Siedemnastoletnia Ewa Koretsky boryka się z typowymi dla nastolatki problemami niezrozumienia i odrzucenia ze strony nie tylko rówieśników, ale również własnej matki. Ta wyjątkowo bystra dziewczyna dwukrotnie doprowadza do wydalenia z kolejnych szkół, co trochę kłóci się z jej ponad przeciętną inteligencją, ale Ewa aspiruje wyżej. Odszukuje w Internecie ogłoszenie o naborze do elitarnej angielskiej szkoły z internatem dla wyjątkowo zdolnych uczniów i nie tylko się do niej dostaje, ale również zyskuje pełne stypendium. W nowym miejscu nastolatka w końcu potrafi się odnaleźć, czuje się dobrze w towarzystwie ludzi podobnych do niej, ale jej wrodzona ciekawość i pragnienie wiedzy doprowadzają do wypadku, w wyniku którego Ewa zostaje zarażona tajemniczym wirusem.

Sethos Leontis to nieustraszony rzymski gladiator, żyjący w Londinium w II w. n.e. Jego serce należy do pięknej Liwii, ale ta – choć odwzajemnia uczucie – jest zaręczona z jednym z najważniejszych urzędników w całym imperium. Uczucie między tym dwojgiem jest na tyle silne, że para potajemnie się spotyka, narażając przy tym własne życie.

Losy bohaterów krzyżują się w momencie, gdy gladiator trafia do XXI w., a w Ewie rozpoznaje ukochaną Liwię. Nastolatka nie pamięta jednak ich wspólnej przeszłości, choć młody mężczyzna robi na niej ogromne wrażenie. Oboje szukają odpowiedzi na wyjątkowo trudne pytania, a kluczem do rozwiązania zagadki wydaje się być tajemniczy wirus.

Ewa to jedna z najbardziej irytujących bohaterek literackich z jakimi się spotkałam. Dee Shulman trochę przesadziła z jej kreacją, zbyt mocno ją wyidealizowała. Nieprzeciętnie inteligentna, piękna i utalentowana. Pełne stypendium w najlepszej szkole w Anglii otrzymuje bez mrugnięcia okiem, cała męska część St Magdalene's szaleje na jej punkcie, a Ewa wydaje się tego nie zauważać, a już na pewno nie jest z tego powodu szczęśliwa. A do tego główna rola w przedstawieniu i wokal w zespole. Come on, trochę tego za dużo jak na jedną osobę! Seth to właściwie jej męski odpowiednik - idealny w każdym calu, łamie kobiece serca w każdym miejscu (i czasie), w którym się pojawi, ale serce oddaje tylko dwóm: Liwii i Ewie. I w dodatku jest to miłość od pierwszego wejrzenia.

W „Gorączce” można się przyczepić do wielu rzeczy. To, co mi przeszkadzało najbardziej to przede wszystkim brak ukazania Londinium z II w., bo to, co dostajemy z tego okresu to właściwie tylko miłość Setha do Liwii, która przyćmiewa całą resztę. Poza tym akcja rozwija się bardzo wolno, większość książki jest o niczym, dopiero pod koniec wydarzenia nabierają tempa. Zabrakło również informacji o samym wirusie, który był spoiwem łączącym świat Setha i Ewy. Wydawałoby się więc, że to kluczowe zagadnienie będzie lepiej objaśnione, a niestety tak nie było. No dobrze, wymieniłam same wady, a książkę oceniłam na 6. Interesujący jest sam pomysł na fabułę – podróże w czasie, reinkarnacja, rzymski gladiator i nastolatka z XXI wieku. Ponadto książkę czyta się bardzo lekko i jest to przyjemnie spędzony czas. „Gorączka” nie należy do ambitnej literatury, widać początkującą rękę Dee Shulman w tym gatunku i do końca ukierunkowany warsztat, a mimo to historia w jakimś stopniu wciąga i zachęca do sięgnięcia po kolejne tomy.

Książka niewątpliwie posiada potencjał, szkoda tylko, że nie został on w pełni wykorzystany, a jedynie czyni „Gorączkę” niezbyt porywającym wstępem do kolejnych części trylogii, które – mam nadzieję – będą lepiej dopracowane. Koniec końców całkiem przyjemnie się czytało i chociaż powieść jest raczej przeciętna to jednak motyw podróży w czasie działa bardzo na plus i jeśli ktoś lubi takie lekkie historie to powinien być zadowolony z wyboru właśnie tej książki.

Siedemnastoletnia Ewa Koretsky boryka się z typowymi dla nastolatki problemami niezrozumienia i odrzucenia ze strony nie tylko rówieśników, ale również własnej matki. Ta wyjątkowo bystra dziewczyna dwukrotnie doprowadza do wydalenia z kolejnych szkół, co trochę kłóci się z jej ponad przeciętną inteligencją, ale Ewa aspiruje wyżej. Odszukuje w Internecie ogłoszenie o naborze...