Nawiązanie do dzieła Dantego Alighieri;tworzenie opowieści z tłem muzyki poważnej,głębokiej i wyrafinowanej;treść o zabarwieniu jak z bajki o "Kopciuszku",gdzie ona jest biedna,ale cenna jak klejnot,a on to (prawie)książę tylko z mrocznym,tajemniczym obliczem upadłego anioła,miała stać się mocnym fundamentem historii o zwykłej miłości po przejściach.

Miała,ale po drodze coś poszło nie tak.

Fundamenty są ważne,ale bez ścian i całej reszty,mokniemy na deszczu i kulimy się pod naporem mroźnego wiatru.

Miała być to fascynująca i wciągająca opowieść o namiętności - niewątpliwie coś przeoczyłam!

Książka o odważnych erotycznych poszukiwaniach - słucham?!

O tęsknocie za prawdziwą miłością - jak najbardziej!

Autor bądź autorka,bo nawet co do tego nie ma pewności chciał/a opowiedzieć tę samą historię na całkiem nowy sposób.
Odgonić nasze myśli od spraw zwykłego pożądania na rzecz oddania,prawdziwej intymności,która z kimś odpowiednim nadaje prawdziwy sens i piękno miłości.
Fakt,czuje się zmianę(za szybką)i poświęcenie Gabriela dla niewinności i czystości jego uosobienia Beatrycze w oddychającej istocie.
Tylko pytam dlaczego,zarówno on jak i ona,są tak pospolici,prości i niezłomnie infantylni w swym postępowaniu i obrazie samych siebie.
Pan (wielki)profesor babra się w swoich dawnych przewinieniach,grzechach i pomyłkach.
Pokutnik,który nigdy nie ma dość i z pewnością nie zasługuje na dobro w życiu.
Do znudzenia,strona,po stronie,rozterka za rozterką,wielbienie jej jak świętej i rozpamiętywanie tego co złe z przeszłości.
Julia nie jest lepsza,niewinność ale z (jakoby)brudnym sekretem.
Tajemnice i poczucie winy rozdmuchane do tak wielkiej skali,że należy wziąć pod uwagę najcięższe przewinienia masowe względem ludzkości.
Finał tych niewiadomych jest po prostu śmieszny.
Śmieszny względem tego całego biadolenia przez około 600 stron - on mnie nie zechce...nie zasługuję na nią.

Zapomnijcie o wyjątkowości bohaterów.

Przygotujcie się na brak kręgosłupa ze stali.
Problemy Julianny z utrzymanie głowy w pionie,która w robieniu z siebie ofiary jest genialna i do serca bierze sobie bardzo głęboko pouczenie,że pod nogi należy spoglądać na okrągło.

Owszem dostaniecie momenty,które dadzą wam nadzieję na poprawę,ale tylko na sekundę,czy dwie.

Zero charakteru,i nie mówcie mi,że to jest wyjątkowe i niezwykłe.
Fundamenty i budowanie prawdziwej intymności,wielka potrzeba dawana z siebie - to zapas tego co dobre w tej książce,ale i to nadal za mało.
Czasami coś od samego początku wydaje się nam obce i nie do przebrnięcia.
Czasami trzeba się z tym pogodzić.
Nie chcę,nie mogę,nie żałuję,jednak nigdy więcej!

Nawiązanie do dzieła Dantego Alighieri;tworzenie opowieści z tłem muzyki poważnej,głębokiej i wyrafinowanej;treść o zabarwieniu jak z bajki o "Kopciuszku",gdzie ona jest biedna,ale cenna jak klejnot,a on to (prawie)książę tylko z mrocznym,tajemniczym obliczem upadłego anioła,miała stać się mocnym fundamentem historii o zwykłej miłości po przejściach.

Miała,ale po drodze...