„Nastolatki przeżywają mnóstwo rozterek. Dorośli traktują ich jak dzieci, choć spodziewają się po nich dojrzałych zachować. Wydają im rozkazy jak zwierzętom, a mimo to liczą na racjonalną, śmiałą, dojrzałą reakcję w pełno świadomej swoich praw osoby. Dorastanie jest trudnym okresem, czasem pełnym niepewności, przeżywanym najczęściej w osamotnieniu. Mam nadzieję, że najgorsze jest już za mną.”

"My, dzieci z dworca ZOO", "Stokrotka", "Stokrotka i demony" - to książki o problemach związanych z narkotykami, które wstrząsnęły mną i od razu trafiły na półkę ulubionych. Od zawsze interesowałam się problematyką narkomanii, ale nie tylko. Z ciekawością przewracam strony by obserwować walki ludzi ze swoim wewnętrznym 'ja'. Własnie z tego powodu sięgnęłam po "Zapytaj Alice", mając nadzieję, że będzie to kolejna lektura, z której wyciągnę wiele wartościowych morałów. I coś w tym było, jednak ta książka nie powinna nawet otrzeć się o te wcześniej wymienione.

Główna bohaterka Alice jest nastolatką, ledwo odrosła od ziemi. Jej pokój skąpany w różach wypełniają po brzegi pluszowe misie. Jednak piętnaście lat to czas, w którym zaczyna się myśleć o chłopcach, imprezach i popularności. Gdzie pierwsze zauroczenia wydają się dramatem nie do przeżycia. Właśnie taka jest Alice - za głupia by zrozumieć ważne, życiowe kwestie. Jej pamiętnik to odzwierciedla.

Alice wyjeżdża na wakacje do dziadków. Próbuje się odstresować i odpocząć od nowej szkoły, która nie przypadła jej do gustu. Tam spotyka starą znajomą, która zaprasza ją na niewinną imprezę. W końcu co może dziać się na posiadówie u piętnastolatki? "Kto znajdzie guzik" to bardzo ciekawa gra, która miała tam miejsce. Nieświadoma Alice wzięła w niej udział i... wygrała. Guzikiem był niestety kwas. Właśnie w ten sposób młoda dziewczyna rozpoczyna swoją historię z narkotykami. Ciekawska postać pragnie spróbować marihuany, amfetaminy, a nawet heroiny. Spada na sam dół, z początku trudno jej to zauważyć. Zabawa zmienia się w koszmar. Chce przestać, jednak jest już za późno. Siedzi w tym środowisku za głęboko. Ląduje na ulicy i stara się przeżyć po swojemu.

Historia jest warta uwagi. Na pewno ostrzega przed środkami odurzającymi i tym co mogą zrobić z człowiekiem. To co przeżywa Alice wstrząsa czytelnikiem, który zastanawia się jak mogło do tego dojść. Przecież dziewczyna jest tak młoda i ma całe życie przed sobą. Fabuła jest wciągająca, mimo, że mało rozwinięta. Wszystko pięknie, lecz dlaczego wystawiłam tak niską ocenę? Chodzi o język jakim posługuje się autor. Jest zwyczajnie żałosny. Co chwila zmienia zdanie, wyskakuje z głupimi tekstami. Rozumiem, że jest to pamiętnik piętnastolatki jednak wydaje mi się, że osoba w tym wieku potrafi sklecić porządne zdanie. Ogromny minus dla "Zapytaj Alice". Powodowało to, że nie mogłam jej czytać i marzyłam o jej skończeniu. Nie potrafiłam skupić się na najważniejszym - przeżycia głównej bohaterki.

"Zapytaj Alice" mogła być genialną powieścią, gdyby została rozwinięta, a słownictwo w niej użyte na wyższym, jak nie o wiele wyższym poziomie. Mówię stanowcze "nie". Była to niestety strata czasu, a szkoda, bo zapowiadała się dobrze.

„Wszystko jest takie nieodwracalne”

„Nastolatki przeżywają mnóstwo rozterek. Dorośli traktują ich jak dzieci, choć spodziewają się po nich dojrzałych zachować. Wydają im rozkazy jak zwierzętom, a mimo to liczą na racjonalną, śmiałą, dojrzałą reakcję w pełno świadomej swoich praw osoby. Dorastanie jest trudnym okresem, czasem pełnym niepewności, przeżywanym najczęściej w osamotnieniu. Mam nadzieję, że...