Świat, w którym miłość została zakazana, właśnie powraca w „Pandemonium”, drugim tomie dystopijnej trylogii dla młodzieży. Część pierwsza, „Delirium” błyskawicznie wdarła się na listy bestsellerów i podbiła wiele nastoletnich, a także nieco starszych, serc.

Lena, którą pamiętamy z poprzedniego tomu, nieśmiała, cicha i delikatna dziewczyna już nie istnieje. Dramatyczna ucieczka z miasta zakończona strzelaniną, po której już nigdy nie zobaczyła Aleksa, sprawiła, że ostatecznie pękły więzy łączące ją z „cywilizowanym” światem. Trudne miesiące w Głuszy, podczas których poznała, co to głód, zimno i strata najbliższych, jeszcze bardziej ją zahartowały i utwierdziły w przekonaniu, by walczyć po stronie Ruchu Oporu. Pod fałszywym nazwiskiem Lena udaje się do Nowego Jorku, gdzie ma za zadanie przeniknąć do organizacji AWD, starającej się o obniżenie wieku, w którym przeprowadza się zabieg zwany „remedium” – operację mózgu, po której niemożliwe jest odczuwanie jakichkolwiek uczuć wyższych. Jednak nie wszystko idzie pomyślnie. Gdy pewnego dnia Lena śledzi syna przewodniczącego AWD, oboje zostają porwani przez oddział bandytów, zwanych Hienami.

W „Pandemonium” nieco lepiej poznajemy totalitarny świat, w którym rozgrywa się akcja powieści. Pod pozorem zwalczenia groźnej dla życia choroby zwanej amor deliria nervosa, od wielu lat ludzie są poddawani groźnym operacjom, po których stają się żywymi „zombie” – wypranym z uczuć i emocji, bezwolnym tłumem, dającym się bez problemu manipulować i rządzić. Patrolujące wszystkie zakamarki miast patrole ingerują w każdy aspekt życia, nawet małżeństwa są dobierane przez właściwe komisje. Jedyną dostępną literaturą i muzyką są produkty propagandowe zatwierdzone przez władzę. Dla „dobra” ogółu wszyscy przejawiający nawet niewielkie odstępstwa od „normy” są separowani od społeczeństwa – aresztowani, poddawani przymusowemu zabiegowi lub karze śmierci. Przy czym odstępstwem może być także defekt fizyczny lub upośledzenie umysłowe – osoby nim dotknięte nie pasują do wizji idealnego społeczeństwa, muszą więc zniknąć.

Czytelnik ma również szansę lepiej poznać Odmieńców zamieszkujących Głuszę, czyli tereny poza miastami, na których władze nie ma żadnej kontroli. Przebywają tu ludzie, którzy nie godzą się na rzeczywistość, w jakiej przyszło im żyć. Aby uniknąć zabiegu i aresztowania, muszą wieść trudne życie na obrzeżach cywilizacji, żyjąc przede wszystkim dzięki potajemnym dostawom żywności od członków Ruchu Oporu przebywających w miastach.

Drugą część trylogii czytało mi się znacznie lepiej niż pierwszą przede wszystkim dlatego, że główna bohaterka ewoluowała i zmieniła się z ckliwego, niepewnego dziewczęcia w silną i odważną młodą kobietę. Jest znacznie bardziej dojrzała i naznaczona bolesnymi doświadczeniami. Ponadto, sama akcja także jest bardziej interesująca i nastawiona na coś więcej niż tylko młodzieżowy romans. Autorka kilkukrotnie zaskoczyła mnie swoimi pomysłami, zwłaszcza zakończeniem i jestem naprawdę ciekawa kontynuacji tej historii w kolejnym tomie.

Książka stanowi naprawdę dobre połączenie powieści dystopijnej i młodzieżowego romansu, dlatego polecam ją przede wszystkim miłośniczkom tych gatunków. Kto nie czytał jeszcze „Delirium”, niech pozna historię Leny właśnie od pierwszego tomu, a kto jej lekturę ma już za sobą, z pewnością nie potrzebuje zachęty do sięgnięcia po „Pandemonium”.

Świat, w którym miłość została zakazana, właśnie powraca w „Pandemonium”, drugim tomie dystopijnej trylogii dla młodzieży. Część pierwsza, „Delirium” błyskawicznie wdarła się na listy bestsellerów i podbiła wiele nastoletnich, a także nieco starszych, serc.

Lena, którą pamiętamy z poprzedniego tomu, nieśmiała, cicha i delikatna dziewczyna już nie istnieje. Dramatyczna...