w swoim własnym, maleńkim świecie, niemo błagając o ratunek.

Dwie historie tej samej kobiety, jedna przed, druga po, naprzemiennie. Historia przed to opowieść o rodzącej się miłości, która przeistacza się w obsesję. Druga zaś to opis sprawdzania drzwi, okien, zasłon; to opowieść osoby, która przez traumatyczne przeżycia boi się własnego cienia. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne - taka diagnoza, a czym jest dla osoby dotkniętej tą chorobą? To codzienna walka o przeżycie. Nawet, jeśli winowajca siedzi w pudle, ty czujesz permanentny strach, wciąż się go lękasz. Tylko wykonywanie tych samych czynności pozwala na chwilowy, złudny spokój. Ale tak naprawdę nigdy się nie uwalniasz od strachu.

"Przed dawną naiwną i beztroską Cathy właśnie zatrzaśnięto drzwi. Zostałam ja - stale wystraszona, oglądająca się przez ramię, czy ktoś mnie nie śledzi, przekonana, że jeśli los chowa dla mnie w zanadrzu jakąś niespodziankę, na pewno nie będzie to nic dobrego"
"W najciemniejszym kącie" to mocna, wstrząsająca i przejmująca lektura. Narastająca groza, ciągłe napięcie i współczucie mieszają się ze sobą, tworząc wyjątkowy koktajl. Dwie opowieści, przenikające się, nie pozwalają na złapanie oddechu - i w przeszłości, i w teraźniejszości dzielimy z Cathy jej lęk. Obserwujemy metamorfozę, przemianę pięknej i pewnej siebie dziewczyny w strachliwy, chory psychicznie, defetystyczny wrak człowieka. To również bardzo potrzebne studium choroby, jaką jest ZOK, i każda opowieść, która uświadamia i pozwala na bliższe poznanie tej choroby, na jej zrozumienie, powinna być lekturą obowiązkową.
"Przejęłam kontrolę nad każdą minutą mojego dnia, zaczęłam odmierzać co do sekundy każdą czynność, liczyć kroki i planować pory picia herbaty; dzięki temu nadałam życiu sens, miałam powód, żeby codziennie stawiać krok za krokiem, nieważne jak popieprzone, ponure i samotne było to życie"
Jestem zaskoczona jak bardzo mnie ta powieść wciągnęła. Przeczytałam ją w dwa wieczory, przy czym drugiego wieczoru nie mogłam odłożyć książki na bok, i czytałam dalej, mimo trzeciej nad ranem i oczu na zapałkach. Musiałam wiedzieć, co będzie dalej. Tę mroczną i przerażającą historię rozświetla jednak maleńki promyk nadziei.
Serdecznie polecam.

"Czy on nie jest wszystkim, czego zawsze pragnęłyśmy? Kimś, kto zawsze patrzy ci w oczy? Kimś, kto będzie stał i czekał przed kiblem, aż wyjdziesz? (...) Masz pojęcie, jakie to niesamowite? Znaleźć takiego faceta?"

Brytyjki lubią się bawić. Wbrew stereotypom, jakoby Anglicy byli zimni i nieprzystępni, Brytyjczycy łakną ciepła, nawet jeśli tylko na jeden raz i tylko z...