Zawiodłem się. Ale może sam sobie jestem winien?
Po pierwsze - spodziewałem się ciekawszej opowieści, bazując na doświadczeniu słuchania redaktora Wałkuskiego w radiowej Trójce. Okazuje się jednak, że o ile wymienianie różnorodnych faktów dotyczących Ameryki w kilkuminutowej audycji, połączone z dynamicznym głosem o ciekawej barwie, może być naprawdę wciągające, to po zapełnieniu kilkuset stron papieru jedną długą opowieścią może to stracić na świeżości. Miałem momenty strasznego znużenia, które ratowałem sobie wyobrażeniem, że słucham właśnie audycji i gdy do tekstu dodawałem sobie głos, to dawałem radę przebrnąć przez nużące momenty.
Na zakończenie lektury zerknąłem na okładkę i wśród opisu dostrzegłem zwrot, że autor opisuje w sposób zabawny... Sięgnąłem wstecz pamięcią i jakoś nie przypomniałem sobie zabawnego momentu...

Po drugie, akurat w temacie Ameryki, a raczej USA, akurat niedawno zdarzyło mi się "wciągnąć" w kilka godzin inną pozycję opisującą ten kraj, a mianowicie "Wyspę na prerii" Wojciecha Cejrowskiego. I o ile postać dość kontrowersyjna, to książka czytała mi się o niebo lepiej. I była zabawna. I nie nużyła. Na pewno nie tak dużo faktów, ale jakoś wszystko ciekawsze, lepiej podane, bardziej strawne.

Zatem - wracam do słuchania redaktora Wałkuskiego, czytać już raczej nie będę.

Zawiodłem się. Ale może sam sobie jestem winien?
Po pierwsze - spodziewałem się ciekawszej opowieści, bazując na doświadczeniu słuchania redaktora Wałkuskiego w radiowej Trójce. Okazuje się jednak, że o ile wymienianie różnorodnych faktów dotyczących Ameryki w kilkuminutowej audycji, połączone z dynamicznym głosem o ciekawej barwie, może być naprawdę wciągające, to po...